Roxy Music

Vun Wikipedia
Roxy Music up de Bühne wiels en Konzert in London, Juli, 2006

Roxy Music is en Artrock-Band, de 1971 in London grünnd wurr.

Bandhistorie[ännern | Bornkood ännern]

Eerste Phase[ännern | Bornkood ännern]

Roxy Music wurr 1971 vun Bryan Ferry, Andy Mackay un Brian Eno in London grünnd. Nahdem de Oorbesetten um den Slagtüüchspeeler Paul Thompson un Graham Simpson an' Bass wieder maakt wurr, funnen Roxy Music ib dat ehmalg Liddmaat vun de Band The Nice, David O’List, en naamhaften Gitarristen, de aber all wenig Maand later de Band nah Spannungen mit Thompson weer verlaaten hett. Sien Nahfolger wurr Phil Manzanera, de Roxy Music tovör all as Roadmanager ünnerstütt harr. In disse Besetten wurr dat eerste Album, Roxy Music, produzeert vun Pete Sinfield, inspeelt, dat in' Juni 1972 rutkeem un in de britisch LP-Charts all Platz 10 recken dee.[1] En eerste Single, Virginia Plain, keem in' August 1972 ok in de engelsch Charts un reck Platz 4. Rik Kenton harr för de Upnahmen to disse Single all Graham Simpson an' Bass aflööst, doch bleev dit ok sien eenzig Wark mit Roxy Music. Sien Nahfolger, John Porter, hett denn mit de Band up de nächst Upnahmen, de Single Pyjamarama as ok dat Album For Your Pleasure mitwarkt.

In' Juni 1973 hett Brian Eno in' Striet mit Bryan Ferry de Band verlaaten un hett sien Soloprojekte vörandreven. Sien Nahfolger wurr Eddie Jobson, de nich blots Synthesizer un Keyboards speel, sonnern ok mit sien Fähigkeiten an de Vigelien en wiedere Farvnote in de Musik vun de Band broch. Mit Jobson as ok den fasten Studiobassisten John Gustafson entstunnen de Alben Stranded (1973), Country Life (1974) un Siren (1975).

Interim un tweet Phase[ännern | Bornkood ännern]

Nah dat Album Siren 1975 geev dat in de nächst veer Johr kien nee Studioalbum mehr. Lediglich dat Livealbum Viva! Roxy Music, dat Konzertupnahmen ut de Johren 1973 bit 1975 vereent, keem 1976 up den Markt. In een an' 19. Juni 1976 in de New Musical Express verapenlicht Interview hett Bryan Ferry denn dat Enn' vun de Tosommenarbeit vun Roxy Music wegen musikalischer Differenzen ankünnigt.

In de Folgetiet hett Bryan Ferry dree Soloalben maakt, mit de he verstärkt ok in' amerikaanschen Markt Foot faaten wull. Phil Manzanera harr all 1975 mit sien ehmalig Band Quiet Sun dat Album Mainstream inspeelt un hett mit 801 en nee Formatschoon grünnd, to de ro'n Anfang ok Brian Eno hörrn dee. As Solist bzw. mit Ünnerstütten vun 801 speel Manzanera veer Alben (Diamond Head, 801 Live, Listen Now, K-Scope) en. Andy Mackay wurr Produzent vun de britisch Feernsehreeg Rock Follies, de 1976 un 1977 twee kommerziell spoodriek LPs afsmieten dee. 1978 hett Mackay de Volksrepubliek China bereist un nah de Reis dat Album Resolving Contradictions maakt.

Enn' 1978 hebbt sück Ferry, Manzanera und Mackay in de Basing Street Studios in London drapen, um en nee Album uptonehmen. Mittlerwiel harr sück in Grootbritannien de populärmusikalisch Tietgeist dreiht. Nah dat Upkommen vun Disco, Punk un New Wave entstunnen um 1979 in Grootbritannien Bands in Oppositschoon to de Punk-Bewegen, de Musik maken wull, as dat Roxy Music en half Johrteihnt vörher all maakt harrn. New-Romantic- oder New-Wave-Bands as Spandau Ballet, The Human League aber ok Visage oder Blondie hebbt in Interviews immer weer seggt, dat Roxy Music hör musikalisch un popkulturelles Vörbild weer.[2]

De nee Besetten vun Roxy Music Enn' 1978 bestunn ut Bryan Ferry (Gesang), Phil Manzanera (Gitarr), Paul Carrack (Keyboard), Andy Mackay (Saxophon), Paul Thompson (Slagtüüch), Gary Tibbs un Alan Spenner (beid Bass). In' Fröhjahr 1979 keem dat sösste Studio-Album Manifesto herut. Dat kreeg in England gemischt Kritiken un hett sück ok nich besünners good verköfft.

Bit 1982 hett Roxy Music noch twee wiedere Studiowarken schafft: Flesh And Blood un Avalon. Disse Alben weern kommerziell bannig spoodriek un hebbt dorto bidragen, ehrn Roop as en vun de stilprägendst Bands to festigen. Nah de beid Alben geev dat noch spoodrieker Tourneen. Nah Afsluss vun de letzte Tour dör de USA hett Bryan Ferry de Band Enn' Mai 1983 en wiederes Mal uplööst.

Darte Phase[ännern | Bornkood ännern]

Nah meest twintig Johren keem dat 2001 to en Wddervereenen vun Bryan Ferry, Phil Manzanera, Andy Mackay un Paul Thompson. Verstärkt dör Gastmusiker, as den Gitarristen Chris Spedding, de mit Bryan Ferry all in de Johren 1976/77 tosommenarbeit harr, gungen Roxy Music up Welttournee. Dorbi keem dat in' Juli 2005 ok to en Upträe in' Rahmen vun Live 8.

Roxy Music maken Musik „um der Musik willen“ („music for the sake of music“), as Ferry in en Interview seggt hett.[3] För en lang verwacht nee Studioalbum, dat sück in Vörbereiten befind, wurrn, luut Phil Manzanera bit 2008, all 8 Titel inspeelt. Doran is nah de allereerst Alben eerstmals ok weer Brian Eno bedeeligt[4].

De Song "Love Is the Drug" vun Siren (1975) wurr 2010 in den Film "Love and Other Drugs" (mit Jake Gyllenhall un Anne Hathaway in den Hööftrullen) bruukt.

Nummer Een in England[ännern | Bornkood ännern]

Roxy Music hett blots een Platz-Een-Noteeren in den BBC-Charts schafft. As John Lennon an' 8. Dezember 1980 dood schaaten wurr, befunnen se sück jüst up en Düütschlandtournee un hebbt spontan beslooten, hüm to Ehren an' Abend John Lennon sien Jealous Guy to spelen. De gewaltsom Dood vun Lennon hett de Liddmaaten vun Roxy Music so deep drapen[5][6], dat se nah dat Enn' vun de Tournee sofort in'T Studio gungen, um dat Leed uptonehmen un in' Februar 1981 as Single rutbrocht hebbt. Dree Weg dornah harrn Roxy Music an' 14. März 1981 ehrn eenzigen Nummer Een Hit in de Single-Hitparade in Grootbritannien. Up de in hellbruun hollen Plattenhüll vun de Single steiht nichts wieder as „Jealous Guy – Roxy Music – A Tribute“.

Stil[ännern | Bornkood ännern]

Anners as anner Rockbands in hör Ära hebbt Roxy Music van vörnherin grooten Wert up Ästhetik un Stil un weern dormit den allgemeenen Tietgeist um etwa teihn Johr vörut. Dat wiest sück ünner annern in dat Uptreden vun Bryan Ferry un Brian Eno oder in de Videos un Plattencovers, de an den Glam Rock vun de fröh 1970er Johren anknütten. Brian Eno drooch up de Bühne Fruenkleedasch, Feerboas as ok Sandalen mit Körkafsätzen, wiels Bryan Ferry in de Anfangstiet af un to in en fluoreszeeren Overall oder pinkfarven Kampkleedasch sicht wurrn. Disse Form vun de Ästhetiseeren wurr later in' New Wave upgreepen, weshalb Roxy Music as de klassisch Proto-New Wave-Band gellen deiht, up de sück nahfolgend Künstler immer weer betrecken deen. So besteiht bispeelwies de Grupp Duran Duran dorup, dat hör gröttst musikalisch Vörbild Roxy Music ween is. Dat Binnencover vun dat Duran Duran-Album Astronaut is en Hommage an Roxy Music, erkennbor an dat Foto, up de de Bandliddmaaten so afbild sünd, as dartig Johr tovör Roxy Music up For Your Pleasure. Up bei Fotos staht de Bandliddmaaten in ähnlich Wies mit Gitarr in de Hand neben'nanner. Ok de Band Scissor Sisters leet sück Anfang 2006 in ähnlich Pose fotografeeren un komponeer dornah mit Roxy Music eenig bitlang nich verapenlicht Stücke. (Born: de ünner angeven Weblenkem. Dor is ok dat Foto vun de Scissor Sisters to sehn.) Götz Alsmann behaupt, dat de Tolle, de he siet sien fiefteihnst Levensjohr drocht, dör de Frisuren inspireert wurrn, de Bryan Ferry un Andy Mackay up de Fotos in dat Binnencover vun de eerst Album Roxy Music dragen hebbt. [7]

Umstreeden Plattencover[ännern | Bornkood ännern]

De Band is up kien een Cover vun de Studioalben afbild. Fotos vun de Band gifft dat blots up de Binnerdeelen bzw. up de Rücksieden. Bi dat Album Siren is de Afbillen vun de Band sogor blots as Bleestifteknung up de Rücksiet. Bit up dat Album Avalon wiesen de Hüllen vun de Alben Fruen in Ünnerwasch oder mit deep utsneeden Kleedern. Up For Your Pleasure poseert Amanda Lear mit en swaart, tekent Puma. För dat Album Siren poseert Jerry Hall as blau anmalt Nixe. Nah de Foto-Session för Siren wurr Hall för twee Johr Ferry sien Levensgefährtin. För en Schandaal hett 1974 dat Cover vun dat Albums Country Life sörgt: Dat wiest twee Fruen in dörsichtig Spitzenünnerwasch. Wegen andüüd Masturbatschoon un de Dörsichtigkeit vun de Kleedasch, bi de de Schamhoor vun de Models to sehn sünd, drüff dat Album in Irland nich mit Originalcover in de Plattenladens stellt wurrn. Ok in den Nedderlannen, in Spanien un de USA wurr dat Album zenseert. Feministinnen hebbt Roxy Music „Sexismus“ un „Verwendung des weiblichen Körpers als Ware“ vörsmeeten.[8]
Dennoch gellen Layout un künstlerisch Gestalten vun de Albumhüllen as wegwiesend Designs för de Ära vun den New Wave.

Diskografie[ännern | Bornkood ännern]

Studioalben[ännern | Bornkood ännern]

  • 1972 – Roxy Music
  • 1973 – For Your Pleasure
  • 1973 – Stranded
  • 1974 – Country Life
  • 1975 – Siren
  • 1979 – Manifesto
  • 1980 – Flesh And Blood
  • 1982 – Avalon

Live-Alben[ännern | Bornkood ännern]

  • 1974 – Live im Musikladen Radio Bremen [2001 up DVD rutkommen]
  • 1976 – Viva!
  • 1983 – The High Road
  • 1990 – Heart Still Beating
  • 2001 – Live at the Apollo [CD & DVD, keemen 2002 herut]
  • 2003 – Roxy Music Live

Kompilatschonen[ännern | Bornkood ännern]

  • 1977 – Greatest Hits
  • 1983 – Atlantic Years (1973–1980)
  • 1986 – Street Life: 20 Greatest Hits
  • 1995 – The Thrill Of It All (4-CD-Box)
  • 2001 – The Best Of
  • 2002 – Ladytron
  • 2004 – The Platinum Collection

Borns[ännern | Bornkood ännern]

  1. Strong, Martin C. – The Great Rock Discography, 7th Edition, 2004. ISBN 1-84195-551-5.
  2. Rimmer, Dave, Like Punk Never Happened. London 1985, ISBN 0-571-13739-3.
  3. The Independent, 1. Februar 2005
  4. http://www.roxyrama.com/classic/cgi-bin/2008/cginews.cgi?record=28
  5. Erlewine, Michael (et al.), All Music Guide To Rock. San Francisco 1995, ISBN 0-87930-376-X.
  6. Paul Gambaccini, (et al.), The Guinness Book Of Number One Hits 3rd Edition, London 1994, ISBN 0-85112-769-X.
  7. von Stuckrad-Barre, Benjamin, Deutsches Theater, Köln 2001, ISBN 3-462-03050-7.
  8. Like Punk Never Happened

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

  • Wanda, Jürgen: Re-Make/Re-Model – Die Geschichte von Roxy Music, Bryan Ferry & Brian Eno, ISBN 3-925005-45-5.
  • Buckley, David: BRYAN FERRY und ROXY MUSIC – Großes Kino für die Ohren www.hannibal-verlag.de, ISBN 3-85445-255-1.

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]