Bengt Ingemar Samuelsson
Bengt Ingemar Samuelsson (* 21. Mai 1934 in Halmstad) is en sweedsch Biochemiker, de 1982 tosommen mit Sune Karl Bergström un John Robert Vane den Nobelpries för Physiologie oder Medizin för hör bahnbreekend Arbeiten över Prostaglandine un nahe verwandte biologisch aktive Substanzen kreeg.
He hett Medizin an de Universität in Lund studeert, hett in disse Tiet aber ok in dat Labor vun den Prostaglandinforscher Sune Karl Bergström arbeit un is nah eenigen Johren an dat Karolinska Institutet in Stockholm wesselt, an dat he neben de Medizin ok Biochemie studeeren un af 1958 mit Bergström forschen dee, [1] 1960 sien Dokterarbeit fardig schreev un en Anstellung as Dozent kreeg. Nah ünner annern en eenjohrig Gastforscherupenholt an de Harvard University wurr he later an dat Karolinska-Institut to’n Perfesser un Vörsitter vun de Afdeelen för physiologische Chemie nömmt. Van 1978 bit 1983 weer he dor ok Dekan an de Medizinfakultät un wurr ansluutend bit 1995 Rektor an dat Karolinska Institut.
Anfangs hett he sück mit Cholesterin-Stoffwessel befaat. Nah sien Arbeit över Prostaglandine mit Bergström hett he sück denn up den Stoffwessel vun Arachidonsüer un dormit verbunnen Thromboxan, Leukotrienen un Endoperoxiden mit Anwennen bi Thromboos, Allergien, Entzündungen konzentreert.
Utteknungen[ännern | Bornkood ännern]
- 1975: Louisa-Gross-Horwitz-Pries (gemeensam mit Sune Karl Bergström).
- 1981: Gairdner Foundation International Award
- 1982: Liddmaat American Academy of Arts and Sciences
- 1982: Nobelpries för Physiologie oder Medizin (gemeensam mit Sune Karl Bergström un John Robert Vane)
- 1982: George M. Kober Lecture.
He weer Vörsitter vun de Nobelstiftung un in‘ Upsichtsraat vun verscheeden Pharmafirmen as Schering un Pharmacia AB.
Privates[ännern | Bornkood ännern]
He is mit Karin borene Bergstein verheiraadt und hett mit hör een Söhn un twee Döchter.
Literatur[ännern | Bornkood ännern]
- Gisela Baumgart: Samuelsson, Bengt Ingemar. In: Werner E. Gerabek, Bernhard D. Haage, Gundolf Keil, Wolfgang Wegner (Hrsg.): Enzyklopädie Medizingeschichte. De Gruyter, Berlin/ New York 2005, ISBN 3-11-015714-4, S. 1284.
Weblenken[ännern | Bornkood ännern]
Enkeld Nahwiesen[ännern | Bornkood ännern]
- ↑ Gisela Baumgart: Samuelsson, Bengt Ingemar. 2005, S. 1284.