Roothalsgoos
| Roothalsgoos | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||
| Branta ruficollis | ||||||||||||||||
| Pallas 1769 |
_RWD3.jpg)
_RWD2.jpg)
De Roothalsgoos (Branta ruficollis) is en Goos un warrt dor to de Seegöse (Branta) torekent. As all Göse höört se to de Aantenvagels mit to. Se is eng verwandt mit de Rottgoos (Branta bernicla).
Wie de Roothalsgoos utsütt
[ännern | Bornkood ännern]De Roothalsgoos is de buntest mank all Seegöse. De Feddern sünd swatt mit wat witte Lienen dor in, de Bost is rostroot in'e Farv. Goos un Ganner verscheelt sik in’t Utsehn nich. Beide weert bi 55 cm lang un 1 bit 1,5 kg swaar. Bi’t Flegen seht de Flunken sunnerlich small ut. Düütlich to sehn sünd dor twee witte Striepen up.
De Göse, de noch nich bröden doot, fangt dat Ruden um den 15. Juli rüm an. In düsse Tied könnt se en poor Weken lang nich flegen. Um den 20. August rüm sünd se dor mit dör. To düsse Tied sünd ok de Jungvagels so wiet un könnt flegen. Se ruut nich mit all Feddern up’n Mol ruut vundeswegen noch wieter, wenn se al flegen könnt[1].
Wat se freten deit
[ännern | Bornkood ännern]De Roothalsgoos fritt Gras, sunnerlich Queller. Hüdigendags maakt se sik ok an Weten un Mais ran, de Jungen freet ok Insekten.
Wo se leven deit
[ännern | Bornkood ännern]De Goos is en Treckvagel un treckt hen un her twuschen de Gemarken in de europääsche Arktis, wo se bröden deit (sunnerlich in Westsibirien) un de Kuntreien in Zentralasien, wo se over Winter blifft, sunnerlich in Kasachstan, den Süüdirak un an de Küsten vun de Swatte See in Süüdoosteuropa. Bloß hen un wenn mol is se ok in Westeuropa an to drepen. Dor loopt enkelte Tiere faken tohopen mit de Rottgöse mit. Meist sünd dat Vagels, de enerwegens utknepen sünd, dat gifft avers ok de Wecken, de höört an un for sik to de Populatschonen mit to, de in Russland siene Tundra bröden deit un de normolerwiese over Winter in Bulgarien, Rumänien un in de Ukraine staht.[2]
Wie se sik vermehrt
[ännern | Bornkood ännern]Goos un Ganner blievt dat ganze Leven lang tosamen. Mit Bröden fangt se in de tweede Hälft vun den Junimaand an. Dat is for Göse man tämlich laat. De Kolonien sünd man lüttjet. Dor höört nich mehr, as 20-30 Paare to, meist avers bloß fiev bit seven Paare.[3]
Normolerwiese bröödt se an Stäen, de man en beten wiet af sünd un wo dat Felsen in’n Unnergrund gifft. De Goos maakt denn en Kuhlen un staffeert de ut mit Gras, Flechten, Moos un Dunenfeddern. Dor leggt se 4-6 hellgröne Eier rin. Bröden deit bloß man de Goos, de Ganner passt up. Dat duert bi 25 Dage, denn kruupt de Jungen ut un verlaat fix dat Nest. Se söökt sik ehr Freten sülms. De Familien hoolt sik in Trupps meist up’n Water up. De Olen un ok de Jungen könnt goot dükern, wenn se in Gefohr sünd.
Wie veel Roothalsgöse dat gifft
[ännern | Bornkood ännern]De gesamte Tahl vun düsse Göse warrt vun de IUCN up knapp 40.000 taxeert. Vundeswegen steiht se up de Rode List unner den Status „in Gefohr“. Se warrt illegal jaagt in ehre Winterquartiere un de Gemarken, wo se leven deit, weert tonicht maakt, vundeswegen sünd se in Gefohr kamen.
Belege
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ Uspenski, S. 25
- ↑ Sächsisches Landesamt für Umwelt und Geologie (Hrsg): Wildlebende Gänse und Schwäne in Sachsen – Vorkommen, Verhalten und Management, Dresden 2006, Veröffentlichung im Rahmen der Öffentlichkeitsarbeit des Sächsischen Landesamtes für Umwelt und Geologie, S. 19
- ↑ Uspenski, S. 16
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Bergmann, Hans-Heiner, Helmut Kruckenberg & Volkhard Wille (2006): Wilde Gänse - Reisende zwischen Wildnis und Weideland, G. Braun Verlag, Karlsruhe
- Madsen, J., G. Cracknell & Tony Fox (1999): Goose Populations of the Western Palearctic, Wetlands International, Wageningen.
- Erich Rutschke: Wildgänse, Lebensweise - Schutz - Nutzung, Berlin: Parey, 1997
- S. M. Uspenski: Die Wildgänse Nordeurasiens, Westarp Wissenschaften-Verlagsgesellschaft, Hohenwarsleben 2003, Nahdruck vun de 1. Uplage vun 1965, ISBN 3-89432-7561
