Akira Suzuki

Vun Wikipedia
Akira Suzuki

Akira Suzuki (jap. 鈴木 章, Suzuki Akira); * 12. September 1930 in Mukawa, Hokkaidō) is en japaansch Chemiker. Suzuki kreeg 2010 tosommen mit Richard Fred Heck un Ei-ichi Negishi den Nobelpries för Chemie.

Leven un Wark[ännern | Bornkood ännern]

Suzuki hett1959 an de Hokkaidō-Universität in Sapporo sien Dokter makt. 1961 wurr he dor Assistenzperfesser. Van 1963 bts 1965 arbeit he as Postdoktorand in Herbert Charles Browns Grupp an de Purdue University. Van 1973 bit 1994 weer he Perfesser in de Afdeelen Angewandte Chemie vun de Hokkaidō-Universität, um denn Chemieperfesser an de Okayama-Universität un 1995 an de Kurashiki-Universität to wurrn. Gastprofessuren hebbt hüm 1988 an de University of Wales un 2001 an de Purdue University führt.

Suzuki arbeitet up dat Rebeet vun de orgaanschen Chemie, nipp un nauer ünnersöcht he Organoborverbinnen un deren Anwennen in Synthees un Organometallchemie. Mit Brown forsch he över Hydroborierung un orgaansche Radikalen up Organoboran-Basis.[1][2] He führ Organoborverbinnen as Carbanionen in de chemische Synthese in. Later hett he de Palladium-katalyseert Krüüzkupplung vun Organoborverbinnen ünnersöcht. Dorbi hett he de Suzuki-Kupplung opdeckt.[3][4]

Verapenlichungen[ännern | Bornkood ännern]

  • Akira Suzuki und Herbert C. Brown: Organic Syntheses via Boranes. Volume 3: Suzuki Coupling. Aldrich Chemical Co., Milwaukee, Wis. 2003, ISBN 0-9708441-9-0

Utteknungen[ännern | Bornkood ännern]

  • 1986 Weissberger-Williams Lectureship Award
  • 1987 Testimonial from the Korean Chemical Society
  • 1989 Chemical Society of Japan Award
  • 1995 DowElanco Lectureship Award
  • 2000 H. C. Brown Lecturer Award (Purdue University)
  • 2001 Distinguished Lecturer Award (Queen’s University (Kingston))
  • 2001 Ehrenliddmaat vun de Argentiensch Sellschap för Orgaansche Chemie
  • 2010 Nobelpries för Chemie

Enkeld Nahwiesen[ännern | Bornkood ännern]

  1. Akira Suzuki, Akira Arase, Hachiro Matsumoto, Mitsuomi Itoh, Herbert Charles Brown, Milorad M. Rogic und Michael W. Rathke: Facile reaction of organoboranes with methyl vinyl ketone. Convenient new ketone synthesis via hydroboration. In: Journal of the American Chemical Society, Band 89, 1967, S. 5708–5709.
  2. George W. Kabalka, Herbert Charles Brown, Akira Suzuki, Shiro Honma, Akira Arase und Mitsuomi Itoh: Inhibition of the reaction of organoboranes with α,β-unsaturated carbonyl derivatives by galvinoxyl. Evidence for a free-radical chain mechanism. In: Journal of the American Chemical Society, Band 92, 1970, S. 710–712.
  3. Norio Miyaura und Akira Suzuki: Stereoselective synthesis of arylated (E)-alkenes by the reaction of alk-1-enylboranes with aryl halides in the presence of palladium catalyst. In: J. Chem. Soc., Chem. Commun. 1979, S. 866–867.
  4. Norio Miyaura, Kinji Yamada und Akira Suzuki: A new stereospecific cross-coupling by the palladium-catalyzed reaction of 1-alkenylboranes with 1-alkenyl or 1-alkynyl halides. In: Tetrahedron Letters 1979, S. 3437.

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]