Kohheier

Kohheier mit Köh in Winnenmerg in’t Siuerland

Kohheier (pl. Kohheiers) oder ok Köher hett’n in fröhere Tieten de jüngsten Knechten op’n Buurnhoff nöömt. To de hauptsäklichen Opgoven hett höört, dat se de Köh morgens no’n Melken op de Weid bringen dään, to’n Middag kemen se wedder to’n Melken in’n Stall un Nohmiddags kemen se wedder rut, bet se denn to’n Abendmelken wedder in’n Stall dreben wören. De Köh wören öberall dorhin bröcht, wo se wat to freten finnen könen. Wiel dat in’e Feldmark usw. aber kene Tüün gäben dee, passen de Kohheiers op de Deirten op. De Arbeet müss den leiben langen Dach ohn Klock mookt warrn, wiel son Klock weer to düür un dat künn sick kein Jungknecht leisten. De Tieten müssen de Jungs an’n Sünnenstand aflesen.

De nächst Stopen in de Knechthirarkie weer denn de Lüttknecht. So wören de mihrsten Kerls bi’n Buurn beteikend.