Zum Inhalt springen

Makaronesien

Vun Wikipedia
De Inselregion Makaronesien.

Mit den Begreep Makaronesien oder Makaronesische Eilannen (vun’t gr. makar „glücklich/segent“ un nesos „Eiland“: Segent/Glücklich Eilannen) weer fröher in de Vegetatschoonskunn un Plantengeografie de vulkanschen Inselgruppen betekent, de in’n ööstlichen Zentralatlantik leegt. Vundaag warrt de Begreep in de Region mehr ünner den politischen Aspekt bruukt.

Prägt weer de Begreep anfänglich vun den Botaniker Philip Barker Webb in de Johren 1835 bit 1850, as he tohopen mit Sabin Berthelot de „Histoire naturelle des Iles Canaries“ rutgeven hett. Man hett dunntomalen lange Tiet annahmen, dat de enkelten Eilannen grote Gemeensamkeiten harrn, wat de Planten - un Deertenrieken angeiht, ok wenn dortwüschen bannig wiete Afstännen weern.

To Makaronesien tellt fief Inselgruppen as Ünnerregionen, as dat op de Kort to sehn is:

Mitünner warrt in de Literatur ok statt „Makaronesien“ (Segent Eilannen) de Begreep „Makronesien“ (wiete Eilannen) bruukt. Disse Begreep is ut de antiken greekschen Geografieliteratur afkeken, wo de Eilannen buten vun de Middellannsche See as μακάρων νῆσοι (Eilannen vun de Glückseligen) betekent worrn sünd – verbunnen mit de Vörstellen vun’t Elysium, dat vun de Dichters to Tiet al in’n Westen vermodt worrn is. De Identifizeeren vun de Eilannen, de to’n Deel ok vundaag noch so nöömt warrt, keem ünner de Naturforschers in de fröhen bit middleren Kaisertiet (t. B. Plinius maior, Ptolemaios) to stannen.

Twiefel an de Gemeensamkeiten vun de Planten

[ännern | Bornkood ännern]

Dat de Plantenwelt op de wiet uteneen liggenden Eilannen veel gemeen harr, hett sik in ne’ere Ünnersöken as verkehrt rutstellt, wiel verkehrterwies Planten as liekbedüdent instopt worrn sünd, de dat gor nich sünd. Annere Planten sünd eerst later mit de Minschen op de Inseln kamen un hebbt al dorüm nix mit de Planten op de Eilannen to kriegen. Dat is toletzt ok dör molekularbiologische Ünnersöken ok so faststellt worrn. De Bioloog Hanno Schäfer hett dorut 2003 slaten, dat de Azoren to de Medio-Europääschen, de Kanaren un Madeira to de Mediterranen un Kap Verde to de Sudano-Sambesischen Region to tellen sünd.[1]

  1. Hanno Schäfer: Chorolgy and Diversity of the Azorean Flora, Diss. Bot. 374. J. Cramer. Stuttgart 2003