Aalsupp

De Aalsupp is een norddüütsche, besünners Hamborger Spezialität. Gifft ober ook hollandsche, Bremer, Holsteener und Mekelnborger Variantens.

Etymologie

De Naam kümmt dorvun, dat dor allens rinkümmt, was so in de Keuk is, dat kann, mutt obers nich, ok Aal sien. För dat de Söödlanner nich anfangt to muulen un vun wegen dat dat ok beter smeckt, kümmt hüüt tomeist obers doch wat Aal rin. Tomeist is dat rööken Aal, af un an ok kaakten oder braten Aal. De Aalsupp is een sülvstannig Haupteeten.

Geschichte

De öllste opschrewen Naricht kümmt ut een Keukenordnung vun dat Hamborger Hillig-Geist-Hospital ut dat Johr 1756. De Encyklopädie vun Johann Georg Krünitz ut 1782 seggt, se is een Gericht "für gemeine Leute" un twors "an denen Orten, wo diese Fische in Mengen anzutreffen sind".

De Landphysikus Rambach beschreew 1801 dat Rezept as so "abentheuerlich, daß sie einem Ausländer fast ebenso lächerlich seyn muß als das Rezept zur römischen Suppe des Doktors im Peregrin Pickle... Dieß Gemenge ist für den Hamburger ein äußerst wohlschmeckendes Gericht, und wird deswegen gewöhnlich allein, ohne weitere Zukost aufgetragen. So mannigfaltig ihre Zusammensetzung ist, so habe ich noch niemals Nachtheil von ihr gesehn, ob sie gleich immer bis zum Uebermaß gegessen wird".

Vun düsse Tied an keem de Aalsupp to den Status as Lief- un Mogen-Eeten vun de Norddüütschen. Dat Holsteinische Idiotikon vun 1801 (Autor: Johann Friedrich Schütze) wiest ut: "Bei den Aalsuppenschmäusen, welche von den Holsteinischen städtischen und ländlichen Gastwirthen nach der Art der Picknicks für männliche Gäste angestellt werden, ist die Aalsuppe das Hauptessen."

Kulinarik

Grunnlaag vun de Aalsupp is een op den Knaaken kaakte Fleeschbrüh. De ward mit Suppengreun un Backbeern fein mookt. Vun de Backbeern mutt dor so veel rin, dat de Supp lütt beten sööt smeckt. Beten Zucker kann dor noch to. Denn kümmt Eddig rin, dat de Smack sööt un suur ward. Denn köönt ook noch Mehlklüten rin.

Wat rin mutt, is dat Aalkruut, een Mixtur ut verscheeden aromatische Gewürze. Welk dat sünd, steiht nich fast, man hangt vun de Region un den Smack af. To dat Aalkruut heurt besünners: Thymian, Mairaan, Peersill, Salbei und Bohnkruut, ok Bruunsilken, Estragon, Portulak, Sellerie, Kerbel, Mint, Dill, Melisse, Suuramper, un Tripmadam.

Een vun de velen Rezepten:

Knaaken vun een Schinken 10 min. in een grooten Pott oder Grapen kaaken.
Suppengreun, lütt sneden Zibbel un wat Water dorto. 1 Stünn kaaken.
Fleesch vun den Knaaken afleusen, Knaaken, Suppengreun un Zippel rut ut de Supp.
Supp afkeulen laaten un Fett rut.
Sellerie, Porree, Woddeln, Arften un Backbeern dorto, 20 min. kaaken laten.
Afsmecken mit Eddig un Zucker, dat dat sööt un suur ward. Aalkruut dorto, lütt beten Peper un wat mehr Jamaikapeper.
Aal in witten Win kaaken oder rööken Aal nehmen. In Stücken sneden.
Aal to gewen, ca. 10 min. op lütt Füer kaaken.
Wenn vun den Aal wat vun den Kopp oder Steert binnen is (good för den rööken Smack), kümmt de nu ut de Supp.
Opdischen.

Weblinks

http://www.botanischerverein.de/pdf/pflanzenportraits/aalsuppe.pdf Die "Hamburger Aalsuppe" und ihre Würzkräuter (hoochdüütsch)