Zum Inhalt springen

Smacksinn

Vun Wikipedia
Disse Artikel is man blots en Stubben. Du kannst Wikipedia helpen un em verbetern.

De Smacksinn is dat Vermögen van enen Leevwesen bestimmte cheemsche Verbünne as Smack waartonemen. De Smaksinn is een van den fiev klasischen Sinnen bi’n Minschen un een paar Deren. Dat Organ up dat de Smackrezepters ligget is de Tunge. Man ook achtern in de Mundhölen ligget Smacksrezepters.

De Minsche nimt fiev Smäcker waar: sööt, solten, suur, bidder, umami.

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

  • Symposium on Foods: the Chemistry and Physiology of Flavors, The fourth in a series of symposia on foods held at Oregon State University. [Papers] Editor: H. W. Schultz. Associate editors: E. A. Day [and] L. M. Libbey, Westport CT, AVI Pub. Co., 1967, LCCN 66-024813
  • Anthelm Brillat-Savarin: Physiologie des Geschmacks. Heyne, München 1976, ISBN 3-453-42016-0.
  • Georg Cohn: Die organischen Geschmacksstoffe. Siemenroth Verlag, Berlin 1914, DNB 58082392X
  • Jürgen Dollase: Geschmacksschule. Verlag Tre Torri, 2005, ISBN 3-937963-20-0.
  • Dietrich von Engelhardt, Rainer Wild (Ruutgever.): Geschmackskulturen. Vom Dialog der Sinne beim Essen und Trinken. Campus Verlag, 2006, ISBN 3-593-37727-6.
  • Thomas Hauer (Ruutgever.): Das Geheimnis des Geschmacks. Aspekte der Ess- und Lebenskunst. Anabas Verlag, 2005, ISBN 3-87038-366-6.
  • Werner Wilhelm Schnabel: „Der übertrefflichste unter allen äußerlichen Sinnen“? Harsdörffers „Lobrede des Geschmacks“. In: Stefan Keppler-Tasaki, Ursula Kocher (Ruutgever.): Georg Philipp Harsdörffers Universalität. Beiträge zu einem Uomo universale des Barock. Berlin / New York 2011 (Frühe Neuzeit, 158), S. 39–63.