Becke (Vörnaam)

Becke (ok Becka oder Beke) is een plattdüütschen Vörnaam för Deerns.

Herkamen

• Dat is woll antonehmen, dat Becke vun den Naam Rebecka (ok Rebekka) herkümmt. Rebecka is een Naam in de Hebreesche Spraak. Dor heet dat רבקה (Rivkah). Dat bedutt so wat as 'de Smucke Deern' oder ok 'de Mannslüde antrecken deit' oder 'de fastbinnen deit' oder 'de ümstricken deit'.
• Man dat is ok möglich, datt düsse Naam vun den plattdüütschen Naam Wübbecke oder Wiebke hernahmen is. De hett ja meist datsülbige Enn, as de Naam Rebecka.

De plattdüütsche Naam

Toeerst is vun den Naam Rebecka een korte Form billt wurrn, dat weer denn de Naam Becka oder Becke. Sunst weer dat bi de plattdüütschen Naams ganz begäng, an de korte Form noch een Anbacksel (Suffix)to'n lüttjer maken (Diminutiv) achtern antobacken. Dat weer de Anbacksel -ike oder -eke. Dat dö nu hier nich nödig, de Naam harr ja al just datsülvige Enn. So konn dat anbacken unnerblieven.

Anner Spraken

• In anner Spraken gifft dat vun den Naam Rebecka de korten Formen Becky, Becci, Becca, Beccchen, Beccy un Beggy, man ok Rebe, Rebi, Rebbi.

• De ganze Naam Rebecka schrifft sik in anner Spraken Rebekka, Rebecca, Rebekah, Rebecka, Refka, Rivka, Rebeca, Rebeccah, Acceber

Fundöörd

De plattdüütsche Naam Becke etc. finnt sik in ole Listen un Urkunnen toeerst

• 1527 in Bremen (Becka) in: Bremen's Volkssagen
• 1639 in Achem bi Veern (Beke)
• 1682 in Overneeland bi Bremen (Beke)
• 1706 in Stuhr bi Bremen (Beke)
• 1734 in Horn bi Bremen (Beke)
• 1736 in Oorssen bi Bremen (Becke)
• 1745 in Seehusen bi Bremen (Beecke)
• 1751 in Leest bi Bremen (Becke)
• 1769 in Bremen (Beka)
• 1783 in Bremen (Becke)
• 1800 in Hastedt bi Bremen (Becke)
• 1818 in Hastedt (Becka)
• 1821 in Seehusen (Becke)

So as vele ole plattdüütsche Vörnaams is de Naam vundaag kuum noch to finnen. Dat geev 1998 in düütsche Telefonböker man so bi hunnert Froonslüüd, de den Naam Becke oder een vun sien Varianten (Beke, Beeke etc.) dreegt.

Kiek ok nah bi

• List vun plattdüütsche Vörnaams

Weblenken

• Wofaken un woneem de Vörnaam in Düütschland vörkummt: Beke, Beeke, Becke, Becka

Böker

• Friedrich Wagenfeld, Bremen's Volkssagen, nee rutgeben vun F. Hucker, Bremen, 1996, ISBN 3-86108-121-0