Breedscheenjumfern
| Breedscheenjumfern | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||||
| Platycnemididae | ||||||||||||||||||
| Tillyard, 1917 |
De Breedscheenjumfern (Platycnemididae) sünd en kosmopolitische Familie mank de Jumfern. Dor höört se to een vun de twee Orden vun de Goldpeer mit to. Alltohopen gifft dat vun düsse Familie 25 Geslechter mit um un bi 190 Aarden. In Düütschland, de Nedderlannen un Belgien kümmt bloß man een Aart vör, dat is de Blaue Breedscheenjumfer. In den Rest vun Europa gifft dat noch twee annere Aarden vun dat Geslecht „Platycnemis“. De Naam „Breedscheenjumfer“ kummt vun de sunnerlich breden tibia oder Schenen vun her.
Kennteken
[ännern | Bornkood ännern]De utwussen Deerter sünd typische Jumfern mit en lang, dünn Achterlief, Vör- un Achterflunken vun lieke Form. Wenn se sitten gaht, foolt de Jumfern ehr över dat Achterlief tosamen. De Ogen staht wiet ut’neen. Se verscheelt vun al annere Jumfern dör den apartigen Bo vun de Poten. De Scheen vun jede Poot is mehr oder minner so breet, dat dat in’t Oge fallt. Bavenhen sitt dor Haar an, de afstaht vun dat been.
An un for sik söökt sik Breedscheenjumfern Water ut, wat strömen deit, wenn se dor jem ehre Eier in Waterplanten afleggen doot.
Aarden, de beschreven sünd
[ännern | Bornkood ännern]Europa
[ännern | Bornkood ännern]Düsse Aarden hier unnen kaamt in Europa vör un weert ok in Detail beschreven:
Familie Breedscheenjumfern (Platycnemididae)
- Geslecht: Breedscheenjumfern (Platycnemis)
- Oort: Blaue Breedscheenjumfer (Platycnemis pennipes) – heel Middel- un Süüdeuropa, ok in Düütschland
- Oort: Orange Breedscheenjumfer (Platycnemis acutipennis) – Frankriek un Spanien
- Oort: Witte Breedscheenjumfer (Platycnemis latipes) – Frankriek un Spanien
Buten Europa
[ännern | Bornkood ännern]Biller
[ännern | Bornkood ännern]-
Blaue Breedscheenjumfer, Heken -
Blaue Breedscheenjumfer, Seken, Mönster
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Martens A (1996): Die Federlibellen Europas (Platycnemididae) [Die Neue Brehm-Bücherei Bd. 626]. Westarp & Spektrum, Meideborg & Heidelbarg. ISBN 3-89432-458-9
- Bellmann H (1993): Libellen beobachten - bestimmen. Naturbuch, Augsborg. ISBN 3-89440-107-9
- Jurzitza G (2000): Der Kosmos-Libellenführer, Franckh-Kosmos Verlags GmbH & Co., Stuttgart