Otto von Stülpnagel

Vun Wikipedia
Walther von Brauchitsch un Otto von Stülpnagel (rechts) in Paris

Otto Edwin von Stülpnagel (* 16. Juni 1878 in Berlin; † 6. Februar 1948 in Paris) weer en düütsch Offizier, toletzt General der Infanterie vun de Wehrmacht. Vun Oktober 1940 bit Februar 1942 weer he „Militärbefehlshaber Frankreich“ (MBF), den de meesten Rebeeden vun den besetten Deel vun Frankriek ünnerstunnen.

Familie[ännern | Bornkood ännern]

He weer de Söhn vun den königlich preußischen Oberst Otto von Stülpnagel (1822–1899) ut dat uckermärksche Adelsgeslecht Stülpnagel un de Ida Michaelis (1856–1909). Sien öllere Bröer weer Edwin von Stülpnagel (1876–1933), ebenfalls General der Infanterie.

Stülpnagel hett an' 2. März 1929 in Potsdam Ilse (schett) von Seydlitz-Kurzbach (* 21. Mai 1891 in Berlin; † 6. Mai 1964 in Berlin), de Dochter vun den Baumeesters Otto Sohre un de Anna Haselbach heiraadt. Disse Ehe wurr an' 8. November 1946 in Berlin-Charlottenburg schett.

Leven[ännern | Bornkood ännern]

Stülpnagel is 1897 as Fahnenjunker in dat preußische 2. Garde-Regiment zu Fuß intreeden. He hett de Kriegsschool un de Kriegsakademie besöcht un wurr 1909 as Oberleutnant to'n Grooten Generalstaff kommandeert. In' Eersten Weltkrieg deen he as Generalstaffsoffizier in verscheeden Staffen un wurr 1916 to'n Major befördert.

Riekswehr (1918–1931)[ännern | Bornkood ännern]

Nah Kriegsenn' in de Riekswehr övernommen, wurr he 1921 as Oberstleutnant to'n Baas vun de Völkerrechtsafdeelen vun de Freedenskommission nömmt. In disse Positschoon hett he in de Folgetiet tallriek Schriften un Upsätze verfaat, in de he den allieerten Vorwürfen vun düütsch Kriegsverbreeken wiels den Eersten Weltkrieg tomööttreeden is (kiek ok: Leipziger Prozesse). 1925 in den Staff vun dat 14. (Bad.) Infanterie-Regiments versett un hier to'n Oberst befördert, wurr he in dat Folgejohr as Vertreeder vun dat Rieksheer to de Vörbereitenden Afrüstungskonferenz vun den Völkerbund nah Genf entsandt. Anfang 1927 keem he to dat 7. (Preuß.) Infanterie-Regiment nah Schweidnitz, wo he en Inwiesen as Regimentskommandeur kreeg un denn de Nahfolge vun Lothar Fritsch antreeden dee. Anfang 1929 wurr he denn in den Staff vun dat Gruppenkommando 1 nah Berlin versett un to'n Generalmajor befördert. Wenig later wurr he to'n Inspekteur vun de Verkehrstruppen (In 6) in dat Riekswehrministerium nömmt. Enn' März 1931 wurr he ut den Deenst verafscheed, nahdem he tovör noch to'n Generalleutnant befördert wurrn weer.

Luftkriegsschool (1934–1939)[ännern | Bornkood ännern]

1934 wurr Stülpnagel, de as jung Offizier en Pilotenutbillen maakt harr, vun dat Rieksluftfahrtministerium mit den Upbau vun de Luftkriegsschool Berlin-Gatow beupdraagt un in dat folgen Johr ok mit deb vun de Luftkriegsakademie an den sülvigen Oort. An' 1. Oktober 1935 is he as Ergänzungsoffizier in de Luftwappen intreeden un kreeg de Charakter vun en General der Flieger, as de he ansluutend de eerst Kommandant vun de Luftkriegsakademie wurr. 1936 wurr he denn ok aktiver General der Flieger. Af 1938 geev dat ünner sien Leitung de Ingleedern vun de Lufttechnischen Akademie in de Luftkriegsakademie. Enn' März 1939 wurr he denn weer ut den aktiven Deenst verafscheed.

Militärbefehlshebber Frankriek[ännern | Bornkood ännern]

Bi Anfang vun den Tweeten Weltkrieg to Verfügung vun dat Heer stellt, wurr he bi dat Mobilmaaken to'n Kommandeeren General vun dat stellvertreeden Generalkommando XVII un Befehlshebber in' Wehrkreis XVII (Wien) nömmt. In' Oktober 1940 wurr de Stäe vun den Militärbefehlshebber Frankriek inricht, as welker Stülpnagel jetzt insett wurr. He wull as Militärbefehlshebber kien Kompetenzen an den SS-Sekerheitsdeenst afgeven, aber he hett sück dat Riekssekerheitshööftamt un de düütsch Botschap anslooten: Midden Mai 1941 leet he 3.700 utlännsch Jöden kaserneeren, Midden un Enn' August up Vörslag vun Theodor Dannecker duusende Jöden (ok sükser mit franzöösch Natschonalität) in dat Sammellager Drancy bringen, un in' Dezember noch eenmal en groot Antall vun Minschen verhaften. De gröttste Deel vun de Verhaften wurr, noch in Frankriek oder in de östlich Vernichtungslagern, ümbrocht.

An' 27. September 1940 hett Stülpnagel de Meldeplicht för Jöden un an' 18. Oktober 1940 för jöödsche Bedrieven in dat besett Frankriek anordnt. In' November 1940 hett he sien Militärbezirkschefs mitdeelt, dat de Ariseeren vun jöödsch Vermögen dör Walther von Brauchitsch anordnt wurrn weer. De Ariseeren leep över den Service du Controle vun den Vichy-Regeeren, wobi sück Stülpnagel dat Nömmen vun Trüehändern för jöödsche Industriebedrieven vörbehollen dee, um düütsch Koopinteressenten begünstigen to können.[1] An' 17. Dezember 1941 hett he den Jöden in dat Besett Frankriek en Geldbuße in Hööcht vun een Milliarde Francs updrückt, de in Raten dör de Vereinigung der Juden in Frankreich uptobringen weer.[2]

Bekanntmaaken vun Geiseldoodscheeten, 21. Oktober 1941

An' 21. August 1941 weer he in Berlin, as in Paris en Anslag up den Besattensuldaten Alfons Moser in de Metrostatschoon Barbès-Rochechouart veröövt wurr. Nah twee wiederen Anslääg gegen den Besetter, den Feldkommandanten Hotz in Nantes un den Kriegsverwaltensraat Reimers in Bordeaux, hett Hitler den MBF Stülpnagel befahlen, 100 franzöösch Geiseln doodscheeten to laaten. Stülpnagel wull de Tall rünnerhanneln, ut Bedenken wegen mögelk politisch Folgen. He hett as Sühnemaatnahmen stattdessen en gröttere Antall vun Jöden in den Osten to deporteeren (en Ümschrieven för de Vernichtungslager). Sluutend wurr all tosommen 98 Geiseln in Nantes un Châteaubriant up sien Befehl hin doodschaaten.

Stülpnagel harr ok Konflikte mit dat Oberkommando der Wehrmacht (OKW). Joseph Goebbels schreev in' August/September 1941 in sien Daagbooknotizen (de he jeden Mörgen över den Vördag dikteeren dee) in mehreren Passagen, dat he de „Schlappheiten“ vun den MBF in Paris kritiseert harr. In' September hett he behaupt, dat he den OKW nipp un nau Anwiesen to dat Vörgahn in Paris geeven würr. De Striedereen mit Berlin hemm Stülpnagel in' Februar 1942 denn dorto brocht, dor um sien Aflöösen to beeden. De Historiker hüüd sünd ünnerscheedlich Meenen, of dit Verhollen blots mit „Taktik“ un „Gespör för Pragmatismus“ (also Anpassung) to verkloren is, oder of de Besattensgeneral ok moralisch Grünnen harr. Carl-Heinrich von Stülpnagel, en entfeernt Verwandter, wurr sien Nahfolger in dat Amt vun den Militärbefehlshebber.

Nahkriegstiet[ännern | Bornkood ännern]

Stülpnagel, de in' August 1942 endgültig ut den Deenst verafscheed wurrn weer, wurr nah Kriegsenn' vun de Besattensbehörden fastnommen un 1946 an Frankriek utleefert. Anfang Februar 1948 hett he sück in dat Pariser Gefängnis Cherche-Midi noch bevör sien Perzess anfung sülvst ümbrocht.[3]

Rezeptschoon[ännern | Bornkood ännern]

Ulrich Herbert refereert ut de Militär-Akten to de so nömmt Geiselaktschonen: In' Dezember 1941 weern 743 jöödsch Mannlüüd, meest Franzosen, in dat ünner düütsch Upsicht stahn Lager Compiègne brocht wurrn, mit dat Teel vun en Deportatschoon in de Vernichtungslager vun den Osten. Um de vun Berlin fordert Tall 1000 to recken, wurrn wiedere 300 Jöden ut dat Sammellager Drancy bestimmt. Stülpnagel wull de Jöden weghemm, um up de een Siet Berlin dör hart Reaktschoon up de Résistance tofräetostellen, up de anner Siet aber kien Antistimmung bi de Kollaboratschonswilligen vun dat Land intofangen, falls he nichjöödsch Geiseln harr umbringen laaten. De Jöden harr also schlichtweg den „Swaarten Peter“ in dat mörderisch Speel, well in Frankriek för de düütsch Interessen umbrocht wurrn sull. Stülpnagel hett de Jöden as Opfer fastleggt.

En wat diffusere, aber dennoch interessante Sicht up dat wat passeert is, vermiddelt Ernst Jünger in sien „Ersten Pariser Tagebuch“. Jünger weer as Offizier in den Staff vun den MBF tätig. För Jünger seech sück Stülpnagel tüschen twee Extremen in en Dilemma fangen, dat he nich anners to löösen fähig weer, as sück an de Jöden as allgemeen akzepteerte Opfer to hollen. Besünners in Deelen vun de maatgevend franzöösch Kollaborateurskrinken gull en Opfer vun de Jöden as dörut hennehmbar. Stülpnagel harr Jünger tofolge in' Grunde as eenzig ehrenhafte Lösung blots en Suizid to Verfügung stahn, de as Signal bzw. Symbol harr verstahn wurrn kunnt. Dorto fehl Stülpnagel aber woll de seelische Stärke.

Jünger implizeert indirekt en loos Verbinnen vun Stülpnagel to de Verswörer vun den 20. Juli 1944. Eeniges ut sien Erfohrungen ut disse Tiet hett he later in de Gestalt vun de „Parsen“ in de Romans „Eumeswil“ un „Heliopolis“ verarbeit.

Utteknungen[ännern | Bornkood ännern]

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]

Enkeld Nahwiesen[ännern | Bornkood ännern]

  1. Raul Hilberg: Die Vernichtung der europäischen Juden, Band 2, Fischer Taschenbuch 1990, ISBN 3-596-24417-X, S. 650
  2. Lagebericht vun den Militärbefehlshebber vun Paris, 31. Januar 1942, afropen an' 14. August 2015
  3. In den Lichtschacht, Artikel van' 14. Februar 1948 up Spiegel Online
  4. a b c d e f g h i j k l m n o Rangliste des Deutschen Reichsheeres, Mittler & Sohn Verlag, Berlin, S. 107.