Zum Inhalt springen

Lichtsnellheid

Vun Wikipedia
Disse Artikel is man blots en Stubben. Du kannst Wikipedia helpen un em verbetern.

De Lichtsnellheid oder Lichtsnelligkeid is ene Natuurkonstante. Dat Symbool is (na latiensch celeritas Snellheid) un beschrivt meest de Snellheid van Licht in enen Vakuum.

De Lichtsnellheid speelt de wichtige Rulle in de spetschellen un allgemenen Relativitätstheorie un stellt enen Betog twischen Ruum un Tied her. Se is höögste Snelligkeid, de in’n Universum mööglik is. Licht un anner elektromagneetsche Bülgen breed sik in’n Vakuum med Lichtsneelheid uut, justso doot dat Gravitatschoonsbülgen. De Snelligkeid van materiellen Objekten (to’n Bispeel Elementaardeelkens med Masse) könnt dicht an de Lichtsnellheid ranlangen, man nemaals gans ranrecken.

Buten dat Vakuum, to’n Bispeel dör Luft oder Glas, breed sik Licht langsamer uut. Dat Formelteken för de Lichtsnellheid in’n Vakuum is faken ook , wenn dat wichtig is de Lichtsnellehid to’n Bispeel binnen Vakkuum, Luft oder anner Mediums to unnerscheden.

De Lichtsnellheid is ene mang den Konstanten, de den Meter un anner SI-Eenheiden defineert.

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

Originaalarbeiden

  • Ole Rømer: Démonstration touchant le mouvement de la lumière. In: Journal des Sçavans. de Boccard, Paris 1676.
  • Edmund Halley: Monsieur Cassini, his New and Exact Tables for the Eclipses of the First Satellite of Jupiter, reduced to the Julian Stile and Meridian of London. In: Philosophical Transactions. Band 18. London 1694, S. 237–256 (archive.org). 
  • H. L. Fizeau: Sur une expérience relative à la vitesse de propagation de la lumière. In: Comptes rendus de l’Académie des sciences. Band 29. Gauthier-Villars, Paris 1849 (academie-sciences.fr [PDF]). 
  • J. L. Foucault: Détermination expérimentale de la vitesse de la lumière, parallaxe du Soleil. In: Comptes Rendus. Band 55. Gauthier-Villars, 1862, ISSN 0001-4036. 
  • A. A. Michelson: Experimental Determination of the Velocity of Light. In: Proceedings of the American Association for the Advancement of Science. Philadelphia 1878 (Projekt Gutenberg). 
  • Simon Newcomb: The Velocity of Light. In: Nature. London 13. Mai 1886. 
  • Joseph Perrotin: Sur la vitesse de la lumière. In: Comptes Rendus. Nr. 131. Gauthier-Villars, 1900, ISSN 0001-4036. 
  • A. A. Michelson, F. G. Pease, F. Pearson: Measurement of the Velocity of Light In a Partial Vacuum. In: Astrophysical Journal. Band 81. Univ. Press, 1935, ISSN 0004-637X, S. 100–101. 

Annerwat

  • J. H. Sanders (Ruutgever): Die Lichtgeschwindigkeit. Einführung und Originaltexte. Reihe WTB Wissenschaftliche Taschenbücher, Band 57, Akademie Verlag/Vieweg 1970.
  • Subhash Kak: The Speed of Light and Puranic Cosmology. Annals Bhandarkar Oriental Research Institute 80, 1999, S. 113–123, arxiv:physics/9804020.
  • S. Débarbat, C. Wilson: The galilean satellites of Jupiter from Galileo to Cassini, Römer and Bradley. In: René Taton (Ruutgever): Planetary astronomy from the Renaissance to the rise of astrophysics. Part A: Tycho Brahe to Newton. Univ. Press, Cambridge 1989, ISBN 0-521-24254-1, S. 144–157. 
  • G. Sarton: Discovery of the aberration of light (with facsimile of Bradley’s letter to Halley 1729). In: Isis. Band 16, Nr. 2. Univ. Press, November 1931, ISSN 0021-1753, S. 233–248. 
  • George F.R. Ellis, Jean-Philippe Uzan: ‘c’ is the speed of light, isn’t it? In: Am J Phys. 73, 2005, S. 240–247, doi:10.1119/1.1819929, arxiv:gr-qc/0305099.
  • Jürgen Bortfeldt: Units and fundamental constants in physics and chemistry, Subvolume B. In: B. Kramer, Werner Martienssen (Ruutgever): Numerical data and functional relationships in science and technology. Band 1. Springer, Berlin 1992, ISBN 3-540-54258-2. 
  • John H. Spence: Lightspeed: The Ghostly Aether and the Race to Measure the Speed of Light. Oxford UP 2019.

Nettverwiese[ännern | Bornkood ännern]

Lichtsnelligkeid. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.