Europääsch Natschonalitätenkongress
De Europääsche Natschonalitätenkongress (ENK) weer en Dackverband för de natschonalen Minnerheiten in Europa, de vun 1925 af an bet 1938 bestahn dee. In disse Tiet hett he ok elk Johr Dagfohrten maakt, de ok as Europääsche Natschonalitätenkongress’ bekannt weren.
Historie
[ännern | Bornkood ännern]De Düütsch-Balte Ewald Ammende hett den ENK 1925 in privaat Initiativ as Dackverband vun de natschonalen Minnerheiten in Europa grünnt. Gau weren in em de mehrsten vun de Minnerheiten vertreden, de faken eerst na dat Neeopdelen vun Europa na’n Eersten Weltkrieg Minnerheiten worrn sünd. Blangen dütsche Minnerheiten in verschedene europääsche Staten hören Ungarn ut Rumänien, Polen ut Düütschland un Litauen, Katalanen ut Spanien, Slowenen ut Italien, Ukrainer un Wittrussen ut Polen, Bulgaren ut Jugoslawien un jöödsche Minnerheiten dorto.
Teel vun’n Kongress weer, de Apentlichkeit för dat Natschonalitätenproblem opmarksam to maken un de europääschen Minnerheiten internatschonal as egenstännige polietsche Aktöre optostellen. De Kongress seeg sik as Gegenstück to’n Völkerbund, de mehr op dat Natschonalstaatsprinzip utricht weer, wat nich to de Ümstänn in Oosteuropa passen dee. Vun 1925 af an bet 1938 geev dat elk Johr Kongress’. Blangen Lobbyarbeit hebbt se to’n Bispeel aver ok de Tietschrift Nation und Staat rutgeven.
To Anfang weer de Arbeit vun’n Kongress unafhängig vun de offiziellen Stellen vun dat Düütsche Riek. Mit de Tiet keem de Kongress aver in Afhängigkeit vun dat Utwartige Amt, dat vun 1927 af an Geld togeven hett un dat versöök, de Lüüd bi’n Kongress to stärken, de för ene Revision vun’n Versailler Verdrag intreden sünd. De Kongress weer nu mehr un mehr Instrument vun de düütsche Butenpolitik. Toglieks weer dat Personal nu ok jümmer mehr düütschnatschonal. 1933 sünd all de jöödschen Minnerheitenvertreders un de Vertreders vun de Minnerheiten ut Düütschland uttreden. 1935 hett denn Konrad Henlein sien Sudetendüütsche Partei vele Posten bi’n Kongress övernahmen. 1938 weer denn de letzte Kongress in Stockholm.
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Sabine Bamberger-Stemmann: Der Europäische Nationalitätenkongress 1925-1938. Nationale Minderheiten zwischen Lobbyistentum und Grossmachtinteressen. Herder-Institut, Marburg 2001, ISBN 3-87969-290-4