Derek Walcott

Sir Derek Walcott KCSL, OCC, OBE, TC (* 23. Januar 1930 in Castries, St. Lucia; † 17. März 2017 in Gros Islet, St. Lucia[1]) weer en luciaansch-britischer Dichter un Schriever. Hüm wurr 1992 de Nobelpries för Literatur un 2011 de T. S. Eliot Prize för sien Gedichtband White Egrets tospraaken. He wurr buterdem 2004 för sien Levenswark mit den Anisfield-Wolf Book Award uttekent.
Leven
[ännern | Bornkood ännern]Walcott is in Castries, Saint Lucia, boren un upwussen. He weer de Söhn vun Warwick Walcott un Alix (borene Maarlin). He harr noch en Twillinsbröer Roderick un en Süster, Pamela. Sien Moder weer Lehrerin un sien Vader Angestellter, de storven is, as sien beid Jungs jüst een Johr olt weern.
Schrieven
[ännern | Bornkood ännern]Derek Walcott verbunn in sien Arbeit karibische un afrikaaansch Wuddels, hett aber up de Traditschoon vun anglo-amerikaansch Dichter baut. Sien Theaterarbeit weer buterdem stark vun Bertolt Brecht beinfloot. Sien bekanntst Wark is dat Versepos Omeros (1990), en Homer-Adaptschoon ut de kulturellen Perspektive vun de Karibik.
Sien eerst Gedicht hett Walcott all mit 14 Johren herutbrocht, mit 19 Johren keemen sien beide eerst Gedichtbände 25 Poems (1948) und Epitaph for the Young: XII Cantos (1949) in‘n Sülvstverlag herut. He hett an de University of the West Indies in Kingston studeert un truck ansluutend 1953 nah Trinidad, um as Kritiker, Dozent un Journalist to arbeiten. Söss Johr later hett Walcott den Trinidad Theatre Workshop grünnd, de sien eegen un anner Dramen produzeert un upführt, in de sien Vörstand he wiederhen arbeiten dee. An de Boston University in den USA hett he 1981 dat Boston Playwrights’ Theatre grünnd. Dor lehr Walcott bit to sien Pensioneeren in dat Johr 2007 Literatur un Schrieven.
Walcott sien Befaaten mit karibisch Geschichte un Kultur wiels un nah de Kolonialtiet speegelt sück in de Sammlung In a Green Night: Poems 1948–1960 (1962) wedder, de internatschonales Echo funn, ebenso as de Sammlung Tiepolo’s Hound (2000) un The Prodigal (2004). The Prodigal (Der verlorene Sohn) is en Gedichtzyklus, in den Walcott en mentale Reis vör allen entlang vun Öörd maakt, de he tatsächlich besöcht harr (Boston, Zermatt, Mailand un annnere), um denn – as in’n Gliekniss vun den verloren Söhn – to de Wuddels un Borns vun sien Dichtung heimtokehren: to den Kulturen un den Minschen vun St. Lucia.[2] White Egrets (2010), deren „emotionale Frische“ un „technische Finesse“ loovt wurrn, wurr mit den T. S. Eliot Prize bedocht, de in Grootbritannien un Irland höchste Utteeknung för Lyriker.
1993 wurr Walcott dat Trinity Cross, de dormals hööchste Orden vun Trinidad, verleeht. Af 2009 harr he en Gastprofessur an de University of Alberta. Mit den nigeriaansch Schriever Ben Okri weer he eng befrüend.
Priesen un Ehrungen
[ännern | Bornkood ännern]- 1971: Obie Award för „Dream on Monkey Mountain“
- 1972: Officer of the Order of the British Empire
- 1979: Ehrenliddmaat vun de American Academy of Arts and Letters[3]
- 1981: MacArthur Fellowship
- 1988: Queen’s Gold Medal for Poetry
- 1992: Nobelpries för Literatur
- 1993: Trinity Cross
- 2004: „Ehrengast“ vun dat Premio Laudomia Bonanni[4]
- 2004: Anisfield-Wolf Book Award för sien Levenswark
- 2010: T. S. Eliot Prize för „White Egrets“
- 2011: Bocas Prize for Caribbean Literature för „White Egrets“
- 2013: Preis der Stadt Münster für internationale Poesie mit sien Översetter Werner von Koppenfels
- 2016: Knight Commander of the Order of Saint Lucia
Werke
[ännern | Bornkood ännern]Gedichtsammlungen
[ännern | Bornkood ännern]- 1948 25 Poems
- 1949 Epitaph for the Young: Xll Cantos
- 1951 Poems
- 1962 In a Green Night: Poems 1948–1960
- 1964 Selected Poems
- 1965 The Castaway and Other Poems
- 1969 The Gulf and Other Poems
- 1973 Another Life
- 1976 Sea Grapes
- 1979 The Star-Apple Kingdom
- Das Königreich des Sternapfels. Mit en Vorwoort vun Joseph Brodsky, översett vun Klaus Martens, Nahwoort vun Klaus Martens. Hanser, München 1989, ISBN 3-446-15198-2.
- 1981 Selected Poetry
- 1981 The Fortunate Traveller
- 1983 The Caribbean Poetry of Derek Walcott and the Art of Romare Bearden
- 1984 Midsummer
- Mittsommer. Översett vun Raoul Schrott. Hanser, München 2001, ISBN 3-446-20102-5.
- 1986 Collected Poems, 1948–1984
- Erzählungen von den Inseln – Gedichte. Översett vun Klaus Martens. Hanser, München 1993, ISBN 3-446-17450-8.
- Darin: Die Antillen: Fragmente epischen Erinnerns. (Nobelpriesreed vör de Sweedsch Akademie), S. 7–24.
- 1987 The Arkansas Testament
- 1990 Omeros
- Omeros. Översett vun Konrad Klotz. Hanser, München 1995, ISBN 3-446-18299-3.
- 1997 The Bounty
- 2000 Tiepolo's Hound
- 2004 The Prodigal
- Der verlorene Sohn, tweespraakig engelsch/düütsch. Översett vun Daniel Göske; Edition Lyrik Kabinett bi Hanser, München 2007, ISBN 3-446-20757-0.
- 2010 White Egrets
- Weiße Reiher, tweespraakig engelsch/düütsch. Översett vun Werner von Koppenfels. Hanser, München 2012, ISBN 978-3-446-23867-1.
Dramen
[ännern | Bornkood ännern]- (1970) Dream on Monkey Mountain
- (1970) Ti-Jean and His Brothers
- (1980) Pantomime
- (1997) The Capeman – mit Paul Simon
Essays
[ännern | Bornkood ännern]- (1998) What the Twilight Says
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Edward Baugh: Derek Walcott. Cambridge University Press, 2006, ISBN 978-0-521-55358-2.
Weblinks
[ännern | Bornkood ännern]- DNB-Katalog
- James Campbell: A life in writing: Derek Walcott. Interview in‘n Guardian, 4. Oktober 2008 (engelsch)
- Charlotte Higgins: TS Eliot prize goes to Derek Walcott for ‘moving and technically flawless’ work. The Guardian, 24. Januar 2011 (engelsch)
- Derek Walcott. Vun Walcott sülvst spraaken Gedichte up Lyrikline.org
- Donald Edwin Barnard: A Critical Edition of Derek Walcott’s Omeros. Diss. phil. an der University of Warwick, 2012 (ok as pdf, 1,3 MB, engelsch)
- Derek Walcott in de Internet Movie Database (engelsch)
Enkeld Nahwiesen
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ William Grimes: Derek Walcott, Poet and Nobel Laureate of the Caribbean, Dies at 87. In: The New York Times. 17. März 2017, afropen an’n 17. März 2017 (engelsch).
- ↑ Patrick Anthony: Eucharistic symbols in Derek Walcott’s „The Prodigal“. In: Catholic Chronicle, Jg. 2007, Nr. 1, S. 9 (Teil 1) und Nr. 2, S. 16 (Teil 2).
- ↑ Honorary Members: Derek Walcott. American Academy of Arts and Letters, afropen an’n 26. März 2019.
- ↑ Bandi di Concorso. (PDF) In: premiopoesiabonannibperbanca.it. Segreteria organizzativa del Premio Letterario “L’Aquila” - BPER BANCA, Mai 2023, afropen an’n 13. Oktober 2023 (italieensch).
1901: Prudhomme | 1902: Mommsen | 1903: Bjørnson | 1904: F. Mistral, Echegaray | 1905: Sienkiewicz | 1906: Carducci | 1907: Kipling | 1908: Eucken | 1909: Lagerlöf | 1910: Heyse | 1911: Maeterlinck | 1912: Hauptmann | 1913: Tagore | 1915: Rolland | 1916: Heidenstam | 1917: Gjellerup, Pontoppidan | 1919: Spitteler | 1920: Hamsun | 1921: France | 1922: Benavente | 1923: Yeats | 1924: Reymont | 1925: Shaw | 1926: Deledda | 1927: Bergson | 1928: Undset | 1929: Mann | 1930: Lewis | 1931: Karlfeldt | 1932: Galsworthy | 1933: Boenin | 1934: Pirandello | 1936: O'Neill | 1937: Gard | 1938: Buck | 1939: Sillanpää | 1944: Jensen | 1945: G. Mistral | 1946: Hesse | 1947: Gide | 1948: Eliot | 1949: Faulkner | 1950: Russell | 1951: Lagerkvist | 1952: Mauriac | 1953: Churchill | 1954: Hemingway | 1955: Laxness | 1956: Jiménez | 1957: Camus | 1958: Pasternak | 1959: Quasimodo | 1960: Perse | 1961: Andrić | 1962: Steinbeck | 1963: Seferis | 1964: Sartre | 1965: Sjolochov | 1966: Agnon, Sachs | 1967: Asturias | 1968: Kawabata | 1969: Beckett | 1970: Soltschenizyn | 1971: Neruda | 1972: Böll | 1973: White | 1974: Johnson, Martinson | 1975: Montale | 1976: Bellow | 1977: Aleixandre | 1978: Singer | 1979: Elýtis | 1980: Miłosz | 1981: Canetti | 1982: García Márquez | 1983: Golding | 1984: Seifert | 1985: Simon | 1986: Soyinka | 1987: Brodsky | 1988: Mahfouz | 1989: Cela | 1990: Paz | 1991: Gordimer | 1992: Walcott | 1993: Morrison | 1994: Oë | 1995: Heaney | 1996: Szymborska | 1997: Fo | 1998: Saramago | 1999: Grass | 2000: Gao | 2001: Naipaul | 2002: Kertész | 2003: Coetzee | 2004: Jelinek | 2005: Pinter | 2006: Pamuk | 2007: Lessing | 2008: Le Clézio | 2009: Müller | 2010: Vargas Llosa | 2011: Tranströmer | 2012: Mo | 2013: Munro | 2014: Modiano | 2015: Alexijewitsch | 2016: Dylan | 2017: Kazuo Ishiguro | 2018: Tokarczuk | 2019: Handke | 2020: Glück | 2021: Gurnah | 2022: Ernaux | 2023: Fosse | 2024: Han Kang