Heidendom

Heidendom is een Woort för den Gloven vun de Minschen, de nich to dat Volk vun de Jöden tohöört oder de sik nich an den Gott vun de Bibel holen doot.

Dat Woort Heiden is öbersett ut de hebreesche Spraak vun dat Ole Testament. Dor heet dat Woort Gojim un bedutt „Völker“. Just so is dat in dat greeksche Nee Testament. Dat Woort ethnoi heet just eben „Völker“. Un ok bi de latienschen Karkenvaders heet dat Woort, wat wi mit „Heiden“ översetten doot gentes, will seggen: Völker.

De Jöden hefft sik süms as Gott sien eegen Volk ankeken. De annern Völker, dat weern de „gojim“. Dat bedüüd: De hören dor nich mit to, to den Bund mit Gott. Dat is man bloß een Volk, dat Gott sien Volk is. De annern sünd Heiden/Völker buten den Bund.

In 't nee Testament sünd de Heiden de, de nich to Gott sien neet Volk, de Christen, tohören doot. De Völker buten de Kark. Just so seht dat ok de Karkenvaders.

Heiden meent also nich Lüe mit een bestimmte Aart vun Gloven oder Ungloov. Ok nich Lüe, de annere Gödder anbeden doot. Dat doot se woll. Man dat Woort Heiden heet bloß, dat de Lüe nich to Israel oder to de Kark tohören doot.

Heidendom is denn aber man doch allens, wat in düsse Völker glöövt warrt, besunners ok dat Boon, Snittjern un Anbeden vun Gödder ut Holt un Steen. In de Kuntreien, wo dat Christendom dör de Mission henkeem, as in Germanien oder in de Länner vun de Wikingers harrn de Christenlüe eerst mol mit so 'n Aart vun Heidendom to kriegen.