Meier

Dat Woort Meier (Mehre, Meyer, Maier, Mäher, Mäger, Major, Meiur, Mayr, ut lat. maior) betekent an un for sik en Beamten vun de Verwalten bi en Grundherrn ut den Adel oder ut’e Karken.

Meierwesen

Belegen gifft dat för:

• Huusmeier (lat. majordomus)
• Palzmeier (lat. major palatii)
• Peermeier (lat. major equorum)
• Stadtmeier (lat. major urbis, franzöösch Maire, engl. Mayor „Börgermeester“)
• Kloostermeier (lat. major monasterii)

Meieree

De Verwalter up en Buernhoff weer en Meier. Dat konn bedüden, dat he dor as Vagt seten hett oder ok as Uppasser för de Knechten un Deerns, de dor för sien Herrn arbeiden döen. Ok mööglich weer dat, dat he as Verwalter Afgaven, Stüern un Tinsen indrieven dö un dat Huusrecht utöven dö. Wenn he en Pachtverdrag up Duer för en bestimmten Hoff afsluten dö, denn verwannel sik de Meier in en Buern. Dat Goot hett denn Meieree heten. Un den Meier sien Hoff, dat weer denn de Meierhoff. Dat bedüüd denn, dat de Hoff em nich tohöörn dö, man dat he dor doch alleen up sitten dö.

De plattdüütsche un hoochdüütsche Tonaam

Ut düssen Beroop Meier hett sik denn de Tonaam Meier in siene verscheden Schrievwiesen rutbillt.

De jöödsche Tonaam

In dat Jodendom in Düütschland un in de Nedderlannen hett sik de Naam Meier (in de Nedderlannen sünnerlich as Meijer) ut den hebrääschen Vörnaam Meir (de in’t Licht steiht) rutspunnen. De Tonaam klingt nu akraat so, as de düütsche Naam, man de Wuddel is ganz anners.