Charles-Louis Jules David
Charles-Louis Jules David (* 19. Februar 1783 in Paris; † 25. Januar 1854 ok dor) weer en franzööschen Diplomat un Gräzist.
David is 1783 as Söhn von Charlotte, borene Pécoul (1765-1826), un den Maler Louis David (1748-1825) in Paris boren. He weer an dat Prytanée National Militaire un hett bi Jean-Baptiste Gail un Ansse de Villoison Ooldgreeksch lehrt. Denn is he an de Universität Göttingen gahn un hett dor bi Christian Gottlieb Heyne wieder Ooldgreeksch studeert. Nadem he ut Göttingen trügg na Frankriek weer, is he Auditer bi dat Conseil d'État worrn. 1805 is he in’n diplomaatschen Deenst gahn. He is 1805 Viezkunsel in Citavecchia un 1808 in Otranto worrn. 1810 hett he dat Amt as Ünnerpräfekt von’n Distrikt Stood kregen. 1815 hett em Napoleon noch wedder en Präfektur anbaden, aver nadem Napoleon denn kumplett slahn weer, is David to siene Öllern in dat Exil na Brüssel tagen. Al na korte Tied keem he in Kuntakt mit Adamantios Korais, de em Arbeid an dat Gymnasium in Chios vermiddeln dee. David is an’n 10. Dezember 1816 in Chios ankamen. Dor hett he bet 1818 Ünnerricht in Franzöösch geven un sülvs mehr över dat Greeksche lehrt. 1818 is he na Smyrna gahn un hett dor anfungen, Franzöösch to ünnerrichten. He hett dor denn in dat Johr Marigo Kapinakis († 4. März 1879) freet.
As in’n März 1821 de Greeksche Revolutschoon utbraken is, is David na Triest gahn. In Triest is de Familie op Hieronymus Napoleon drapen, de vörher König von Westfalen ween is. David sien Fro harr veel Kuntakt mit Hieronymus un dor düüdt veel op hen, dat Jérôme Frédéric Paul David, de Söhn, den Marigo 1823 kregen hett, en unehelichen Söhn von Hieronymus Bonaparte is. De Söhn is in Rom boren, nadem de Familie dor hen tagen is. 1826 sünd se denn wieder na Paris tagen. Von 1830 bet 1840 hett David an dat Collège de France arbeidt.
Na sien Dood 1854 is he in dat Familiengraff op’n Karkhoff Père Lachaise begraven worrn.
Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]- Jean Antoine Caravolas, « Charles-Louis-Jules David, professeur de français à Chio », in: Documents pour l’histoire du français langue étrangère ou seconde, No. 28 (2002), (online Stand 31. Januar 2014), afropen an'n 6. Januar 2017.
