De Reis’ nah Konstantinopel

Vun Wikipedia

De Roman De Reis’ nah Konstantinopel oder de meckelnbörgschen Montecchi un Capuletti is dee söfte Deel von Reuter sien Ollen Kamellen. Dat is ook dat letzte Wark, wat he fahrig schreven hett. De Handlung speelt mehrstendeels uterhalv von Mekelnborg, dorüm hebbt ok eenige Kritikers bemängelt, dat he nu von sien Heimat afkamen weer. Reuter leev to disse Tieden in Isenack. Dat Book sülven harr goode un slechte Kritiken kreegen in de dormalige Tiet. Reuter harr nämlich siene Reis nah Konstantinopel (hüüt Instanbul) verarbeit. In't Fröhjohr 1864 weer he mit sien Frau up een Orientreis west, de Indrücke, de he dor nu von kreegen harr, hett he so ok mit to Papier bröcht. Obgliek he dor ok wedder satirsche un ernste Themen behannelt, hett Reuter den Text donn nich so goot funnen, dat he denn ok uphöör to schrieven.

Wo dat üm geiht[ännern | Bornkood ännern]

De Grundbesitter Anton Groterjahn is to Riekdoom kamen un mit sien Familie nah Rostock treckt, wiel sien Fruu meen, dat dat för de Bildung von ehr Kinner beter weer. So bestimmt se denn ok, dat blots noch Hoochdüütsch snackt warrt. Ok de olle Jahn, en Nahwer ut dat Dörp, wo se herkamen sünd, is nah Rostock treckt. De beiden Familien hebbt sick eens vertürnt und leven nu in Fiendschaft neveneenanner. Jeanette Groterjahn beslütt donn, mit ehr Familie en Bildungsreis nah Konstantinopel to maken, awer de oll Jahn is tofällig ok mit dorbi.

Worüm man dat Book lesen schüll[ännern | Bornkood ännern]

Mag wesen, dat is nich Reuter sien beröhmtestes Book, awer liekers sünd dor Themen in, de ok hüüt noch bannig interessant sünd. In dat Vörwort von den Text beschrifft Reuter den sogenannten „Fetthamel“, dat sünd Landlüü, de riek worden sünd un donn in de Stadt treckt sünd. Se hebbt denn versöcht, Hoochdüütsch to snacken, wiel Platt ja wat ungebild weer. Mehrstendeels is dat denn awer Missingsch west, wat se dor snackt hebbt. Reuter beklagt nu, dat disse Lüü ehr Plattdüütsch afleggen doot, blots wiel se sick wat för feiner hollen doot. In den Roman is Jeanette Groterjahn de Person, de ehrn Mann un ehr Kinner dat Hoochdüütsche inremsen will. Ehr Dochter Helene snackt so ok blots noch Hoochdüütsch. Reuter wiest donn dor awer nu up hen, dat nich de Sprak wichtig is för de Bildung. Dor sünd nämlich de weck, as de olle Jahn, de Platt snacken doot un liekers klook un „gebild“ sünd, wieldes eenige von de Hoochdüütschsnackers so as Jeanette Groterjahn eben gor keen Ahnung hebbt.

As dat all in den Titel steiht, hett Reuter ok dat Romeo un Julia Motiv verarbeit. Anton Groterjahn sien Dochter un de Söhn von den ollen Jahn hebbt sick in eenanner verleeft, man Jeanette Groterjahn will, dat ehr Dochter en Baron friegt.

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]