Austraalsche Buntgoos
Austraalsche Buntgoos | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Systematik | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||
Tadorna tadornoides | ||||||||||||||||
Jardine & Selby, 1828 |
De Austraalsche Buntgoos (Tadorna tadornoides) is en Halfgoos un warrt dor to de Echten Halfgöse, un dor wedder to de Buntgöse torekent. Dor hannelt sik dat um en Aart bi, de dat man bloß in Australien gifft.
Kennteken
[ännern | Bornkood ännern]De Austraalsche Buntgoos is just so groot, as de Bargaante ut Eurasien un as de Rostgoos. Se warrt 55 cm bit hen to 73,5 cm lang. Dat Fedderkleed fallt up. De Ganner driggt meist dunkere Farven mit en kastanjenfarvten Buuk, en düütlichen witten Ring um de Ogen un en dunkergrönen Kopp. De Goos sütt meist just so ut, man bi ehr is de witte Ring nich so düütlich, un se hett witte Placken up'n Kopp. Bi beide Geslechter fallt up de Flunken en grönen „Spegel“ up un en groten witten Placken.[1]
-
Goos
-
Ganner
Wie se sik vermehren deit
[ännern | Bornkood ännern]De Goos leggt 10 bit 14 Eier in en Höhl, nich wiet af vun't Water. Dor brott se denn um un bi 30 Dage up.
Wo se vörkamen un wo se leven deit
[ännern | Bornkood ännern]De Austraalsche Buntgoos kummt vör in den Süden vun Australien, sunnerlich in de süüdööstliche Kant, up Tasmanien un in de Süüdwestkant vun Westaustralien. De föhlt sik tohuse an grote, flacke Sööt- oder Brackwaters mit Eilannen, Sandkuhlen, Ackers mit korte Planten, nich wiet af vun't Water, mit wat Strüker oder Böme. Just so, as de gewöhnliche Bargaante, boot düsse Halfgoos ehr Nest in Kuhlen un Löcker in'e Eer un kummt in grote Antahl up grote Waters tohopen, wenn se ruden deit. In'n Winter gifft dat allerhand Vagels, de en beten mehr in'n Norden vun Australien hentrecken doot. De Vagel is nich in Gefohr, ut to starven, man in Australien steiht he unner Schuul.
Belege
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ Pizzey, G & R. Doyle}}, 1980. A field guide to the birds of Australia. Collins, Sydney.
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- De grote dierenencyclopedie, (1993) Zuidnederlandse Uitgeverij N.V., Aartselaar, België. ISBN 90-243-5204-5.