Andy Kirk (Jazzmusiker)

Andy Kirk (tweet vun links)

Andrew Dewey Kirk (* 28. Mai 1898 in Newport, Kentucky; † 11. Dezember 1992 in New York City, New York) weer en US-amerikaansch Big-Band-Leader as ok Bassist (insbesünnere Basssaxophonist un Tuba-Speler).

Leven

Kirk is in Denver upwussen, wo he vun den Vader vun Paul Whiteman, Wilberforce Whiteman, ünnerricht wurr. He fung 1918 as Basssaxophonist un Tuba-Spieler bi dat George Morrison Orchester. 1925 truck he nah Dallas, wo he bi Terrence Holder sien Dark clouds of Joy speel. 1929 övernehm he de Band (he wurr vun de annern to'n Baas wählt) un hett de en nee Naam, Twelve Clouds of Joy geven. Hör gröttsten Erfolge harrn se nah dat Översiedeln nah Kansas City 1929, wo sück all fröh in de 1920er Johren de fröh Form vun den Swing utbill un wo 1929–1930 för Brunswick hör eerstn Upnahmen entstunnen. Nah en Krise, in de de Band binah vun Blanche Calloway övernommen wurr, weern se de tweet Band ut Kansas City, de neben de Band vun Bennie Moten to en landswiet Anerkennen keem. Hör Hööftquartier weer de Pla-Mor-Ballroom an de Eck 32. un Main street, denn de Fairyland Park un Winwood Beach. Af un to hemm se aber ok Touren an de West- und Ostküst maakt. 1936 harrn se mit „Until the Real Thing Comes Along“ en grooten Hit. Sungen wurr de vun Pha Terrell, de mit sein hooch Tenorstimm völ to den Spood vun de Band bidroog – ähnlich de lateren Falsett-Stimmen etwa bi den Ink Spots un den Platters in de 1950er Johren.

Arrangements un Kompositschonen vun de Pianistin Mary Lou Williams, de van 1929 bit 1942 bi de Band weer, hemm to de Erfolge vun de Band düchtig bidragen. De oorsprüngliche Pianist Marion Jackson weer 1929 vör de eerst Upnahme-Session för Brunswick Records nich kommen un wurr dör Mary Lou Williams ersett, de dormals de Fru vun dat Band-Liddmaat un Saxophonisten John Williams weer un de hör Speel den Upnahmeleiter Dave Kapp toseggen dee. Williams wurr aber eerst 1931 offiziell Liddmaat vun de Twelve Clouds of Joy; se wark ok bi Kirk sien Nummer-1-Hit I Won’t Tell You (I Love You) (1938) und Now I Lay Me Down to Dream mit (1940, #19). Wiedere Liddmaaten vun de Band weern tietwielig Buddy Tate (Tenorsaxophon), Don Byas, Ben Webster, Fats Navarro, Howard McGhee, Harold Shorty Baker, Kenny Kersey, Claude Williams (Vigelien), Dick Wilson (Saxophon) un ok kört Charlie Parker.

Nah den Weggang vun Mary Lou Williams 1942 hett Kirk de sowieso nich bannig groot Big Band up 17 Liddmaaten minneseert, ünner de ok Musiker vun den (lateren) Modern Jazz as Navarro, McGhee un Byas weern. De Verlust vun hör Hööft-Arrangeurin weer aber düütlich to marken. 1948 hett sück de Band uplööst. Kirk harr Anfang vun de 1950er Johren noch kört en Band (un hett af un to in de 1970er Johren spontan tosommenkommen Bands leit). He hett sück denn aber beroplich verännert (Hotelmanager, Immobilienmakler, för de Musiker-Gewerkschap, toletzt aktiv för de Zeugen Jehovas).

1991 kreeg he de NEA Jazz Masters Fellowship.

Literatur

• George Simon: The Big Bands. MacMillan 1967, 1971, Schirmer Books 1981
• Andy Kirk: My Story. In: Jazz Review, Band 11, Februar 1959.
• Andy Kirk: Twenty Years on Wheels. As Told to Amy Lee. University of Michigan Press, Ann Arbor 1989.
• Ross Russell: Jazz Style in Kansas City and the Southwest. University of California Press, Berkeley 1971
• Frank Driggs & Chuck Haddix Kansas City Jazz: From Ragtime to Bebop - A History. Oxford University, Oxford 2005, ISBN 978-0-19-530712-2

Weblenken

• De Clouds of Joy in dat Red Hot Archive
• Biografie (englelsch)
• Biografie in de Bigband Library