Giovanni Gabrieli

Vun Wikipedia

Giovanni Gabrieli (* 1557 in Venedig; † 12. August 1612 ok dor) weer en italieensch Komponist.

Leven[ännern | Bornkood ännern]

Giovanni Gabrieli studeer bi sien Unkel, den Komponisten Andrea Gabrieli un bi Orlando di Lasso während de sien Tiet in München. He wurr 1584 oder 1585 2. Organist an de Kark San Marco (Markuskark) in Venedig un övernehm nah de Dood vun sien Unkel 1586 ok de sien Positschoon as Komponist un Hööftorganist.

Die Tradition der Venezianischen Mehrchörigkeit setzt er an San Marco fort, die sich durch das Alternieren von zwei bis zu acht im Raum verteilten Chören definiert.

He is in Venedig in de Kark Santo Stefano begraven.[1]

Wark[ännern | Bornkood ännern]

Gabrieli gellt as wichtige musikalisch Persönlichkeit an‘ Övergang vun de Renaissance hen to’n Barock. Sien Arbeiten hebbt all fröh Gebruuk makt vun den Basso Continuos un in de „Sonata pian e forte“ finnen sück eenig vun de fröhesten dynamisch Kennteknungen (d. h. Markeerungen to’n jeweiligen Insatz vun Luutstärke in de Musik).

Naamhaft Komponisten as Michael Praetorius un insbesünnere Heinrich Schütz weern Schöler vun Gabrieli.

Vun sien Arbeiten keemen de eersten in en 1575 to Venedig rutkommen Sammlung rut, wiedere in de 1587 ok in Venedig vun hüm verapenlicht Sammlung vun Gesängen vun sien Unkel Andrea Gabrieli.

De wichtigsten vun hüm verfaat Sammlungen sünd

  • de nömmt Concerti di A. et di G. Gabrieli (1587),
  • Ecclesiasticae cantiones (1589, to 4–6 Stimmen)
  • Madrigale zu 5 Stimmen (1589)
  • Sacrae symphoniae I (1597, to 6–16 Stimmen för Gesang un Instrumente)
  • Symphoniae sacrae II (1615, to 6–19 Stimmen), eerst nah sien Dood herutgeven
  • Canzoni e sonate (1615, to 3–22 Stimmen), eerst nah sien Dood herausgeven

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]

Giovanni Gabrieli. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Enkeld Nahwiesen un Anmarken[ännern | Bornkood ännern]

  1. findagrave.com – Da Graff is in de rechte Siedenschipp temelk wiet achtern. Man hett all beleevt, dat de Örgel up dat Graff stunn und dorvan nichts to sehn weer.