Robert Vaughn

Vun Wikipedia
Robert Vaughn in’n März 2009

Robert Francis Vaughn (* 22. November 1932 in New York City; † 11. November 2016[1]) weer en US-amerikaanschen Schauspeler.

Levensloop[ännern | Bornkood ännern]

Vaughn is de Söhn vun en Schauspeler-Ehpoor. He wull toeerst Journalist warrn, hett denn aver op’t College teemlich dull mit Theater un Höörfunk to doon kregen. Dordör is he vun sien Plaan afkamen un wull nu doch lever Schauspeler warrn. Bi’n Theater-Optritt in de fröhen 1950er Johren in Los Angeles is he denn för den Film opdeckt worrn un kreeg sien eersten Studion-Verdrag.

Al 1960 is he för den Oscar nomineert worrn as beste Nevendorsteller för sien Rull in The Young Philadelphians (dt.: Der Mann aus Philadelphia). Sien internatschonalen Dörbrook as Filmschauspeler harr Vaughn fief Johr later mit sien Rull vun den Geheemagenten Napoleon Solo, den he twüschen 1964 un 1968 in de Feernsehreeg The Man from U.N.C.L.E. (dt.: Solo für O.N.C.E.L.) spelen de as ok in eenige Feernsehsünnerprogrammen un Kinofilmen speelt hett. De parodistischen Aventüern vun den Agenten, de an James Bond anlehnt weer un – för de 1960er Johren teemlich ungewöhnlich – mit en russ’schen Kollegen (David McCallum as Illya Kuryakin) regelmatig de Welt redden de, sünd in vele Länner verköfft worrn. As Vaughn 1986 in de föfften Staffel vun de Feernsehreeg The A-Team den General Hunt Stockwell övernahmen hett, de dat A-Team mit Opdräg versorgt, geev dat en late Rezepschoon vun Napoleon Solo: In een Episood hett David McCallum en Gastrull as ehmoligen Partner vun Stockwell, de hier aver twintig Johr lang en Dubbelagent wesen is. Ofschoonst de Naams annere sünd, wiest de Anorden, de Achtergrundmusik un sogor de Szenenwessel unverwesselbor op The Man from U.N.C.L.E. hen.

Blangen de Feernsehregen hett Vaughn in en Reeg vun bekannte Filmen an de Reeg vun Steve McQueen mitspeelt, so as in Bullit, The Magnificent Seven (dt.: Die glorreichen Sieben) oder The Towering Inferno (dt.: Flammendes Inferno). Altohopen hett Robert Vaughn in mehr as tweehunnert Produkschonen mitspeelt.

Butendem hett Vaughn en Dokter in de Kommunikatschoonswetenschoppen maakt un weer politisch düchtig intresseert un engageert. Vaughn is en övertüügten Demokraat un weer en Fründ vun Robert F. Kennedy. 1972 hett he sien Dissertatschoon över de McCarthy-Tiet un ehr Utwirken op dat Showgewarf publizeert.

Robert Vaughn hett 1974 de Schauspelersche Linda Staab heiraat, weer dorvör aver mit de Schauspelersche Kathy Ceaton verheiraadt. De hett en Söhn Matthew, de sien Naam driggt, vun wegen dat he in den Gloven opwassen is, dat Robert Vaughn sien bioloogschen Vadder weer. Dat weer aver nich so.

Vaughn is in’t Öller vun 83 Jahren an en akute Leukämie-Krankheit doodbleven[1].

Filmografie (Utwahl)[ännern | Bornkood ännern]

Johr Titel Synchroonsnacker
1957 Hell’s Crossroads  
1959 Good Day for a Hanging
dt.: Der Henker wartet schon
Herbert Stass
1959 The Young Philadelphians
dt.: Der Mann aus Philadelphia
 
1960 The Magnificent Seven
dt.: Die glorreichen Sieben
Rainer Brandt
1961 The Big Show
dt.: Die große Attraktion
Eckart Dux
1963-64 The Lieutenant, Feernsehreeg  
1964-68 The Man from U.N.C.L.E., Feernsehreeg
dt.: Solo für O.N.C.E.L.
Niels Clausnitzer (1. Synchro)
Reinhard Kuhnert (2. Synchro)
1967 The Venetian Affair
dt.: Mitternacht Canale Grande
Herbert Stass
1968 Bullitt Niels Clausnitzer
1969 The Bridge at Remagen
dt.: Die Brücke von Remagen
Niels Clausnitzer
1970 The Mind of Mr. Soames
dt.: Das zweite Leben des Mr. Soames
Reinhard Kuhnert
1972-74 The Protectors, Feernsehreeg
dt.: Kein Pardon für Schutzengel
Lothar Blumhagen
1974 The Towering Inferno
dt.: Flammendes Inferno
Niels Clausnitzer (Kinofaten)
Bodo Wolf (DVD)
1975 Le baby sitter
dt.: Das ganz große Ding
Henry Kielmann
1977 Washington: Behind Closed Doors, Feernseh-Minireeg
dt.: Washington – Hinter verschlossenen Türen
Niels Clausnitzer
1977 Starship Invasions
dt.: Die Invasion der Raumschiffe
 
1978 Brass Target
dt.: Verstecktes Ziel
Wolfgang Pampel
1980 Fukkatsu no hi
dt.: Overkill - Durch die Hölle zur Ewigkeit
Edgar Ott
1980 Hangar 18
dt.: Geheimsache Hangar 18
Rolf Schult
1980 Battle Beyond the Stars
dt.: Sador – Herrscher im Weltraum
Holger Hagen
1981 S.O.B.
dt.: S.O.B. – Hollywoods letzter Heuler
Edgar Ott
Rolf Schult (2. Synchro)
1982 A Question of Honor, Feernsehn
dt.: Polizei-Komplott
Helmo Kindermann
1983 Superman III
dt.: Superman 3 – Der stählerne Blitz
Rolf Schult
1983 The Return of the Man from U.N.C.L.E.: The Fifteen Years Later Affair, Feernsehn
dt.: Solo für Onkel: Thunderball
Niels Clausnitzer
1983 Veliki transport  
1983-84 Emerald Point N.A.S, Feernsehreeg  
1986 Black Moon Rising
dt.: Black Moon
Rolf Schult
1986-87 The A-Team, Feernsehreeg
dt.: Das A-Team
Friedrich Georg Beckhaus
1986 The Delta Force
dt.: Delta Force
Lothar Blumhagen
1987 Skeleton Coast
dt.: 24 Stunden bis zur Hölle
Horst Stark
1987 Killing birds – uccelli assassini  
1987 Nightstick, Feernsehn Reinhard Glemnitz
1987 Renegade
dt.: Renegade – Terence Hill und der faulste Gaul der Welt
Joachim Pukaß
1989 River of Death
dt.: River of Death – Fluß des Grauens
Horst Schön
1990 Going under
dt.: Die U-Boot-Akademie
Erik Schumann
1995 Escape to Witch Mountain
dt.: Die Flucht zum Hexenberg
Niels Clausnitzer
1996 Joe’s Apartment
dt.: Joes Apartment – Das große Krabbeln
Lothar Blumhagen
1997 Blue Motel
dt.: Blue Motel – Der Fall Hawking
Lothar Blumhagen
1997 Menno’s Mind
dt.: Terror im Computer
 
1998 BASEketball
dt.: Die Sportkanonen
Lothar Blumhagen
1998 McCinsey’s Island
dt.: McCinsey’s Island - Ein tierisches Duo
Eckart Dux
2002 Silent Justice
dt.: Silent Justice – Selbstjustiz
Lothar Blumhagen
2003 Hoodlum & Son  
2004-12 Hustle, Feernsehreeg
dt.: Hustle – Unehrlich währt am längsten
Reinhard Kuhnert
2012 Coronation Street, Feernsehfolgen  
2013 The Magnificent Eleven  

Utteken[ännern | Bornkood ännern]

Vaughn is in sien Loopbahn twölf mol för ansehn Filmpriesen vörslahn wesen, dorünner ok eenmol för den Oscar as Best Nevendorsteller för sien Rull in The Young Philadelphians. Wunnen hett he dree Priesen:

  • 1965: den Photoplay Award in de Kategorie An’n meisten schätzte männliche Star.
  • 1978: den Emmy in de Kategorie Rutragend anhollen Leistung vun en Nevendorsteller in en dramaatsch Reeg för Washington: Behind Closed Doors.
  • 1998: sien Steern op’n Walk of Fame.

Borns[ännern | Bornkood ännern]

  1. a b Naricht vun sien Dood

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]