Robert Vaughn
Robert Francis Vaughn (* 22. November 1932 in New York City; † 11. November 2016[1]) weer en US-amerikaanschen Schauspeler.
Levensloop
[ännern | Bornkood ännern]Vaughn is de Söhn vun en Schauspeler-Ehpoor. He wull toeerst Journalist warrn, hett denn aver op’t College teemlich dull mit Theater un Höörfunk to doon kregen. Dordör is he vun sien Plaan afkamen un wull nu doch lever Schauspeler warrn. Bi’n Theater-Optritt in de fröhen 1950er Johren in Los Angeles is he denn för den Film opdeckt worrn un kreeg sien eersten Studion-Verdrag.
Al 1960 is he för den Oscar nomineert worrn as beste Nevendorsteller för sien Rull in The Young Philadelphians (dt.: Der Mann aus Philadelphia). Sien internatschonalen Dörbrook as Filmschauspeler harr Vaughn fief Johr later mit sien Rull vun den Geheemagenten Napoleon Solo, den he twüschen 1964 un 1968 in de Feernsehreeg The Man from U.N.C.L.E. (dt.: Solo für O.N.C.E.L.) spelen de as ok in eenige Feernsehsünnerprogrammen un Kinofilmen speelt hett. De parodistischen Aventüern vun den Agenten, de an James Bond anlehnt weer un – för de 1960er Johren teemlich ungewöhnlich – mit en russ’schen Kollegen (David McCallum as Illya Kuryakin) regelmatig de Welt redden de, sünd in vele Länner verköfft worrn. As Vaughn 1986 in de föfften Staffel vun de Feernsehreeg The A-Team den General Hunt Stockwell övernahmen hett, de dat A-Team mit Opdräg versorgt, geev dat en late Rezepschoon vun Napoleon Solo: In een Episood hett David McCallum en Gastrull as ehmoligen Partner vun Stockwell, de hier aver twintig Johr lang en Dubbelagent wesen is. Ofschoonst de Naams annere sünd, wiest de Anorden, de Achtergrundmusik un sogor de Szenenwessel unverwesselbor op The Man from U.N.C.L.E. hen.
Blangen de Feernsehregen hett Vaughn in en Reeg vun bekannte Filmen an de Reeg vun Steve McQueen mitspeelt, so as in Bullit, The Magnificent Seven (dt.: Die glorreichen Sieben) oder The Towering Inferno (dt.: Flammendes Inferno). Altohopen hett Robert Vaughn in mehr as tweehunnert Produkschonen mitspeelt.
Butendem hett Vaughn en Dokter in de Kommunikatschoonswetenschoppen maakt un weer politisch düchtig intresseert un engageert. Vaughn is en övertüügten Demokraat un weer en Fründ vun Robert F. Kennedy. 1972 hett he sien Dissertatschoon över de McCarthy-Tiet un ehr Utwirken op dat Showgewarf publizeert.
Robert Vaughn hett 1974 de Schauspelersche Linda Staab heiraat, weer dorvör aver mit de Schauspelersche Kathy Ceaton verheiraadt. De hett en Söhn Matthew, de sien Naam driggt, vun wegen dat he in den Gloven opwassen is, dat Robert Vaughn sien bioloogschen Vadder weer. Dat weer aver nich so.
Vaughn is in’t Öller vun 83 Jahren an en akute Leukämie-Krankheit doodbleven[1].
Filmografie (Utwahl)
[ännern | Bornkood ännern]Johr | Titel | Synchroonsnacker |
---|---|---|
1957 | Hell’s Crossroads | |
1959 | Good Day for a Hanging dt.: Der Henker wartet schon |
Herbert Stass |
1959 | The Young Philadelphians dt.: Der Mann aus Philadelphia |
|
1960 | The Magnificent Seven dt.: Die glorreichen Sieben |
Rainer Brandt |
1961 | The Big Show dt.: Die große Attraktion |
Eckart Dux |
1963-64 | The Lieutenant, Feernsehreeg | |
1964-68 | The Man from U.N.C.L.E., Feernsehreeg dt.: Solo für O.N.C.E.L. |
Niels Clausnitzer (1. Synchro) Reinhard Kuhnert (2. Synchro) |
1967 | The Venetian Affair dt.: Mitternacht Canale Grande |
Herbert Stass |
1968 | Bullitt | Niels Clausnitzer |
1969 | The Bridge at Remagen dt.: Die Brücke von Remagen |
Niels Clausnitzer |
1970 | The Mind of Mr. Soames dt.: Das zweite Leben des Mr. Soames |
Reinhard Kuhnert |
1972-74 | The Protectors, Feernsehreeg dt.: Kein Pardon für Schutzengel |
Lothar Blumhagen |
1974 | The Towering Inferno dt.: Flammendes Inferno |
Niels Clausnitzer (Kinofaten) Bodo Wolf (DVD) |
1975 | Le baby sitter dt.: Das ganz große Ding |
Henry Kielmann |
1977 | Washington: Behind Closed Doors, Feernseh-Minireeg dt.: Washington – Hinter verschlossenen Türen |
Niels Clausnitzer |
1977 | Starship Invasions dt.: Die Invasion der Raumschiffe |
|
1978 | Brass Target dt.: Verstecktes Ziel |
Wolfgang Pampel |
1980 | Fukkatsu no hi dt.: Overkill - Durch die Hölle zur Ewigkeit |
Edgar Ott |
1980 | Hangar 18 dt.: Geheimsache Hangar 18 |
Rolf Schult |
1980 | Battle Beyond the Stars dt.: Sador – Herrscher im Weltraum |
Holger Hagen |
1981 | S.O.B. dt.: S.O.B. – Hollywoods letzter Heuler |
Edgar Ott Rolf Schult (2. Synchro) |
1982 | A Question of Honor, Feernsehn dt.: Polizei-Komplott |
Helmo Kindermann |
1983 | Superman III dt.: Superman 3 – Der stählerne Blitz |
Rolf Schult |
1983 | The Return of the Man from U.N.C.L.E.: The Fifteen Years Later Affair, Feernsehn dt.: Solo für Onkel: Thunderball |
Niels Clausnitzer |
1983 | Veliki transport | |
1983-84 | Emerald Point N.A.S, Feernsehreeg | |
1986 | Black Moon Rising dt.: Black Moon |
Rolf Schult |
1986-87 | The A-Team, Feernsehreeg dt.: Das A-Team |
Friedrich Georg Beckhaus |
1986 | The Delta Force dt.: Delta Force |
Lothar Blumhagen |
1987 | Skeleton Coast dt.: 24 Stunden bis zur Hölle |
Horst Stark |
1987 | Killing birds – uccelli assassini | |
1987 | Nightstick, Feernsehn | Reinhard Glemnitz |
1987 | Renegade dt.: Renegade – Terence Hill und der faulste Gaul der Welt |
Joachim Pukaß |
1989 | River of Death dt.: River of Death – Fluß des Grauens |
Horst Schön |
1990 | Going under dt.: Die U-Boot-Akademie |
Erik Schumann |
1995 | Escape to Witch Mountain dt.: Die Flucht zum Hexenberg |
Niels Clausnitzer |
1996 | Joe’s Apartment dt.: Joes Apartment – Das große Krabbeln |
Lothar Blumhagen |
1997 | Blue Motel dt.: Blue Motel – Der Fall Hawking |
Lothar Blumhagen |
1997 | Menno’s Mind dt.: Terror im Computer |
|
1998 | BASEketball dt.: Die Sportkanonen |
Lothar Blumhagen |
1998 | McCinsey’s Island dt.: McCinsey’s Island - Ein tierisches Duo |
Eckart Dux |
2002 | Silent Justice dt.: Silent Justice – Selbstjustiz |
Lothar Blumhagen |
2003 | Hoodlum & Son | |
2004-12 | Hustle, Feernsehreeg dt.: Hustle – Unehrlich währt am längsten |
Reinhard Kuhnert |
2012 | Coronation Street, Feernsehfolgen | |
2013 | The Magnificent Eleven |
Utteken
[ännern | Bornkood ännern]Vaughn is in sien Loopbahn twölf mol för ansehn Filmpriesen vörslahn wesen, dorünner ok eenmol för den Oscar as Best Nevendorsteller för sien Rull in The Young Philadelphians. Wunnen hett he dree Priesen:
- 1965: den Photoplay Award in de Kategorie An’n meisten schätzte männliche Star.
- 1978: den Emmy in de Kategorie Rutragend anhollen Leistung vun en Nevendorsteller in en dramaatsch Reeg för Washington: Behind Closed Doors.
- 1998: sien Steern op’n Walk of Fame.
Borns
[ännern | Bornkood ännern]Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]- Robert Vaughn in de Internet Movie Database (engelsch)
- Literatur vun un över Robert Vaughn in de Düütschen Natschonalbökeree