Masch
Maschen (hoochdüütsch Marsch) sünd de Küstenstriepen an de See un an de Ströme, de tostannen kamen sünd in de Tiet, as dat noch kiene Dieken geef un de Tieden tweemaal an’n Dag Slick un Sand över dat Land spöölt hefft. De Kleibodden in de Masch is besunners fruchtbaar un waard tomeist as Weide- un Grasland bruukt. Wiel dat Maschland deelwies sieder liggt as Normaalnull un de Dieken dat natüürliche Aflopen von Water verhinnert, is dat nootwennig, künstlich natohölpen. En Gravennett sammelt dat Water, föhrt dat in Deeps un von dar dör Sielen in de See oder in’n Stroom. Disse Vörgang is bloot bi Ebb mööglich. In de annere Tiet staut sik dat Water vör de toslatenen Sieldore. Loppt dat Water ok bi Ebb nich gau genoog af, denn weert grode Pumpen in de Schöppwarken in Gang sett’.
Kiek ok unner: Wersermasch.
