Friedrich Kalkbrenner

Portrait vun Kalkbrenner vun Auguste Bry, nah en Teknung vun Alphonse Farcy

Friedrich Wilhelm Kalkbrenner (* 7. November 1785 wiels en Reis vun sien Moder tüschen Kassel und Berlin; † 10. Juni 1849 in Enghien-les-Bains bi Paris) weer en düütsch-franzöösch Pianist un Komponist.

Leven

As Söhn vun Christian Kalkbrenner kreeg he sien Utbillen an dat Pariser Konservatorium (1799–1801) un an dat Konservatorium Wien (1803/04). Förderer un Lehrer in Wien weern ünner annern Joseph Haydn, Johann Georg Albrechtsberger und Ludwig van Beethoven.

Sien Wirken fung he as Klaveerlehrer un Pianist in Paris an. Af 1818 führ he disse Loopbahn mit Johann Bernhard Logier in London spoodriek wieder. En Konzertreis nah Düütschland folg. He hett sück um un bi 1824 in Paris daallaaten un hett en Musikschool för Fortgeschrittene grünnd.

Kalkbrenner sien Methood vun dat Klaveerspeel wurr vun sien Schöler Camille Stamaty fortführt un vun Franz Liszt anerkennend erwähnt. Kalkbrenner weer en Idol vun Frédéric Chopin, de hüm sien e-Moll-Klaveerkonzert widmen dee. He wurr Geschäftspartner vun den Klaveerbauer Ignaz Pleyel un keem to hooch Ansehn. Tüschen 1824 un 1833 gull he as de berühmteste Pianist vun de Welt.

Kalkbrenner is 1849 an de Folgen vun en Cholera storven un wurr up den Cimetière de Montmartre bisett.

Warken (Utwahl)

• Klaveerkonzert Nr. 1 d-Moll op. 61 (1823)
• Klaveerkonzert Nr. 2 e-Moll op. 85 (1826)
• Klaveerkonzert Nr. 3 a-Moll op. 107 (1829)
• Klaveerkonzert Nr. 4 As-Dur op. 127 (1835)
• Grande Sonate für Klaveer in F-Dur op. 28
• Sonate in As-Dur op. 177
• Grand Trio No. 1 för Klaveer, Violine un Violoncello in e-Moll op. 7
• Grand Trio No. 2 för Klaveer, Violine un Violoncello in As-Dur op. 14
• Drittes Trio för Klaveer, Violine un Bass in B-Dur op. 26
• Viertes Trio för Klaveer, Violine un Violoncello in D-Dur op. 84
• Fünftes Grand Trio för Klaveer, Violine un Violoncello in As-Dur op. 149
• Großes Quintett för Klaveer, Klarinett, Horn, Violoncello un Kontrabass in a-Moll op. 81
• Großes Septett op. 132
• Adagio ed Allegro di bravura op. 102 (1830)
• Les Charmes de la Walse op. 73
• Polonaise brillante in B-Dur op. 55
• Introduktschoon un Rondino för Klaveer över "Ahi! povero Calpigi" ut Salieris Tarare op. 78

Literatur

• Robert Eitner: Kalkbrenner, Friedrich. In: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 15, Duncker & Humblot, Leipzig 1882, S. 29–34.
• Karl Wagner: Kalkbrenner, Friedrich. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 11, Duncker & Humblot, Berlin 1977, ISBN 3-428-00192-3, S. 61 f.

Weblenken

Friedrich Kalkbrenner. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

• DNB-Katalog
• Noten un Audiodateien in dat International Music Score Library Project