Ellis Marsalis
Ellis Louis Marsalis (* 14. November 1934 in New Orleans, Louisiana; † 1. April 2020) weer en US-amerikaansch Jazzpianist un buterdem en spoodriek Jazz-Lehrer.
Leven un Wark
[ännern | Bornkood ännern]Marsalis hett eerst Klarinett lernt un speel in en Highschoolband. To dat Klaveer wessel he eerst nah sien Studium vun de Musikerziehung an de Dillard University, dat he 1955 afslooten hett. He hett dornah eerst mit Ed Blackwell un Alvin Batiste tosommenarbeitn, 956 en Tiet lang mit Ornette Coleman. 1963 entstunnen Upnahmen mit den Coltrane-Epigonen Nat Perrilliat. Nah diversen Erfohrungen as Club-Pianist, Begleiter vun bekannt Jazzsolisten, un in TV-Shows in de Band vun Al Hirt, hett he sien Studien an de Loyola University ergänzt. Van 1967 bit 1975 weer he Dozent för afroamerikaansch Musik un Improvisatschonon an de Xavier University of Louisiana in New Orleans. Dornah weer he Direkter vun dat New Orleans Center for the Creative Arts (NOCCA).
As Musiker hett he in de Loop vun sien Karriere mit Nat Adderley, de Rebirth Brass Band vun Kermit Ruffins un mit David "Fathead" Newman arbeit, buterdem mit lokalen Projekten as dat American Jazz Quintett un de Heritage Hall Jazz Band. 1989 entstunn ünner sien nominell Leitung dat Live-Sessionalbum A Night at Snug Harbor, New Orleans mit Gastmusikern as Nicholas Payton, Tony Dagradi, Rick Margitza, Donald Harrison un Art Blakey; 1995 gemeensam mit Söhn Wynton Joe Cool's Blues, widmet de Peanuts-Cartoonmusik as ok Vince Guaraldi. 1999 nehm he en Soloalbum mit Ellington-Interpretatschonen up.
Marsalis is Vader vun de berühmt Jazzmusiker Wynton Marsalis, Branford Marsalis und Delfeayo Marsalis. He weer buterdem Lehrer vun eenig bekannt Jazzmusiker ut de Generatschoon vun sien Söhns, as Nicholas Payton, Donald Harrison, Terence Blanchard un annern.
Sien Klaveerspiel weer tonächst vun Oscar Peterson un Nat King Cole beinfloot.
De Musiker is mit 85 Johren in't Krankenhuus an de Folgen vun de dör den Corona-Virus veroorsaakte Krankheit COVID-19 doodbleven.[1]
Ehrungen
[ännern | Bornkood ännern]2011 wurr he mit de NEA Jazz Masters Fellowship uttekent.
Diskographisch Henwiesen
[ännern | Bornkood ännern]- The Classic Ellis Marsalis (Boplicity, 1963) mit Nat Perrilliat, Marshall Smith, James Black
- Ellis Marsalis Trio (Blue Note, 1990) mit Bob Hurst un Jeff Watts
- Whistle Stop (Columbia, 1993) mit Branford un Jason Marsalis, Bob Husrt, Jeff Watts
- A Night at Snug Harbor, New Orleans (Evidence, 1989) Nicholas Payton, Tony Dagradi, Rick Margitza, Donald Harrison, Bill Huntington, Art Blakey
- Duke in Love (Columbia, 1999) solo
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Ian Carr, Digby Fairweather & Brian Priestley: Rough Guide Jazz, Stuttgart, Metzler 2004 (2. Auflage), ISBN 978-3-476-01892-2
- Richard Cook & Brian Morton. The Penguin Guide to Jazz on CD 6th edition. ISBN 0-14-051521-6
