Gérard Depardieu

Vun Wikipedia
Gérard Depardieu, 2015

Gérard Xavier Marcel Depardieu [ʒe.ʁaʁ.ksa.vje.maʁ.sɛl.d(ə.)paʁ.ˈdjø] (* 27. Dezember 1948 in Châteauroux, Indre) is en franzööschen Schauspeler, de siet 2013 ok de russ’sche Staatsbörgerschop hett.[1] He tellt siet de 1970er Johren to de nafraagsten franzööschen Charakterdorstellers, man he hett ok in verschedene populäre Kummedien mitspeelt.

Leven un Wark[ännern | Bornkood ännern]

Depardieu as as drütt vun söss Kinner vun en Blicksmeed boren worrn un is in en Arbeiderfamilie in Châteauroux opwassen. Sien Öllern künnen nich lesen un ok nich schrieven. In de School harr he Lasten wegen in Spraakstören un gell as opasternatsch un labil. In sien Autobiografie vertellt he, dat he sik mit teihn Johren an homosexuelle Mannslüüd prostitueert harr[2]. Mit dörteihn Johren füng he en Utbilln as Drucker an, de he aver gau wedder afbroken hett. In de Freetiet bedreev he in en US-Kaserne Boxsport. Wegen Roov un Smuggel harr he mehrmols Arger mit de Polizei un den Toll[2] .

1964 is Depardieu vun en Fründ, den Schauspeelschöler Michel Pilorgé, betüdelt worrn, mit em na Paris to tehn. Na en Opföhren vun en Molière-Stück, hett he denn beslaten, dat he ok Schauspeler warrn wull. An’t Théâtre National Populaire hett he ümsünst Ünnerricht kregen, vun 1966 an besöch he denn de École d’Art Dramatique vun Jean-Laurent Cochet an’t Theâtre Edouard VI. ’N beten later harr he eerste Engagements an’t Theater un ok lüttere Optreden in Film un Feernsehn.

Över den Speelbaas Claude Regy hett Depardieu de Speelbaas’sche un Schrieversche Marguerite Duras drapen, mit de he in de Johren dorna veer Filmen dreiht hett. Sien Dörbrook harr de mit Filmen as Natalie Granger un Les valseuses (dt.: Die Ausgebufften). AS sik in de 1980er Johren tallrieke öllere Schauspelers, de lange Johren dat franzöösche Kino prägt harrn, torüchtagen hebbt oder storven sünd, is Depardieu to een vun de rutragensten Filmstars vun Frankriek opstegen. Blangen Jean Reno is Depardieu siet Anfang vun de 1990er Johren een vun de wenigen franzööschen Maanslüüd, de sik ok internatschonal in’t Filmgewarf en Naam maakt hebbt. För de Titelrull in Jean-Paul Rappeneau sien Cyrano de Bergerac harr he sien opstunns eenzige Oscar-Nomineren. Bit hüüt (2015) weer he in mehr as tweehunnert Film- un Feernsehrullen to sehn[3]. Butendem weer he ok mehrmols as Speelbaas oder as Produzent an Produkschonen bedeeligt.

In sien Book „Vivant“ hett Depardieu 2004 schreven, dat em de Alkohol bannig tosetten de. In dat Book geev he ok pries, dat he en Lebbertransplantatschoon achter sik harr un sik dorüm as Neeborenen föhl un sien Leven geneten de[4]. 2014 hett he bericht, dat de blangen annere Sorten Alkohol bit to veerteihn Buddels Wien an’n Dag drinken deit[5]. Mehrmols is he dör sünnerlich Verhollen opfallen, to’n Bispeel as he in en Fleger vun de Air France in’n Gang pisst hett, nadem de Flaagbegleidersche em verboden harr, wiel den Start dat Klo to bruken[6]. Ünner Alkohol is he ok mehrfack in Unfäll verwickelt wesen un hett dorher ok fakener al Strafen kasseert[7],[8],[9]. Liekers föhrt Depardieu jümmer noch Auto un Motorrollers, vunwegen dat he ok en belgischen Föhrerschien hett, den man em in Frankriek nich wegnehmen kann[10].

Gérard Depardieu dröpt Wladimir Putin an’n 6. Januar 2013 in Sotschi.

Depardieu sien Ansicht na, weern de Stüern för Rieke Lüüd mit 75% tokamen veel to hooch. Üm dorvun aftokamen hett he 2012 sien Wahnsitt mit veel Medienschandaal ut Frankriek in den belgischen Grenzoort Estaimpuis-Néchin verleggt[11]. Togliek möök he künnig, de franzöösche Staatsbörgerschop torüchgeven to wulln. Vun de Regeren is sien Verhollen düchtig angrepen worrn[12]. An’n 20. Dezember 2012 hett de russ’sche Präsident Wladimir Putin Depardieu de russ’sche Staatsbörgerschop anstellt [13]. Anfang 2013 hett Depardieu offiziell de russ’sche Staatsbörgerschop beandraagt un an’n 3. Januar per Ukas ok kregen[14]. Liekers segg he apentlich, dat he en Franzoos weer. Depardieu sien offiziellen Wahnsitt is in de Stadt Saransk, woneem he ok vör hett en Restaurant apen to maken[15]. Bito besitt Depardieu weltwiet veerteihn Wiengöder, woneem he sien egen Wien anboet und ok verköfft. Ok en poor Restaurants un Bars hett he in sien Besitt. De Natschonale Sekerheitsdeenst vun de Ukraine hett em in’n Juli 2015 för fief Johren de Inreis verseggt, vunwegen dat he apentlich seggt hebben schall, dat he Russland geern harr as ok de Ukraine, de en Deel vun Russland weer.

Depardieu weer vun 1970 bit 1996 mit de Schauspelersche Élisabeth Guignot verheiraat, de na de Eh wedder ehrn Geboortsnaam annahmen hett. Ut disse Eh stammt de twee Kinner Guillaume un Julie, de ok spoodriek as Schauspelers arbeit. Sien Söhn Guillaume is 2008 in’t Öller vun 37 Johren an en Lungensweer doodbleven, de op en Krankenhuusinfekschoon torüch geiht. Mit Karine Silla hett he butendem en Dochter, de Roxane heet un in’n Januar 1992 boren is. Dat Bekanntwarrn dorvun hett ok dorto föhrt, dat sien Eh scheedt worrn is[16].

In’t Johr 1996 hett Depardieu denn wat mit Carole Bouquet, mit de he vun 2003 bit 2005 verloovt weer. Siet de folgen Johren leevt he mit de veel jüngeren Clémentine Igou tosamen, de en Wiengoot in de Toskana verwalten deit. Vun 2001 bit 2006 harr he bito wat mit en Hélène Bizot (nich de Schauspelersch mit glieken Naam), mit de he en Söhn hett, de na sien doodbleven Fründ Jean Carmet Jean nöömt is un 2006 boren weer.

Filmografie (Utwahl)[ännern | Bornkood ännern]

Depardieu as Cyrano de Bergerac (1989)
Depardieu mit Carole Bouquet (2001)
Johr Titel Synchroonsnacker
1970 Tango, Feernsehn  
1971 Un peu de soleil dans l’eau froide  
1972 Le tueur
dt.: Der Killer und der Kommissar
Christian Brückner
1972 Nathalie Granger  
1973 Au rendez-vous de la mort joyeuse
dt.: Rendezvous zum fröhlichen Tod
Ulrich Bernsdorff
1973 L’affaire Dominici
dt.: Die Affäre Dominici
Horst Gentzen
1974 Les valseuses
dt.: Die Ausgebufften
Christian Brückner
1975 Pas si méchant que ça
dt.: Ganz so schlimm ist er auch nicht
Christian Brückner
1975 Maîtresse  
1976 La dernière femme
dt.: Die letzte Frau
Thomas Danneberg
1976 Barocco
dt.: Barocco – Mord um Macht
Heiner Lauterbach
1977 René la canne
dt.: Die wilden Mahlzeiten
Thomas Danneberg
1978 Préparez vos mouchoirs
dt.: Frau zu verschenken
Wolfgang Pampel
1978 Ciao maschio
dt.: Affentraum
Randolf Kronberg
1978 Le sucre
dt.: Zucker, Zucker!
Uwe Karpa
1979 Les chiens
dt.: Die Hunde
Manfred Lehmann
1979 Buffet froid
dt.: Den Mörder trifft man am Buffet
Manfred Lehmann
1980 Mon oncle d’Amérique
dt.: Mein Onkel aus Amerika
 
1980 Le dernier métro
dt.: Die letzte Metro
Gerd Böckmann
1981 Le choix des armes
dt.: Wahl der Waffen
Manfred Lehmann
1981 La femme d’à côté
dt.: Die Frau nebenan
Wolfgang Pampel
1983 Danton Manfred Lehmann
1983 Les compères
dt.: Zwei irre Spaßvögel
Christian Brückner
1984 Rive droite, rive gauche
dt.: Die Enthüllung
 
1985 Une femme ou deux
dt.: Eine Frau zum Verlieben
Manfred Lehmann
1986 Les fugitifs
dt.: Die Flüchtigen
Manfred Lehmann
1987 Sous le soleil de Satan
dt.: Die Sonne Satans
Wolfgang Pampel
1990 Cyrano de Bergerac
dt.: Cyrano von Bergerac
Sebastian Fischer
1990 Green Card
dt.: Green Card – Scheinehe mit Hindernissen
Manfred Lehmann
1991 Mon père, ce héros
dt.: Mein Vater, der Held
Manfred Lehmann
1992 1492: Conquest of Paradise
dt.: 1492 – Die Eroberung des Paradieses
Manfred Lehmann
1994 My Father the Hero
dt.: Daddy Cool
Manfred Lehmann
1994 Le colonel Chabert
dt.: Die Auferstehung des Colonel Chabert
Manfred Lehmann
1995 Les anges gardiens
dt.: Die Schutzengel
Manfred Lehmann
1996 Bogus Manfred Lehmann
1998 The Man in the Iron Mask
dt.: Der Mann in der eisernen Maske
Manfred Lehmann
1999 Astérix & Obélix contre César
dt.: Asterix & Obelix gegen Caesar
Manfred Lehmann
1999 Un pont entre deux rives
dt.: Die Brücke von Ambreville
Manfred Lehmann
2000 102 Dalmatians
dt.: 102 Dalmatiner
Manfred Lehmann
2002 Astérix & Obélix: Mission Cléopâtre
dt.: Asterix & Obelix: Mission Kleopatra
Manfred Lehmann
2002 I Am Dina
dt.: Dina – Meine Geschichte
Manfred Lehmann
2003 Le pacte du silence
dt.: Pakt des Schweigens
Manfred Lehmann
2004 36 Quai des Orfèvres
dt.: 36 – Tödliche Rivalen
Manfred Lehmann
2005 Je préfère qu’on reste amis
dt.: Zwei ungleiche Freunde
Manfred Lehmann
2006 Quand j’étais chanteur
dt.: Chanson d’amour
Martin Umbach
2008 Astérix aux jeux olympiques
dt.: Asterix bei den Olympischen Spielen
Manfred Lehmann
2009 Diamant 13
dt.: Diamond 13
Manfred Lehmann
2009 Bellamy
dt.: Kommissar Bellamy
Manfred Lehmann
2010 Mammuth Manfred Lehmann
2010 La tête en friche
dt.: Das Labyrinth der Wörter
Manfred Lehmann
2011 Rasputin Manfred Lehmann
2012 Life of Pi
dt.: Life of Pi: Schiffbruch mit Tiger
Joe Haggége
2012 Astérix & Obélix: Au service de sa Majesté
dt.: Asterix & Obelix – Im Auftrag ihrer Majestät
Manfred Lehmann
2013 Les invincibles
dt.: Eine ganz ruhige Kugel
Manfred Lehmann
2014 Welcome to New York Torsten Münchow
2015 Valley of Love
dt.: Valley of Love – Tal der Liebe
Manfred Lehmann
2016 Saint Amour
dt.: Saint Amour – Drei gute Jahrgänge
Manfred Lehmann
2016 La Dream Team Manfred Lehmann
2017 Bonne pomme  

Utteken[ännern | Bornkood ännern]

Depardieu weer bit hüüt (November 2015) 48 mol för bekannte Filmpriesen vörslahn, dorünner ok eenmol för den Oscar as Best Hööftdorsteller in den Film Cyrano de Bergerac. Wunnen hett he bit hüüt eenuntwintig Fimpriesen, dorünner:

  • 1981: de César in de Kategorie Best Schauspeler för Le dernier métro
  • 1991: de Golden Globe in de Kategorie Best Schauspeler in en Speelfilm – Musical/Kummedie för Green Card
  • 1983: de NYFCC Award in de Kategorie Best Schauspeler för Le retour de Martin Guerre / Danton
  • 1991: de César in de Kategorie Best Schauspeler för Cyrano de Bergerac
  • 1992: de ALFS Award in de Kategorie Schauspeler vun’t Johr för Cyrano de Bergerac / Green Card
  • 1996: de Golden Kamera in de Kategorie Best internatschonalen Schauspeler för Les anges gardiens
  • 2007: de Lumiere Award in de Kategorie Best Kummediant för Quand j’étais chanteur
  • 2011: de Award of Excellence för Grenouille d’hiver

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

  • Meinolf Zurhorst: Gérard Depardieu. Seine Filme, sein Leben. Heyne Film- und Fernsehbibliothek Band 162. Heyne, München 1991, ISBN 3-453-05237-4.
  • Paul Chutkow: Gérard Depardieu. Vom Straßenkind zum Superstar. Kindler Verlag, München 1994, ISBN 3-463-40250-5.

egene Schriften[ännern | Bornkood ännern]

Borns[ännern | Bornkood ännern]

  1. Ben Child: Gérard Depardieu is awarded Belgian honorary citizenship. In: The Guardian, 29. August 2013.
  2. a b Amandine Rebourg: Cinq choses à retenir de "Ça s’est fait comme ça", la bio de Gérard Depardieu. In: metronews.fr, 7. Oktober 2014.
    Gérard Depardieu raconte s’être prostitué durant sa jeunesse. In: LaDépêche.fr, 7. Oktober 2014.
    MC: Gerard Depardieu: „J’ai été un prostitué et un pilleur de tombes.“ In: people.premiere.fr, 6. Oktober 2014.
    N.N.: Neue Enthüllungen von Gérard Depardieu: „Ich grub Leichen aus, um ihren Schmuck zu stehlen.“ In: Bild online, 7. Oktober 2014.
  3. . In: IMDb, afropen an’n 14. Oktober 2015.
  4. dpa: Gérard Depardieu ist seinen Führerschein los. In: Der Westen, 21. Juni 2013.
    Gérard Depardieu beichtet: „Ich bin Alkoholiker.“ In: n-tv, 8. September 2004.
  5. jbe: Depardieus Trinkgewohnheiten: Und wir hören seine Leber schreien. In: Spiegel online, 19. September 2014.
  6. jbr/AFP: Depardieus Malheur im Flugzeug: Lass laufen, Obelix! In: Spiegel online, 17. August 2011.
  7. Gérard Depardieu accidenté à moto. In: Le Parisien, 8. Mai 2003.
  8. Französischer Filmstar hatte erneut Unfall. Gérard Depardieu stürzte vom Motorrad. In: Rheinische Post, 28. Juni 2004.
  9. Natalie Finn: Gérard Depardieu nach Scooter-Crash der Fahrerflucht und Körperverletzung bezichtigt. In: EOnline, 20. August 2012.
  10. ulz/dpa/AFP: Gérard Depardieu: Freie Fahrt mit Fahrverbot. In: Spiegel online, 8. April 2014.
  11. Christian Schubert: Umzug nach Belgien. Gérard Depardieu flieht vor Frankreichs Steuern. In: FAZ.net, 10. Dezember 2012.
  12. Thomas Hanke: Nach Depardieu-Wegzug. Regierung Hollande verdirbt es sich mit Superreichen. In: Handelsblatt, 18. Dezember 2012.
  13. Putin bietet Gérard Depardieu russischen Pass an. IN: RIA Novosti, 20 Dezember 2012, afropen an’n 21. Dezember 2012
  14. Putin gewährt Gérard Depardieu russische Staatsbürgerschaft. In: RIA Novosti, 3. Januar 2013; afropen an’n 3. Januar 2013]
  15. sto/dpa/AFP: Depardieus Pläne in Russland: Restaurant eröffnen, Wildschweine jagen. In: Spiegel Online, 23. Februar 2013.
  16. Guillaume Depardieu: Bekenntnisse eines Pechvogels. In: Spiegel Online, 13. November 2004.

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]

Gérard Depardieu. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.