Hokarken
| Wapen/Flagg | Koort | |
|---|---|---|
|
|
| |
| Basisdaten | ||
| Inheemsch Naam: | Hohkarken | |
|
Gemeen: Wangerland | ||
| Hööchd: | 2 m över de See | |
| Postleettall: | 26434 | |
| Vörwahl: | 04463 | |
| Geograafsche Laag: | Koordinaten:53° 40′ N, 7° 55′ O53° 40′ N, 7° 55′ O | |
|
| ||
_COA.png)
Hokarken (hoochdüütsch Hohenkirchen) is en Dörp in de Gemeente Wangerland in de Landkreis Freesland in Neddersassen. In dat Dörp sitt de Verwaltung van de Gemeente Wangerland.
Historie
[ännern | Bornkood ännern]
Üm dat Jahr Nul was al de Warf Bübbens in de Oosten van de Gemeente bewohnt. Ok up de Warf Wehlens sünd Fundstücke uut de Frohgeschicht uutgraven worden. Üm 850 schull Arzbischop van Bremen de Updrag geven hebben in de Kuntrei van dat hüdige Hokarken en holten Kark to bauen. De St. Sixtus- un Siniciuskark vandaag stammt uut dat Jahr 1143. To disse Kark schickte de Arzbischop tweemaal dat Jahr en Domdekaan, de hier dat Sendgericht afhull. In dat 13. Jahrhunnerd wurr de Börg Lauerens upricht. In de Kuntrei heerschen eerst Richters, de dat Volk köört harr, later freesceh Hoovdlingen. Van 1667 bit 1810 sitt in Hokarken de Vaagt van de Arvheerskupp Jever. 1831 wurrn uut de Kaspels politische Gemeenten.
Up de 1. Februar 1971 wurr de Gemeente Hokarken in de neje Gemeente Wangerland ingledert.[1] Dat Dörp wurr de Amtsitz van de neje Gemeente.
Wapen
[ännern | Bornkood ännern]Dat Wapen is klöövt in Blau un Gold, vöörn pahlwies dree sülvern flegen Mewen, achtern en rood lilienförmig Spitz as en Fleur van en Gerichtzepter.[2]
De Gemeente Hokarken kreeg op de 14. April 1949 van de Präsident van de Verwaltungsbezirek Ollnburg en Wapen. Dat Gerichtszepter steit för dat ole Sendgericht. De Mewen staat för de Noordsee.
Wat antokieken weerd is
[ännern | Bornkood ännern]
De evangeelsch Kark St. Sixtus un Sinicius is üm 1134 upricht worrn un steit up ene rund sess Meter hoog Warf. Hier kummt ok de Dörpsnaam van af: Hokarken oder oller Hoogkarken is de Kark, de hoog up de Warf steit. Villicht betekent „hoog“ man ok de Upgaav, de St. Sixtus un Sinicius as ole holten Kark as de Moderkark för de Wangagau harr. De Kark vandaag is en laatromaansch Bauwark uut Granit mit Rundbogenfensters un en halvrund Apsis. To de Kunstwarken in de Kark tellen Dööpsteen uut Baumbiärger Kalksandsteen uut de Tied üm 1260. Altar un Kanzel van de Kark sünd Warken van de Hamborger Bildhauer Ludwig Münstermann uut dat Jahr 1628. Ok de sniddjet Decksel för de Dööpsteen kunn Münstermann sien Wark wesen . De Örgel uut dat Jahr 1694 stammt van de Jeversch Joachim Kayser.[3]
Vör de St. Sixtus un Sinicius Kark staat twee Denkmalen för de Fallenen uut de beiden Weltkriegen. De Boog van de Poort wurr 1922 baut un tellt de Namen van de Fallenen uut dat Dörp up. Achter de Poort wurrn dree groot Gedenkstenen för de Fallenen uut de Tweed Weltkrieg upricht un in en Muur inarbeidt.
Dat Wahrteken van Hokarken is de rund 30 Meter hoog Watertoorn Hokarken, de al van wiedweg to sehn is. De Toorn in de Westen van dat Dörp up de Warf „Landswarfen“. De Watertoorn wurr 1934 nach Planen van de Hamborger Architekt Fritz Höger as Klinkerbau upricht. Sied den 1970er Jahren warrt de Toorn nich mehr as Watertoorn bruukt.
In dat Dörp liggt dat Wangermeer, een rund 100 Hektar groot See, de för de Klei uutbaggert worden is, de för de Dieken an de Noordsee nödig was. Över en Deel van de See löppt en an de 9 Meter hoog Promenadenbrügg. In dat Wangermeer liggt en rund 15 Hektar groot Eiland. An dat Oostöver liggt en Streep för Freetiedaktivitäten, dicht bi Hokarken is een Stück Strand, dat free un kosteloos togängelk is.
Bildung
[ännern | Bornkood ännern]In Hokarken steit vandaag de Oberschool Hokarken, de rund 300 Schölers tüschen 10 un 17 Jahren in 14 Klassen van de Jahrgangen 5 bit 10 besöken. De Schölers warrt van 28 Schoolmeesters un Schoolmeestersches unnerricht.[4] Dat Schoolzentrum is för de ganz Gemeente Wangerland tostännig. Butendem liggt in Hokarken ok en Grundschool mit Schoolkinnergaarden.
En School givt dat in Hokarken sied 1858. In dit Jahr wurr dat eerst Schoolhuus för twee Schoolklassen un an de 80 Schölers upricht. 1910 het de Gemeente de School wegen en neei Schoolgesett övernomen. De Schoolmeester un Schoolmeestersches bestimmde nu dat Schoolamt van dat Goothartogdom Ollnborg. Dit Volksschoolsysteem bleev grotendeels bit 1971 bestaan. Na Hokarken kemen alle Schölers uut de Oberklassen in dat noordelk Jeverland. 1976 kemen, nadem dat de Gemeente Wangerland grünnt worden was, kemen ok noch de Unnerklassen daarto, so dat in Hokarken en Middelpunktschool mit 600 Schölers upricht worden is. Alleen Horumersiel, Hooksiel un Tettens kunnen hör Grundscholen behollen.[5]
Tosamen mit de Scholen van de Staat geev dat van 1894 an en privaat Progymnasium (later ok Gymnasium Wangerland nöömt), dat sük bit 1923 hollen kunn un för de begaavt un goodstellt Kinner was. 1948 wurr en Privaatschoolvereen grünnt. De Schoolmeesters un Schoolmeestersches het de Herrnhuter Brödergemeente besett. 1958 het de Landkreis Freesland de School övernomen. Bi de Schoolreform 1976 wurr de fieft un de sesst Klass in de allgeen Orienterungsstoop integreert. Nadem dat een Realschoolafdeel an dat Schoolzentrum vandaag inricht worden was, gung de Tall Schölers so stark torügg, dat de School na 40 Jaren ganz sloten worden is.[5]
Persöönlikheiden
[ännern | Bornkood ännern]- Laurentius Michaelis (1520/29–1584), Jurist, Geograph un Historiker
- Hermann Friedrich Wilhelm Hinrichs (1794/97–1861), in Karlseck boren Theoloog, Philosooph un Schriever
- Dode Emken Müller (1822–1896), Militär- un Augendokter
- Alfred Onnen (1904–1966), Jurist un Politiker (FDP)
- Heinrich Steinberg (1913–1995), Börgermeester van 1952 bit 1959
- Johann P. Tammen (* 1944), Schrievers
Vereinsleben
[ännern | Bornkood ännern]De MTV Hokarken van 1867 e. V. wurr op de 7. November 1867 grünnt. De Vereen sleep kort nadem dat he grünnt worden was in, un wurr op de 7. Februar 1891 neei grünnt.
In dat Jahr 1923 wurr de Freewillig Füürwehr grünnt. Se is de Swaaarpunktwehr van de Gemeente Wangerland un het vandaag (2022) 49 Liddmaten. To de Füürwehr höört sied 1983 en Jöögdfüürwehr mit 20 jung Lüüd un sied 2014 en Kinnerfüürwehr mit 15 Kinner.
In Hokarken givt dat sied 1957 de Boßelvereen „Lot’n loopen“ Hokarken.
De indragen VereenWanGo e. V. sett sük för en Partnerschupp tüschen de Wangerland un de Dörp Gogonyo in de Distrikt Pallisa in Uganda.
Militär
[ännern | Bornkood ännern]In Hokarken was de „Wangerlandkasern“ to liggen, de sied 2003 sloten. De Striedkräften weren tovöör wichtig för de Weerdschop in dat Dörp un in de Gemeente. Hier was tüschen 1973 un 1989 de Staff un de 1. Batterie van dat Floogofwehrraketenbataillon (FlaRakBtl) 26 statschoneert.
Hotel- un Freizeitanlage
[ännern | Bornkood ännern]
Noord van Hokarken liggt de Hotel- un Freetiedanlaag „Dorf Wangerland“. De Bau van de Anlaag begunn 2006 up de Flach van de ole Kasern.To dat „Dorf Wangerland“ tellen acht Hotels, Restaurant, en Kegel- un Bowlingcenter un de „Nordsee-Spielstadt Wangerland“. De Anlaag liggt an dat rund 80 Hektar Wangermeer.
Literatuur
[ännern | Bornkood ännern]- Karl-Heinz Peters: De Polizei in de Wangerland. Vom Gendarmerie-Standort zur Polizeistation, in: Archiv för Polizeigeschichte. Zeitschrift de Deutschen Gesellschaft för Polizeigeschichte, Band 3, 1992, S. 34–41. ISSN 0939-9755
Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]
Footnoten
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ Statistisches Bundesamt (Hrsg.): Historisches Gemeindeverzeichnis für die Bundesrepublik Deutschland. Namens-, Grenz- und Schlüsselnummernänderungen bei Gemeinden, Kreisen und Regierungsbezirken vom 27. 5. 1970 bis 31. 12. 1982. W. Kohlhammer GmbH, Stuttgart und Mainz 1983, ISBN 3-17-003263-1, S. 275.
- ↑ Furchert, Manfred; Oldenburgisches Wappenbuch, Band I, Oldenburg/Oldb. 2003, S. 68
- ↑ Fritz Schild und Maarten Vente: Zur Restaurierung der Orgel in Hohenkirchen, Monographien historischer Orgeln, Heft 3. Pape Verlag, Berlin 1980, ISBN 3-921140-23-4.
- ↑ Oberschule Hohenkirchen. In: Gemeinde Wangerland. Afropen an’n 2. Januar 2025.
- ↑ a b Adele Jürgens: Hohenkirchen ein Marschendorf im Wandel der Zeit, Verlag C. L. Mettcker & Söhne, Jever, 1982.