Alke

Alke ( ok Alcke, Alike un Alecke) is een plattdüütschen Vörnaam för Deerns.

Herkamen

Alke is een korte Form vun den germaanschen Naam Adelheid. As dat bi ole germaansche Naams begäng is, steekt dor twee Wöör in. Adal heet so veel as vörnehmen Sinn oder vörnehme Aart un Heit bedutt so wat as Utsehn oder Gestalt.

De plattdüütsche Naam

Alke wiest all de Eegenarten vun eenen plattdüütschen Vörnaamen up. Vunwegen dat de Plattsnackers mundfuul weeren, wurr de Naam Adelheid oder ok den sien plattdüütsche Form Ahlheit afkört. Dor is dor denn Ahle vun wurrn. Düsse korte Form kreeg denn een Anbacksel (Suffix), wat de Naam lütter maken dö (Diminutiv). Dat weer dat Anbacksel -ike, wat faken bi plattdüütsche Naams bruukt wurrn is. Up düsse Aart is ut Ahlheit Alike (ok: Alecke) wurrn. Alike un Alecke sünd de öllsten Formen vun den Naam Alke. De keem tostann, as dat i oder dat e denn mit de Tiet ok noch wegslepen wurrn is (vunwegen de Mundfuulheit). Alke un al de annern Formen bedutt denn so veel as Lüttje Ahlheit. Oder, wenn een dat ganz utdüden will: Lütt Deern, de ehr Gestalt vörnehmen Sinn utstrahlt.

Fundöörd

In ole Listen un Urkunnen finnt sik de Naam

• 1517 in Bremen (Alke), in : Bremen's Volkssagen
• 1559 in Bremen (Alcke)
• 1607 in Overneeland bi Bremen (Alke)
• 1670 in Olenesch in dat Land Oldenborg (Alcke)
• 1693 in Overneeland bi Bremen (Aleke)
• 1703 in Hoorn bi Bremen (Alke)
• 1762 in Overneeland bi Bremen (Alke)

Kiek ok nah bi

• List vun plattdüütsche Vörnaams.

Weblenken

• Wofaken un woneem de Vörnaam in Düütschland vörkummt: Alke, Alcke

Böker

• Friedrich Wagenfeld, Bremen's Volkssagen, nee rutgeben vun F. Hucker, Bremen, 1996, ISBN 3-86108-121-0