Striepengoos
| Striepengoos; Indische Goos | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||
| Anser albifrons | ||||||||||||||||
| (Latham, 1790) |
De Striepengoos oder Indische Goos (Anser indicus) is en Goos un höört to de so nömmten Echten Göse, un dor to dat Geslecht vun de Feldgöse to. Se brott in Zentralasien un flüggt over Winter as Treckvagel na sump- un waterrieke Länner in Indien (vun Assam bit Tamil Nadu in’n Süden), Myanmar un Pakistan.
Kennteken
[ännern | Bornkood ännern]De Goos is 68 bit 78 cm lang, dat is so groot, as en Tundra-Reitgoos. Man se is nich graubruun, man bannig hellgries. Wenn se flüggt, lett se to’n groten Deel witt. Vun dichtbi is to sehn, datt de Goos en swatten Hals hett (bloß up de Achtersiet). Düsse dunkere Striepen löppt man halfweg na de Klööv rup un geiht to Enne, ehr denn twee swatte Dwarsstriepen kaamt, wo de upperste vun bit an de Ogen löppt. Poten un Snavel sünd geel un de Snavel is man tämlich lüttj.[1]
Wie de Goos sik sunnerlich anpasst hett
[ännern | Bornkood ännern]De Striepengoos is een vun de Vagels up de Welt, de an’n Hööchsten flegen deit. De hööchste Goos, de dor bi sehn wurrn is, fleeg up en Hööchde vun 7.290 m. Bi en Test, de in Grootbritannien an de Universität vun Bangor in Wales maakt wurrn is, sünd 91 Striepengöse mit en GPS-Senner utstaffeert wurrn. Dor is denn bi rutkamen, datt de meisten Göse unner 5.500 m Hööchde bleven sünd.[2][3] Vunwegen, datt düsse Goos so hooch over de Himalaya-Barge flüggt, hett se sik sunnerlich anpasst an den legen Luftdruck un de Kull in grote Hööchde. So hett de Goos en gröttere Flunken-Boversiet as annere Göse, de just so veel wegen doot. Bovento kann se bi en legen Andeel Suerstoff in’e Luft den Suerstoff effizienter upnehmen. Dat Hämoglobin in ehr Bloot kann sik beter mit Suerstoff verbinnen, as bi annere Göse. Se könnt dor ok gegen an, datt se to veel Warmte verleert.[4][5][6]
_at_Bharatpur_I_IMG_5637.jpg)
Wo se tohuse is
[ännern | Bornkood ännern]De Striepengoos brott in Zentralasien (Oost-Afghanistan, Süüd-China, Tibet, Bhutan, Kasachstan, Kirgisien, Tadschikistan, Usbekistan, de Mongolei un de Gemarken vun Russland, de dor an grenzen doot. In’n Harfst flüggt de Goos to’n Overwintern over de Himalaya-Barge weg na dat Sumpland vun Pakistan, Bangladesh, Indien un Myanmar, Thailand un Vietnam.
Wie dat mit de Striepengoos steiht
[ännern | Bornkood ännern]De Striepengoos kummt in unbannig veel Gemarken vor. Vundeswegen is de Gefohr, datt se in den IUCN-Status „in Gefohr“ kummt, nich sunnerlich groot. Dat gifft dor keen Tahlen over, wie veel vun düsse Göse dat gifft. Liekers löppt de Tahl achterut. Man, dat Tempo liggt dor bi unner 30 % in tein Johre (unner 3,5 % in’t Johr) bi. Vundeswegen steiht de Striepengoos mit „gor keen Sorgen“ up de Rode List vun de IUCN.
Wo se as Exoot vörkummt
[ännern | Bornkood ännern]In Kanada un Europa leevt Populatschonen vun de Striepengoos. Dor hannelt sik dat um Nakamen vun utbüxte Vagels bi. To’n eersten Mol is in de Nedderlannen 1977 uptekent wurrn, datt Striepengöse dor bröden döen. Bit 1986 is denn man wenig passeert. Vun 1986 bit 1999 is de Tahl vun de Paare, de in de Nedderlannen bröden döen, up 60-80 in’t Johr kladdert. De meisten Brödelpaare finnt sik langs den Lek-Stroom twuschen Hagestein un Culemborg. In’n Winter kaamt se in en veel grötter Rebeed vör, wohrschienlich upfüllt mit utknepene Göse ut annere Länner in Europa.[7][8] In de Wintersaison 2007/08 sünd in de Nedderlannen alltohopen nich mehr as bi 300 Striepengöse tellt wurrn.[9]
Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]
Belege
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ Svensson, L. et al., 2010. ANWB Vogelgids van Europa, Tirion, Baarn. ISBN 978 90 18 03080 3
- ↑ Indische gans vliegt minder hoog dan gedacht, Trouw, 31. Oktober 2012
- ↑ Hawkes, L. A.et al. 2012. The Paradox of Extreme High-altitude Migration in Bar-headed Geese Anser indicus. Proceedings of the Royal Society: Biology. Abstract.
- ↑ Lee, S.Y., Scott & G.R., Milsom, W.K., 2008, Have wing morphology or flight kinematics evolved for extreme high altitude migration in the bar-headed goose? Comparative Biochemistry and Physiology - C Toxicology and Pharmacology 148 (4):324-331
- ↑ William K. Milsom & Graham Scott, 2008, Respiratory adaptations in the high flying bar-headed goose. Comparative Biochemistry and Physiology Part C: Toxicology & Pharmacology 148(4):460
- ↑ Liu, X.-Z. et al, 2001, Avian haemoglobins and structural basis of high affinity for oxygen: Structure of bar-headed goose aquomet haemoglobin. Acta Crystallographica Section D: Biological Crystallography 57 (6):775-783
- ↑ Bijlsma, R.G., F. Hustings & C.J. Camphuysen, 2001. Avifauna van Nederland 2., ISBN 90-74345-21-2
- ↑ SOVON Verspreiding en aantalsontwikkeling van de Indische gans in Nederland
- ↑ Watervogels in Nederland. SOVON monitoringrapport 2009/2.