Paschalis II.

Paschalis II., oorsprünglich Raniero di Bieda (* in Bleda di Santa Sofia, Forlì; † 21. Januar 1118 in Rom), weer tüschen 1099 un 1118 Paapst vun de kathoolsch Kark.

Leven[ännern | Bornkood ännern]

Raniero wurr in Bleda (oder Galeate) in de Gegend vun Forlì boren. Sien eerst bedüüden Funktschoon hett he as Abt vun San Lorenzo fuori le mura utöövt. Vun Gregor VII. 1078 to’n Kardinalpreester vun San Clemente nömmt, hett he van 1089 bit 1090 dat Amt vun en Legaten in Frankriek un Spanien ween.

An‘ 14. August 1099 wurr he Paapst. He weer de eerste bi sien Inthronisatschoon kröönt Paapst.^[1] In den Investiturstriet folg he de Politik vun sien Vörgänger Gregor VII. 1102 hett he den Bann gegen Kaiser Heinrich IV. nee utspraaken. 1104 gelung hüm dat, den tweeten Söhn vun Heinrich IV., den lateren Heinrich V., to en Upstand gegen den Vader to bewegen. De Inladen vun den Rieksdag to Mainz vun‘ Januar 1106, över de Investitur to verhanneln, hett he utslahn. An Stäe vun dat wurr up de Synode vun Guastalla de Investitur dör den Kaiser weer verboden. In dat sülvig Johr gelung dat Paschalis II. aber, den Investiturstriet in England tüschen Anselm von Canterbury un de engelschen König Heinrich I. to schlichten.

An‘ 9. Februar 1111 wurr in en Verdrag tüschen den Paapst un Heinrich V. in Sutri fastleggt, dat de düütsche König vun dat Investiturrecht affsehn un in‘ Gegentoog Paschalis II. Heinrich V. to’n Kaiser kröönt un de Regalien torüch gifft. Dree Daag later is de Verdrag scheitert, wiel de weltlichen un de geistlichen Fürsten nich tostimmen deen. Doruphen nehm Heinrich V. den Paapst un mehrere Kardinäle fangen. Twee Maand later stimm Paschalis ünner Dwang den Vertrag vun Ponte Mammolo to, in de den Kaiser dat Investiturrecht tospraaken un Heinrich de Kaiserkrönung toseggt wurr.

En Laterankonzil in dat dorupfolgen Johr 1112 hett den Verdrag aber för nichtig verklort, wiel he ünner Dwang slooten wurrn weer. In‘ Oktober 1112 wurr de Kaiser exkommunizeert. 1117 truck Heinrich V. weer gegen Rom. Mathilde von Tuszien harr för hör Dood hör wietlöpig Besitzungen in de Toskana de Kark vermaakt. As se 1115 storven weer, hett de Kaiser disse Rebeeden aber as to dat Riek hörrnd beanspröökt. Paschalis muss ut Rom flüchten un kunn eerst nah de Afreis vun den Kaisers Anfang 1118 torüchkehren, is aber wenig Daag later storven.

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

Georg Gresser: Die Synoden und Konzilien in der Zeit des Reformpapsttums in Deutschland und Italien von Leo IX. bis Calixt II. 1049–1123. Patterbuorn 2006.