Interpolatschoon (Literatur)

Vun Wikipedia

En Interpolatschoon is en Passaasch in en Text, de nich van de original Autor schreven würr, man van anner Lüüd in de Text inschaven würr un de original Text verännern düng. Interpolatschoon kümmt af van "interpolare" (latiensch) = « upniegen, verniegeen, nie maaken »[1], un wull ok « verännern[2], falsifiseern, verfälschen »[3]. Interpolatschonen findt een in Texten ut de oold Tieden or ut de Middeleewen, de van Hand kopeert würrn un wor faken för't Verklorn or för anner Grünn wat toschreven würr, sünners an de Rand. Upfolgen Affschrievers wüssen oftins nich, of de toschräven Text an de Rand noch Deel van de originaal Text weer or nicht, un schreeven denn de Text (van de Rand), wenn't passen düng, eenfach in de Hööfttext meed to.

Of een Manuskript Interpolatschonen hett or of de Text van de Autor sülvst herkümmt, dat is mennigmol nich mehr to seggen.

Belegen[ännern | Bornkood ännern]

  1. Oxford Latin Dictionary, Oxford 1968, bi "interpolare": "to make as new".
  2. Oxford Latin Dictionary, Oxford 1968, bi "interpolare": (dub.[ious], perh.[haps] "to alter". ).
  3. Wörterbuch der Lateinischen Sprache, R. Klotz, Graz, 7. Abdruck 1963 bi "interpolare" "aufstutzend entstellen, fälschen, verfälschen", Mediae Latinitatis Lexicon Minus, J.F. Niemeyer & C. Van de Kieft, Leiden 2002, Édition reamnié par Jw.W.J. Burgers bi "interpolator": "interpolateuer, falsificateur".