Stellinga

De Opstand von de Stellinga weer en Opstand von de olen Sassen gegen dat Frankenriek ünner Ludwig II. in de Johren 841 bet 842 un 843. Weten doot wi von den Opstand ut de Annales Xantenses, Annales Bertiniani, Annales Fuldenses un ut Nithard sien Historiae. De Naam Stellinga, de in dree von de veer Borns vörkummt, hett wohrschienlich soveel as Maten bedüüdt.

De genauen Grünn för den Opstand kennt wi nich. In de Borns steiht, dat sik de ünnern Stänn von de Sassen (Frilings un Laten, wat de eenfachen Lüüd in Sassen weren, de anners as de Edelings von Korl keen Privilegien kregen harrn, nadem de Edelings sik ünner dat Frankenriek sien Herrschop begeven harrn) gegen jemehr Herrn oplehnt harrn. Wohrschienlich weer de Opstand gegen de Feudaliserung richt, de de Macht jümmer mehr von fre’e Börger un Buurn na’n Adel hen verlagert hett. De Borns vertellt över den Opstand aver vör allen ut de fränksche Sicht un ünner Indruck von den Broderstried twischen de Arven von Ludwig I. Na Korl sien Sassenkrieg veertig Johr ehrder weren de Edelings in Sassen ganz op de Sied von’n fränkschen König, aver de gröttste Deel von de Sassen wull noch jümmer de Freeheit trüch un von dat Christendom wedder afkamen.

In disse Laag keem König Lothar I. na de verlorene Slacht von Fontenoy de Opstand gelegen. Lothar I. hett sik an de Stellinga hollen un jem verspraken, dat de ole sassische Ordnung wedder herstellt warrt. Se hebbt sik denn mit Lothar verbünnt un hebbt toeerst ok Spood gegen de Franken hatt. Later aver hett Ludwig wedder Bavenhand kregen, Sassen wedder ünner sien Kuntrull bröcht un de Sassen afstraaft, de bi’n Opstand mitmaakt harrn.

843 hett dat noch wedder Opstänn geven, de de Franken aver ok gau wedder ünner Kuntrull harrn. Dat weer dat letzte Maal, dat de Sassen as Stamm tohoophollen un versöcht hebbt, jemehr Freeheit trüchtokriegen.

För de Geschichtswetenschop von Bedüden is de Opstand vör allen, vonwegen dat dat von dat 6. Johrhunnert mit de Opstänn gegen de Merowinger ehr Stüürgesetten bet to’n Opstand von de Liutizen 983 de eenzigste Opstand in Europa weer, de von de eenfachen Lüüd utgahn is un nich von de Mächtigen.

Literatur

• Eric Joseph Goldberg: Popular revolt, dynastic politics, and aristocratic factionalism in the early Middle Ages. The Saxon Stellinga reconsidered. In: Speculum, Bd. 70 (1995), S. 467–501.
• Eckhard Müller-Mertens: Der Stellinga-Aufstand. Seine Träger und die Frage der politischen Macht. In: Zeitschrift für Geschichtswissenschaft Bd. 20, 1972, S. 818–842.
• Ingrid Rembold: Conquest and Christianization: Saxony and the Carolingian World, 772–888. Cambridge 2017, S. 85–140.
• Norbert Wagner: Der Name der Stellinga. In: Beiträge zur Namenforschung, Bd. 15 (1980) S. 128–133.