Döst

Döst is dat, wat de Minsch ut’n eegen Lief gewohr ward, wenn he towenig Fleedigkeit oder toveel Solt hemmen deit. Dormit weit de Minsch denn vun alleen, dat he wat drinken mutt.

Den minschlichen Lief geit to jedeen Tied ünnerscheidlik Fleedigkeit verlustig: mit de Atenluft, mit dat Sweten, bi dat Miegen, usw. Upnehmen mutt de Minsch jedeen Dag woll so twüschen 2 1/2 un 3 l Fleedigkeit, wat inne Hauptsook doran liggen deit, wie old he is.

Bi de ölleren Lüüd verleert sik dat normal Döstgeföhl un se mööt mehr dor an dinken, wat to drinken.