Bahnnegen

A – ümlopen Himmelskörper
B – Zentralobjekt
C – Betogseven
D – Even vun de Ümloopbahn
i – Bahnnegen

De Bahnnegen oder Inklinatschoon vun en Himmelkörpers is in de Himmelmechanik de Winkel twüschen de Even vun sien egen Ümloopbahn un en Betogseven. Se gifft also an, wo stark en Ümloopbahn gegen de Betogseven kippt is.

Bedüden un Betogsevenen

De Bahnnegen is een vun de söss Bahnelementen vun’t klass’sche Bahnbestimmen, mit de de Ümloopbahn vun en Himmelskörpers in’n Ruum fastleggt un beschreven warrt. Se warrt meist jümmer mit i afkört (för „Inklinatschoon“). In’t Sünnsystem warrt as Betogseven tomeist de Ümloopbahn vun de Eer nahmen (de Ekliptik). De Ümloopbahnen vun de groten Planeten sünd meist gliek un wiekt blots üm en poor Grad dorvun af.

Bi de Satelliten warrt as Betogseven tomeist de middlere Äquatereven vun de Eer oder annere Planeten nahmen. Ok bi natürliche Satelliten, also bi de Maanden, vun de Eer un annere Planeten, warrt de Äquatereven vun den Planeten as Referenz nahmen. Man, bi Maanden, de wiet weg üm en Planet kreist, gellt doch wedder de Ekliptik as Betogseven. En Utnahm is de Saturnmaand Iapetus, bi den de Bahnnegen in Betog op sien Laplace-Even angeven warrt.

De Äquatereven gellt ok för Bahnen in Dubbelsteernsystemen. In dissen Fall warrt se tomeist as Positschoonswinkel vun de groten Bahnass – relativ to dat Äquater-Koordinatensystem ([[Rektaszension] un Deklinatschoon]) – angeven. Bahnen mit en Inklinatschoon vun 90° warrt dorbi as Polarümloopbahnen beteken. Bi Mehrfacksystemen oder bi Exoplaneten warrt de Bahnnegen vun de Ümloopbahn gegen en Even meten, de piel op de direkten Sichtlien vun de Eer ut steiht. Dat heet in den Fall, dat bi en Bahnnegen vun 0° dat System vun de Eer ut direkt vun baven to sehn is. Bi en Inklinatschoon vun 90° dorgegen is de Ümloopbahn vun de Siet to sehn.

Mit Bahnnegen twüschen 90° un 270° warrt torüchlöpige Objekten beschreven, also Objekten de anders rüm op jemehr Bahn lopen doot, as dat Zentralobjekt roteert. In’n Fall vun Keplerbahnen (twee Objekten in en Vakuum) blifft de Bahnnegen bestännig, un de Laag vun de Bahneven blifft kunstant in ehr Utrichten ünner de Fixsteerns. Wenn aver en drüdden Himmelskörper dorto kummt, kummt dat dör den sien Gravitatschoon to Bahnstören, dör de dat Argument vun’n Knütt – deelwies ok perioodsch – ännert warrt. Dat Bahnelement warrt dorüm as en Reeg vun oskuleren Termen in Betog op en Epoch angeven, d. h. as en annegerte Lösung, de to en sünnern Tietpunkt gellt.