Schnuckenack Reinhardt
Franz „Schnuckenack“ Reinhardt (* 17. Februar 1921 in Weinsheim bi Bad Kreuznach; † 16. April 2006 in Heidelbarg) weer en Jazzmusiker (Vigelienspeler), Komponist un Interpret. He is ankeken wurrn as de „grote Tatern-Muskant, de mit siene Vigelien allerbest umgahn konn“. [1] He weer en düütschen Sinto; siene Musik is meist as „Taternjazz“ oder „Musik vun düütsche Tatern“ rutkamen oder dor mit torekent wurrn. So hett he „düsse Musik bi bannig veel Lüde bekannt maakt un dor mit for sorgt, dat se in Düütschland nich mehr as Stratenmusik to’n Danzen un Vergnögen ankeken wurrn is, man sik wannelt hett to en Form vun Musik, de in Konzerte speelt wurr“.[2]
Wie sien Leven weer un wat he maakt hett
[ännern | Bornkood ännern]Reinhardt weer en Vedder vun den walloonsch-belgschen Gitarrnspeler Django Reinhardt. Man kennen lehrt hett he em nie nich. He hett Musik studeert an dat an dat „Peter-Cornelius-Konservatorium“ in de Stadt Mainz. Sien Ökelnaam „Schnuckenack“ kummt vun den Romani-Utdruck „schuker nak“ vun her, wat up Platt „schöne Neese“ bedüden deit. In de Tied vun den Natschonalsozialismus is he mit siene Familie 1938 as en „Zigeuner“ (as man dormols seggt hett) na Częstochowa versleept wurrn. Dor hefft se sik fief Johre lang dörslahn as düütsch-ungaarsche Muskanten un jummers sünd se bange ween, dat dat rutkeem, dat se Tatern weern. En paar Mol is Reinhardt dor man even noch mol vun kamen, dat he vun de SS doot schaten wurrn is. Bit to den Inmarsch vun de Allieerten is he in’n Unnergrund bleven. He gung denn torüch na Düütschland un hett dor toeerst en poor Johre Unnerholensmusik for de 7. US-Armee speelt.[3] Denn is he dör den Musikagenten Siegfried Maeker mit den Gitarrnspeler Daweli Reinhardt tohopen kamen. Mit em weer he nich verwandt.[4] Ut en Grupp vun 10 bit 15 Tatern-Muskanten is toeerst en Quartett, un denn 1967 dat „Schnuckenack-Reinhardt-Quintett“ tohopenstellt wurrn, wat sunner Slagtüüch, man mit twee Rhythmus-Gitarren just de sülvigen Instrumente up to wiesen harr, as Django Reinhardt sien Hot club de France. Dor is dat to’n Modell vun en ganze Reeg vun annere Tatern-Jazz-Gruppen mit wurrn. To sien Quintett hett ok Bobby Falta mit tohöört. 1967 un 1968 is de Grupp bi dat Internatschonale Waldeck-Festival up treden.[5] De Platenfirma Da Camera Song in Heidelbarg seggt, dat (ole) Schnuckenack-Reinhardt-Quintett harr sik in’n Mai 1972 up lööst. In’n September 1972 is denn dat Häns’che-Weiss-Quintett upmaakt wurrn. Dor hefft an de Siet vun Häns’che Weiss (Sologitarr) ok Titi Winterstein (Vigelien), Holzmanno Winterstein (Rhythmusgitarr), Ziroli Winterstein (Rhythmusgitarr) un Hojok Merstein (Kontrabass) mit speelt.
Achterna hett Schuckenack Reinhardt „Dat nee Quintett“ up maakt mit de Muskanten
- Schnuckenack Reinhardt, Vigelien
- Bobby Falta, Sologitarr
- Schmeling Lehmann, Rhythmusgitarr
- Ricardo Reinhardt, Rhythmusgitarr
- Jani Lehmann, Kontrabass.
Falta hett sik dor achter klemmt, dat düt Quintett nu mehr up den Jazz to stüürt is. In de neegsten Johre ist dat Quintett ummuddelt wurrn un Schnuckenack sien Söhn Forello hett de Sologitarr speelt. Mit dat Repertoire gung dat ok wedder mehr na de Folklore hen. Bit 1991 is ut düsse Grupp denn en Sextett wurrn, wat tomeist ut Liddmaten ut Reinhardt siene Familie bestahn dö. In sien Projekt „Talal“ hett Reinhardt de Tatern ehren Weg vun Indien na Europa hen na tekent.
Reinhardt hett vun 1982 bit to sien Dood in St. Leon-Rot leevt. Over sien Leven is in dat Johr 2000 Andreas Öhler sien Dokumentarfilm Die Ballade von Schnuckenack Reinhardt dreiht wurrn.[6] De Künstler André Heller ut Öösterriek, de Schnuckenack Reinhardt sien Fründ weer, hett, tohopen mit Ingfried Hoffmann dat Leed schreven „Mein Freund Schnuckenack“. Dor singt he over Reinhardt sien Leven un wat he allens ut to holen harrt harr.
Schnuckenack Reinhardt sien Graff liggt up den groten Karkhoff vun Neustadt an der Weinstraße.
Wo he mit uttekent wurrn is
[ännern | Bornkood ännern]- Düütsche Schallplatenpries
- 1996 Peter-Cornelius-Medaille vun dat Land Rhienland-Palz
Diskografie (Utwahl)
[ännern | Bornkood ännern]- Musik deutscher Zigeuner - Schnuckenack-Reinhardt-Quintett, Vol. 1 (Da Camera Song, LP, Eerste Uplage Februar 1969, upnahmen: 23./24./25. November 1968)
- Musik deutscher Zigeuner - Schnuckenack-Reinhardt-Quintett, Vol. 2 (Da Camera Song, LP, Eerste Uplage November 1969, upnahmen: 10./11. Juni 1969)
- Musik deutscher Zigeuner - Schnuckenack-Reinhardt-Quintett, Vol. 3 (Da Camera Song, LP, Eerste Uplage September 1970, upnahmen: 13./14. Mai 1970; Live-Upnahmen ut Heidelbarg,D un Ludwigsborg, D)
- Musik deutscher Zigeuner - Schnuckenack-Reinhardt-Quintett, Vol. 4 (Da Camera Song, LP, Eerste Uplage April 1972, upnahmen: 29./30. November 1971)
- Musik deutscher Zigeuner - Schnuckenack Reinhardt- Das neue Quintett, (RBM-Musikproduktion, LP, Eerste Uplage ca. 1973)
- Schnuckenack-Reinhardt-Quintet<!—würklich bloß mit een t!--> – 15. März 1973 (LP, 1973)
- Schnuckenack-Reinhardt-Quintet<!—bloß mit een t, Cover up engelsch!--> – Swing Session (LP Intercord, 1975)
- Schnuckenack Reinhardt – Starportrait (CD, 1989)
- Musik deutscher Zigeuner, Vol. 1–8 (CDs, 1996)
Belege
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ Anita Awosusi: Die Musik der Sinti und Roma. Band 2: Der Sinti-Jazz. Heidelbarg 1997, S. 109
- ↑ Ernst Wilhelm Holl Die Gitarre im Zigeunerjazz. (Diplomarbeit Dresden 1999). S. 19
- ↑ Vgl. Michael Dregni Gypsy Jazz: In Search of Django Reinhardt and the Soul of Gypsy Swing Oxford: Oxford University Press 2008, S. 90ff.
- ↑ Vgl. Daweli Reinhardt und Joachim Hennig Hundert Jahre Musik der Reinhardts - Daweli erzählt sein Leben Verlag Dietmar Fölbach, Koblenz 2003
- ↑ David Robb Protest song in East and West Germany since the 1960s Camden House 2007, S. 116
- ↑ Filmempfehlung (Lernen aus der Geschichte)