Gregor XI.

Gregor XI., oorsprünglich Pierre Roger de Beaufort, (* 1329 in Rosiers-d’Égletons, Corrèze, Frankriek; † 27. März 1378 in Rom) wurr an' 30. Dezember 1370 to'n Paapst wählt. He harr sien Amtssitt bit to'n 13. September 1376 in Avignon, ehe he den Paapstsitt nah Rom torüch verleggen un so dat Avignonesisch Paapstdom afsluuten dee.

Leven

Sien Unkel Clemens VI. hett hüm all 1348 mit 19 Johren to'n Kardinaldiakon vun Santa Maria Nuova nömmt. In de Folge hett he de Universität Perugia besöcht, wo he sück to en acht Theoloog entwickeln dee. Nah den Dood vun Urban V. wurr he in Avignon eenstimmig un nah blots kört Beraden to'n neen Paapst wählt.

As meest all vun sien Vörgänger in Avignon hett he den Nepotismus huldigt. Ok de Limousiner weern sien Favoriten. Wiels sien Pontifikat hett Gregor 21 Kardinäle nömmt: Mit dat Konsistorium van' 30. Mai 1371 nebst Robert von Genf, den lateren Gegenpaapst Clemens VII., negen wiedere Franzosen, dorünner ok sien Neffen Jean du Cros, un mit dat tweet Konsistorium van' 20. Dezember 1375 noch mal söss Franzosen, dorünner en Vedder un en Neffen as ok Petro Marinez de Luna y Gotor, den lateren Gegenpaapst Benedikt XIII.

De Konzentratschoon vun dat Paapstdom up Avignon un de tonehmen Verankerung vun franzöösch Interessen führ aber to Problemen in Italien. Dann keem ok to Konflikten: De mailändsch Fürst Bernabò Visconti, en Gegner vun dat Paapstdom, harr sück all 1371 Lehensrebeeden vun de Hilligen Stohl ünnern Nagel reeten. Nah dat Scheitern vun Verhandlungen wurr de Bann över hüm verhangt, Bernabo hett aber de Överbringer vun de Bulle, de sien Exkommunikatschoon verklor, dwungen, disse uptoeeten. Nachdem hüm Gregor jetzt den Krieg verkloren dee, weer de italieensch Siet tonächst woll spoodriek, doch as Gregor de Ünnerstütten vun den Kaiser, de Königin vun Neapel un den König vun Ungarn kreegen un de engelschen Söldnerführer John Hawkwood in sien Deensten nommen harr, geev Bernabo nah, kunn aber dör Besteeken vun päpstlich Berader an' 6. Juni 1374 en för hüm vördeelhaften Wappenstillstand uthanneln.

In den Karkenstaat wurr dat Erneernswaark vun Kardinal Albornoz dör de vun franzöösch Legaten un Gouverneure, de de Distrikte vun den Karkenstaat berhersschen deen, in Gefohr brocht un deelwies ok verneelt Hör Willkür weer ähnlich as de Schreckensherrschap vun de Anjou in Neapel in hör Fröhtiet. Dat geev Upstände gegen disse Tyrannen. Derwiels hemm franzöösch Soldbanden un päpstlich Marodeure dat Land verwöst. Florenz un Bologna hemm apen revolteert. De hillige Katharina von Siena, en Analphabetin, hett versöcht Italien Freeden to bringen, aber weder Paapst noch Florenz hemm up hör höört. An Stäe vun dat hett de Paapst mit en Interdikt gegen Florenz antwort. Dorto hett he nee franzöösch Soldateska in den Karkenstaat schickt. Katharina von Siena hett denn persönlich in Avignon vörspraaken. Nahdem se all schriftlich den Papst völ bittere Wohrheiten an den Kopp smeeten harr, hett se hüm to en endgültig Rückkehr nah Rom bewegen kunnt. He hett an'n 13. September 1376 den Paapstpalast in Avignon verlaaten, um mit dat Schipp över Marseille un nah Upenhollen in Genua un Pisa an' 25. November in Piombino antokommen un up den Landweg wieder nah Rom to reisen. An' 17. Januar 1377 keem he in Ostia an un führ sien Reise över den Tiber nah Rom fort, wo he denn en lütt Sett later fierlich inführt wurr. Liekers brook dat nich aftowennen Unheil över Italien rin. Nich blots de Härten vun den Paapstes gegen Florenz hemm sien Ansehn Schaaden tofügt, ok dat gruvelig Gemetzel, da de hartlos Kardinal Robert von Genf, later eerst Gegenpapst vun dat Abendländisch Schisma, in dat sonst paapsttrüe Cesena anrichten leet, hett dat Ansehn vun dat Paapstdom düchtig ünnergraven. An en eenzigen Dag in' Februar 1377 sall de Kardinal 4000 Bürger vun de Stadt ümbrocht hemm. Nah dissen „eersten Grööten“ vun den Paapst an Italien hett de Dichter Franco Sacchetti den Paapst papa guastamondo, den Weltverdarver, betekent. De Kardinal wurr in Italien blots noch as „Henker von Cesena“ nömmt. In en Chronik ut disse Tiet heet dat, dat de Ereignisse „Dinge seien, um seinen Glauben zu verlieren“. Wiel Gregor sück de Sympathien vun dat Volk verspeelt harr, kunn he sück nich in Rom behaupten. He is dorüm ut Rom flücht un hett in' Mai 1377 Anagni to sien maakt un kunn eerst an' 7. November 1377 nah Rom torüchkehren.

Sien Versööken, in den Krieg tüschen England un Frankriek to vermitteln, harrn kien Spood. Bi dat Befreeden vun Kastilien, Aragonien, Navarra, Sizilien un Neapel weer he aber spoodriek.

An' 22. Mai 1377 hett Gregor fiev Bullen gegen 18 Sätze ut de Schriften vun John Wyclif verfaat un hett 13 Artikel vun den „Sassenspegel“ verdammt.

He is an' 26. März 1378 storven. Blots sien Dood hett wohrschienlich verhinnert, dat he weer torüch nah Avignon gung.

Literatur

Friedrich Wilhelm Bautz: Gregor XI. In: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Band 2, Bautz, Hamm 1990, ISBN 3-88309-032-8, Sp. 321–322.
Hans Kühner: Gregor XI. In: Hans Kühner: Lexikon der Päpste. Kirchengeschichte, Weltgeschichte, Zeitgeschichte. Von Petrus bis heute. Aktualisierte Lizenzausgabe. Fourier, Wiesbaden 1991, ISBN 3-925037-59-4.
Stefan Weiß: Kredite europäischer Fürsten für Gregor XI. Zur Finanzierung der Rückkehr des Papsttums von Avignon nach Rom, in: Quellen und Forschungen aus italienischen Archiven und Bibliotheken 77 (1997) 176–205. (online)

Weblenken

Gregor XI.. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Vörgänger	Amt	Nafolger
Urban V.	Paapst 1370 - 1378	Urban VI.