Hoike
De Hoike oder Hoiken (ok Hoyke oder Heuke) is en olet Woort for en Umhang sunner Mauen, de bit an de Knee langen deit. Bi Mannslüde weer he over de Schullern to, bi Froenslüde is he over den Kopp leggt wurrn. En sunnerliche Form vun den Hoiken is de Tiphoiken, de in Bremen lange to de Kledaasch vun Borgersfroen tohöört hett. Hüdige Naams for en Hoiken sünd Umhang, Cape oder Poncho.
An un for sik schall de Hoike ut Noordafrika herkamen sien. In dat 13. Johrhunnert is se in Süüdfrankriek bekannt wurrn. Eerst na 1300 is se in Noorddüütschland upkamen, wo se in de eerste Hälft vun dat 14. Johrhunnert in de Borgerschop veel dragen wurrn is. Na 1400 hefft blot noch Borgersche, de sik goot stunnen, düsse Kledaasch anplünnt.
Düsse Aart vun Mantel warrt eenfach over den Kopp leggt un fallt hendal over den Ruggen bit na’n Bodden. Toslaten warrt de Hoiken, wenn de rechte Sieten up Hööchte vun den Ellenbogen over de lunke Vörsieten slahn un denn dor fastmaakt warrt. Hoiken geev dat u. a. ut dicket Wulltüüch. Towielen weern se ok mit Pelz utstaffeert. An un for sik hefft se keen Kragen harrt. Man for Froenslüde sund se ok mit Kragen maakt wurrn. In Bruunswiek hett dat Hoiken geven, de up’n Bodden nasleept wurrn sünd, so lang weern de.[1] As Regencape is de Hoiken in allerhand Gegenden noch in dat 20. Johrhunnert dragen wurrn.
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Loschek, Ingrid: Reclams Mode- & und Kostüm Lexikon, Verlag Philipp Reclam jun., Stuttgart 1999