Martin Rodbell

Martin Rodbell (1995)

Martin Rodbell (* 1. Dezember 1925 in Baltimore, Maryland; † 7. Dezember 1998 in Chapel Hill, North Carolina) weer en US-amerikaansch Biochemiker. He hett de G-Proteine opfeckt un weer an dat Upkloren vun hör Funktschoon för de Signalöverdragen in den Zellen maatgevend bedeeligt. För disse Arbeiten kreeg he 1994 gemeinsam mit Alfred Goodman Gilman den Nobelpries för Physiologie oder Medizin.

Leven un Wark

Beroplich Loopbahn

Martin Rodbell hett an de Johns Hopkins University in Baltimore Biologie un Chemie studeert, bevör he sück vullständig up de Biochemie konzentreren dee. 1954 kreeg he sien Doktertitel an de University of Washington in Seattle. 1956 wurr he as Biochemiker in Bethesda aan dat Natschonale Gesundheitszentrum in den Beriek Nehren un Endokrinologie tätig. 1967 bit 1968 war Rodbell in de Swiez un Perfesser un Direkter an dat Institut för Klinische Biochemie vun de Universität Genf. Tüschen 1970 un 1985 weer he Baas vun dat Afdeelen för Zellstüern an den National Institutes of Health in Bethesda (Maryland).

1984 wurr he gemeensam mit Alfred Goodman Gilman mit en Gairdner Foundation International Award uttekent. 1985 is he as wetenschaplich Direkter an dat National Institute of Environmental Health Sciences in dat Research Triangle Park in North Carolina wesselt. Dor hett he van 1989 bit 1994 de Afdeelen för Signalöverdragen leit. 1987 kreeg he, ok ditmal gemeensam mit Alfred Goodman. Gilman, den Richard Lounsbery Award un 1994 den Nobelpieis för Physiologie oder Medizin „für die Entdeckung der Zellkommunikation und im Speziellen der Entdeckung der G-Proteine“. In dat glieker Johr gung he in den Ruhestand.

Rodbell weer Liddmaat vun de National Academy of Sciences (siet 1987), de American Academy of Arts and Sciences (siet 1993) un de Ungarsch Akademie vun de Wetenschapen. He weer mit Barbara Ledermann verheiraadt. Deren Süster Susanne weer en Schoolfrüendin vun Anne Frank un tosommen mit hör Öllern, Opfer vun den Holocaust.

Bedüüden vun de Forschung

De Hööftbedüüden för de wetenschapliche un medizinische Forschung harrn de Arbeiten vun Martin Rodbell to de G-Proteinen, de as molekulare Schalter bi meest all signalöverdragend Perzessen vun de Zellen en wesentlich Rull spelen. G-Proteine vermiddeln de Wirkung vun Hormonen ebenso as de Reizvermittlung bi Sinnesleistungen as dat Kieken, Ruuken un Smecken. De Forschungen von Rodbell hemm de Arbeiten vun Earl Wilbur Sutherland, Medizin-Nobelpriesdräger in dat Johr 1971, wieder führt, de all in den 1960er Johren sehn hett, dat Hormone nich in de Zellen indringen, sonnern all an de Zellböverflach wirken un spezifische biochemische Reaktschonen in de Zelle utlösen. Bekannt weer, dat dat zyklische Adenosinphosphat (cAMP) as Botenstoff wirkt, indem dat de Synthese vun spezifisch Proteine stimuleert un Enzyme induzeert.

Funktschonswies vun en G-Protein-koppelt Rezeptor

Martin Rodbell kunn wiesen, dat as Substrat för en hormonelle Wirkung neben dat Adenosintriphosphat (ATP) en wieder Nukleotid, das Guanosintriphosphat (GTP) notwennig is. An dat Hormin Glukagen kunn sien Arbeitsgrupp wiesen, dat en wirksame Binnen vun dat Hormon an de Zellmembran eerst bi Anwesenheit vun dat Guanosintriphosphats mögelk is. In den 1960er bit 1970er Jahren kunn Rodbell nahwiesen, dat för en Signalöverdragen vun de Butensiet vun de Zelle in dat Zellbinnere dree funktschonelle Eenheiten erforderlich sünd:

• en Rezeptor bzw. Diskriminator, de de ankommend Signale erkennt,
• en Transducer, de dat Signal umwannelt un
• en Verstärker, de en Botenstoff in utreckend Mengt in dat Binnere vun de Zelle freesett

De wesentliche Opdecken vun Rodbell weer dorbi dat Identifizeeren vun den Transducer, de vun den energierieken Guanosin-5-Triphosphat andreeven wurr. Gemeensam mit Alfred Goodman Gilman kunn he wiesen, dat disse Transducer, G-Proteine nöömt, as Umschalter in de Zelle arbeiten un de Signale vun de Butersiet umwanneln un an de Verstärkerproteine wieder geven.

Literatur

• Bernhard Kupfer: Lexikon der Nobelpreisträger. Patmos Verlag, Düsseldorf 2001; S. 263–264. ISBN 3-491-72451-1

Weblinks

Martin Rodbell. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

• Martin Rodbell up de Sieden vun den Nobelpries (engelsch)
• https://academictree.org/chemistry/tree.php?pid=8360 Akademisch Stammboom (engelsch)]