Kortfilm

En Kortfilm (engl. short (film) oder short subject) ünnerscheedt sik vun sien Gegenstück, den Langfilm, eenzig över de Läng. En Kortfilm kann dorüm also jüst so as de programmfüllen Film all mööglichen Genres afdecken-

Historie

De Begreep Kortfilm is eerst prägt worrn, as dat begäng worrn is, in’t Kino programmfüllen Speelfilmen to wiesen.

In de fröhen Tiet vun’t Kino weern de Filmen noch dör de technischen Vörrutsetten in jemehr Läng inschränkt. Ut hüütige Sicht müssen all de fröhen Filmen dorüm ok as Kortfilmen defineert warrn, ahn dat dat de egentlich Begreepsbedüden weddergifft. Man hett de Filmen eher na de Tall vun jemehr Akten betekent. In’n Gegensatz to’n den Begreep Akt as he bi’t Theater bruukt warrt, steiht de bi’n Film ok för de Filmrull sülvst. In dissen Sinn hett man fröher so nöömte Onereeler un Tworeeler ünnerscheedt. Reel is de engelsche Beteken för en Rull Film. Ok de Academy of Motion Picture Arts and Sciences hett fröher Oscars för körtere Filmen in disse Kategorien vergeven.

Bit in de 1970er Johren is en Kortfilm faken as Vörfilm för den egentlichen Hööftfilm wiest worrn. As de Kinobesökers weniger worrn sünd, hett sik ut finanzielle Grünnen bi de Bedrievers vun de Kinos en anneren Afloop vun’n Kinoavend dörsett: Vundaag warrt vör den egentlichen Film meist blots noch Warf un enkelte Vörschauen (Trailer) wiest. Kortfilmen in’t reguläre Programm aftospelen, is för de Kinos vundaag finanziell meist nich mehr to maken. De Programmkinos sünd bang, dat se dordör weniger Innahmen dör de Kinowarf hebbt.

Dör den Utbo un den Spood vun’t Internett gifft dat in de Twüschentiet Kortfilmportalen, so dat de Kortfilm en ne’e Oort vun Verbreden funnen hett. Dorbi hannelt sik dat tomeist üm Video-Podcasts oder Amateurfilmen, man ok professchonelle Kortfilmen warrt to’n Bispeel över YouTube wiet verbreedt. Butendem gifft dat hüüt in vele Städer Kortfilmfestspelen oder Kortfilmdaag. För de Kortfilmszeen produzeert t. B. dat Kultur-Feernsehn ARTE en Kortfilmsendung ünner den Titel Kurzschluss.

Läng

De Grenz twüschen en Langfilm un en Kortfilm is nich nipp un nau defineert. In’n Normalfall is en Krotfilm aver nich länger as dörtig Minuuten. Di Kortfilmfestspelen gellt faken ünnerscheedliche Inschränken för de Läng. De Academy of Motion Picture Arts und Sciences leggt de Grenz bi 40 Minuuten. De Internatschonalen Filmfestspelen Berlin defineert de Maximalläng afhangig vun de Sekschoon twüschen 15 un 30 Minuuten. Un bi’n Düütschen Kortfilmpries gifft dat de Grenzen bit 7 Minuuten un bit 30 Minuuten.

De Kortfilm vundaag

In’n allgemenen Spraakbruuk warrt de Begreep Kortfilm hüüt faken ok in’n Tosamenhang mit nichkommerzielle Filmprojekten bruukt. Veelfak warrt he ok mit’n Studentenfilm glieksett, vun wegen dat he vun tokamen Filmmakers in de Utbilln faken maakt warrt.

Intwüschen warrt de Kortfilm aver – jüst so as sien Gegenstück in de Literatur, de Kortgeschicht – as egenstännig Filmgenre begrepen, dat sünnere Utdurkcsmööglichkeiten hett. Dör de korte Tiet bargt de Kortfilm künstlerische Mööglichke8ten, de in en Langfilm fehlt. Ok spoodrieke Speelbasen kamt vun’n Kinnofilm mitünner wedder torüch op’n Kortfilm. Mit Inföhren vun de DVD warrt Kortfilmen fakener ok as Bonus to Speelfilmen anboden.

Ofschoonst de Kortfilm in’t kommerzielle Kino en sworen Stand hett, warrt he aver doch as egen Kategorie dör wichtige Filmpriesen ehrt. Bi de Oscar-Verlehen warrt hüütigendaags Oscars in dree verschedene Kategorien blots för Kortfilmen vergeven: (Best Kortfilm, Best animeert Kortfilm, Best Dokumentar-Kortfilm).

Bi sünnere Kortfilm-Projekten dreiht Speelbasen (mitünner in en Oort Wettstriet) Kortfilmen to en vörgeven Thema, de denn alltohopen in Speelfilmläng wiest warrt. Bekannte Projekten sünd ü.a. 11'09"01 – September 11 (2002), Ten Minutes Older (2002) oder de 99 Euro Films (2001). Dör en themaatsche Inregen vun mehrere Kortfilmen kann ok en Episodenfilm entstahn, as to’n Bispeel in de Hommage an Paris Paris, je t'aime vun beropene Speelbasen as Tom Tykwer un de Coen-Bröder Ethan un Joel Coen. En sünner’t Projekt weer ok The Five Obstructions (2003) vun Jørgen Leth. De Filmmaker Lars von Trier hett em för jede vun de fief Kortfilm-Episoden Vörgaven un Inschränken maakt, welke de Speelbaas in’n Film ümsetten müss.

Dör Tuuschbörsen un Nett-Portalen to’n Rünnerladen is de Kortfilm siet 1995 wedder düchtig in’t Kamen. Op dit ne’e Medium is vör allen de korte Läng sien groten Vördeel, vun wgen dat man den Kortfilm kort mol even sien Frünnen an’n Reekner wiesen kann. De internatschonale Bekanntheit vun Kortfilmen as de düütsche Staplerfahrer Klaus oder de poolsche Katedra vun Baginski weern ahn dat Internett nich to maken. Filmen as de Adicolor-Reeg oder Bernards Blue Screen of Death wiest, dat bi disse ne’en Generatschoon vun Kortfilmen de Grenz to Podcasts un Warf verwischen deit. Wiel Filmen in normale Läng vundaag över dat Internett so goot as gor nich legal to kriegen sünd, is de Kortfilm in’t Internett riep för’n Markt un is dor op YouTube un annere Portalen to’n rünnerladen to finnen.

Festivals un Organisatschonen

För den Kortfilm stark maken doot sik:

Födderverenen:

Filmverlehers/Filmverdrieven:

Interfilm Berlin, Kortfilmfestival un -verleh, DVD-Publikatschonen
Kortfilmagentur Hamborg, Kortfilmverdrief, Kortfilmfestival un -verleh, DVD-Publikatschonen, DVD-Download
W-film Köln, KortfilmKino mit dat Label NIGHT OF THE SHORTS

Verbännen/Institutschonen:

AG Kortfilm, Bundsverband vun’n Düütschen Kortfilm
Düütsch Kortfilmpries ünnerwegens, Kinotour vun der nomineerten un mit den Düütschen Kortfilmpries uttekenten Filmen

Kortfilmen in’t düütsche Feernsehn un in’t Internett

Dat wichtigste Forum för Kortfilmen in’t düütsche Feernsehn is dat Magazin Kurzschluss op ARTE. Kortfilmen warrt butendem bi 3sat un mitünner ok in de drüdden Programmen wiest.

De Feernsehsenner 13th Street wiest in de Sennenreeg Shocking Shorts regelmatig Kortfilmen ut de Genres Action, Krimi, Thriller, Mystery un Horror. In dissen Rahmen warrt ok de Shocking Shorts Award vergeven un ünner dat Label gifft dat DVDs.

In’t kommerziell utrichte Privatfeernsehn gifft dat för Kortfilmen tyypscherwies keen Platz. Dee eenzige Utnahm sünd de Musikvideos, de op de Musiksenners wiest warrt.

Literatur

Frank Becher: Kurzfilmproduktion. UVK, Konstanz 2007, ISBN 3-86764-002-5.
Katrin Heinrich: Der Kurzfilm. Geschichte, Gattungen, Narrativik. Coppi, Allefelle 1997, ISBN 3-930258-42-0.
Peter Kremski: Überraschende Begegnungen der kurzen Art. Gespräche über den Kurzfilm. Schnitt, Köln 2005, ISBN 3-9806313-5-4.

Weblenken