Arthur Bruce McDonald

Vun Wikipedia

Arthur Bruce McDonald (* 29. August 1943 in Sydney, Nova Scotia) is en kanaadsch Physiker un Direktor vun dat Sudbury Neutrino Observatory Institute (SNO). He hett ok den Gordon and Patricia Gray Chair (Lehrstohl) för Deelkenastrophysik an de Queen’s University in Kingston, Ontario inne. 2015 wurr hüm gemeensam mit Takaaki Kajita de Nobelpries för Physik tospraaken.

Utbillen[ännern | Bornkood ännern]

McDonald kreeg den B.Sc. in Physik 1964 un den M.Sc. in Physik 1965 an de Dalhousie University in Nova Scotia. Den Doktertitel (Ph. D.) in Physik kreeg he vun dat California Institute of Technology.

Akademisch Karriere[ännern | Bornkood ännern]

McDonald hett van 1970 bit 1982 as Wetenschapler an de Chalk River Laboratories nordwestlich vun Ottawa arbeit. Dornah weer he van 1982 bit 1989 Perfesser för Physik an de Princeton University, wo he en vun de leiden Wetenschapler an den Princeton Cyclotron weer. He hett Princeton 1989 verlaaten, um Perfesser an de Queen’s University in Kingston (Ontario) to wurrn. To glieker Tiet wurr he 1989 ok Direkter vun dat SNO. Af 2002 hett he an de Queen’s University den University Research Chair un af 2006 den Gordon and Patricia Gray Chair in Particle Astrophysics inne.

He weer ünner annern Gastwetenschapler an' CERN (2004), Los Alamos National Laboratory (1981), Oxford, de Universität vun Hawaii, de University of Washington in Seattle.

He is verheiraadt mit Janet un hett veer Kinner.

Forschung un Ehrungen[ännern | Bornkood ännern]

In' August 2001 hett en Forschensgrupp um McDonald utfunnen, dat Neutrinos vun de Sünn wirklich in Myon-Neutrino () un Tau- oder Tauon-Neutrino () oszilleren. Disse Bericht wurr in den Physical Review Letters herutbrocht un wiethen as bedüüdend ansehn. He gellt as övertüügen Nahwies vun de Verkloren vun dat Ratsel vun de solaren Neutrinos dör Neutrinooszillation (MSW-Effekt).

McDonald un Yoji Totsuka wurr 2007 de Benjamin-Franklin-Medaille in Physik verleeht. McDonald ist Fellow vun de Royal Society of Canada (1997) un de American Physical Society (1983). He is mehrfack Ehrendokter (University College Cape Breton, Royal Military College (D. Sc.), Dalhousie University, University of Chicago (D. Sc.)).

2015 wurr hüm gemeensam mit Takaaki Kajita „för de Opdecken vun Neutrinooszillatoren, de wiesen, dat Neutrinos en Masse hemm“ de Nobelpries för Physik tospraaken.

1969/70 weer he Rutherford Fellow un 1998 Killam Research Fellow. 2003 kreeg he den Tom-W.-Bonner-Pries för Karnphysik för sien führen Rull bi dat Verkloren vun dat Ratsel vun de solaren Neutrinos dör Neutrinooszillation in dat Sudbury Neutrino-Observatorium. 2003 kreeg he todem de Lifetime Achievement Medal vun de Canadian Association of Physicists un in dat sülvig Johr de kanaadsch Gerhard-Herzberg-Goldmedaille. 2004 kreeg he den Bruno-Pontecorvo-Pries. 2007 wurr he Officer of the Order of Canada.

Schriften[ännern | Bornkood ännern]

  • mit Joshua R. Klein und David L. Wark: Solving the solar neutrino Problem. In: Scientific American. April 2003
  • Q. R. Ahmad u. a. (SNO Collaboration): Direct Evidence for Neutrino Flavor Transformation from Neutral-Current Interactions in the Sudbury Neutrino Observatory. In: Physical Review Letters. Band 89, 2002, S. 011301, doi:10.1103/PhysRevLett.89.011301
  • Q. R. Ahmad u. a. (SNO Collaboration): Measurement of Day and Night Neutrino Energy Spectra at SNO and Constraints on Neutrino Mixing Parameters. In: Physical Review Letters. Band 89, 2002, S. 011302, doi:10.1103/PhysRevLett.89.011302
  • The SNO Collaboration: The Sudbury Neutrino Observatory. In: Nuclear Instruments and Methods in Physics Research Section A. Band 449, 2000, S. 172, doi:10.1016/S0168-9002(99)01469-2
  • mit John N. Bahcall, Frank Calaprice, und Yoji Totsuka: Solar Neutrino Experiments: The Next Generation. In: Physics Today. Juli 1996, Online

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]

Arthur B. McDonald. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.