Bunk Johnson
.jpg)
Fotografie vun William P. Gottlieb.
William Geary „Bunk“ Johnson (* 27. Dezember 1879 in New Orleans[1]; † 7. Juli 1949 in New Iberia in Louisiana), weer en US-amerikaansch Kornettist un Trompeter vun den traditschonellen Jazz. He gellt as de Zentraalfigur vun dat New Orleans-Revival.[2]
Leven un Wark
[ännern | Bornkood ännern]Johnson hörrt to de eerst Generatschoon vun Jazzkornettisten um Buddy Bolden, Freddie Keppard un King Oliver. Dat wurrd annommen, dat he ut bitlang nich klärt Grünnen sien Gebortsjohr um 10 Johr vörverleggt hett un tatsächlich 1889 boren wurr. Um de Johrhunnertwennen is he angeevlich in de Band vun Adam Olivier intreden, de he aber upgrund vun sien schlecht Notenkenntnisse verlaaten hett, um u. a. bi Buddy Bolden to spelen. He speel um 1910 rüm in New Orleans in dat Superior Orchestra vun Billy Marrero, wessel in dat glieker Johr to Dusen sien Eagle Band, um denn bi Clarence Williams to spelen. 1916 speel he mit dat Royal Orchestra in Lake Charles, 1917 in Baton Rouge. Dornah tour he mit en Vaudeville-Minstrel Show un mit en Zirkus. Nah de 1920er Johren weer he Liddmaat vun de Black Eagle Band, tour aber ok mit de Banner Band. 1931 keem dat to en folgenschweren Vörfall, as de Black Eagle Band während en Konzert in en Utnannersetten verwickelt weer, in dessen Folg en Bandliddmaat to Dood keem un meest all Instrumente vun de Band körrt makt wurrn. Bunk Johnson verlor sien Instrumente un en Grootdeel vun sien Teehn. He hett sück denn 1932 in New Iberia daal laaten. Mit Insetten vun de Swing-Ära weer he dwungen, sien Levensünnerhollen u. a. as Lastwagenfohrer, Arbeiter un nebenberoplich Musiklehrer för Kinner to verdeenen un keem in Vergeetenheit.
1937 hebbt sück denn aber de Schrievers vun dat Book „Jazzmen“, William „Bill“ Russel un Frederick Ramsey jr., mit Bunk Johnson in Verbindung sett un hebbt hüm eerstmal en nee Gebitt – dör den as Teehndokter tätigen Bröer vun Sidney Bechet – as ok en nee Instrument besörgt. Noch bit 1942 hett he up Plantagen in Louisiana arbeit, bevör he denn aber up Veranlassung vun Bill Russel an‘ 11. Juni 1942 in New Orleans mit George Lewis (Klarinett), Jim Robinson (Basuun), Walter Decou (Piano), Lawrence Marrero (Banjo), Austin Young (Bass) un Ernest Rogers (Slagtüüch) Schallplatten upnehm. He beleev en fulminant Comeback: 1943 speel he mit Lu Watters sien Yerba Blues Band, konzerteer 1945 in Boston mit Sidney Bechet (de Grünnen vun en Band gung aver nich, wiel Johnson Alkoholprobleme harr) un doran ansluutend bit 1947 mit Baby Dodds un George Lewis in New York. He weer maatgevend an de Revival vun den New Orleans Jazz bedeeligt un in disse Johren an völ Schallplattenaufnahmen in New Orleans, San Francisco, Boston, New York un Minneapolis bedeeligt, bevör he sück nah en eersten Slaganfall 1948 torüchtruck un an 7. Juli 1949 storven is.
Diskographisch Hinwiesen
[ännern | Bornkood ännern].jpg)
Fotografie vun William P. Gottlieb.
- Bunk Johnson in San Francisco (American Music, 1943-44)
- Bunk Johnson 1944 (American Music, 1944)
- Bunk's Brass Band and dance Band 1945 (American Music, 1945)
- Last Testament (Delmark, 1947)
Ehrungen
[ännern | Bornkood ännern]Bunk Johnson wurr 1986 in de Big Band and Jazz Hall of Fame upnommen.
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Carlo Bohländer: Reclams Jazzführer Stuttgart, Reclam, 1989
- Martin Kunzler: Jazzlexikon Reinbek, Rowohlt, 2002
- Richard Cook & Brian Morton: The Penguin Guide to Jazz Recordings, 8th Edition, London, Penguin, 2006 ISBN 0-14-102327-9.