Cecil Payne

Vun Wikipedia
Cecil Payne im Kitano Hotel Jazz Club, NYC 2005

Cecil McKenzie Payne (* 14. Dezember 1922 in Brooklyn, New York City; † 27. November 2007) weer en US-amerikaansch Jazz-Baritonsaxophonist un Flötist.

Leven un Wark[ännern | Bornkood ännern]

Cecil Payne hett Altsaxophon un Klarinett bi Pete Brown studeert un fung 1946 up de New Yorker Bebop-Szene in de Bands vun Jay Jay Johnson, un Roy Eldridge to spleen an. He stun dorbi stark ünner den Infloot vun de Musik vun Charlie Parker. Dornah hett he in Dizzy Gillespie sien Cuban Big Band van 1946 bit 1949 un de Band vun Illinois Jacquet van 1952 bit 1954 speelt. Över mehrere Johren hett Payne blots in sien Freetiet speelt, speel aber 1955 in dat Nonett vun Gigi Gryce (Nica's Tempo) un hett in‘ Sömmer 1956 as Gast in de Band vun Rolf Ericson Sweden besöcht. Af 1956 speel he mit Randy Weston. 1963 bit 1966 hett he mit Machito arbeit, dornah bis 1968 bi Woody Herman un vun 1969 bit 1971 bi Count Basie. In disse Tiet hett he ok en NDR-Jazzworkshop leit. Midden vun de 1970er Johren speel he in en Duo mit sien Süster, de Singerin Cavril Payne. 1985 is he up de Berliner Jazzdaag uptreden. Mit Jay Jay Johnson is he ok as Altsaxophonist to hören. Up dat Baritonsaxophon nehm he mit Cannonball Adderley, Kenny Burrell, Jimmy Cleveland, Tadd Dameron, Kenny Dorham, Matthew Gee, Anita O’Day, Bud Powell as ok Dinah Washington Platten up.

Neben sien Hööftinstrumenten speel he ok Gitarr, Klarinett un Altsaxophon.

Dizzy Gillespie, John Lewis, Cecil Payne u. a., um 1947, Fotografie vun William P. Gottlieb

Diskografie[ännern | Bornkood ännern]

As Leader[ännern | Bornkood ännern]

As Sideman[ännern | Bornkood ännern]

  • Jay Jay Johnson: Jazz Quintets (Savoy, 1947–49)
  • Tadd Dameron: Cool Boppin’ (Fresh Sound, 1949)
  • Dizzy Gillespie: Pleyel 48 (Vogue, 1948)
  • Duke Jordan: Duke Jordan Trio & Quintet (Savoy, 1955)
  • Ernie Wilkins: Septet (Savoy, 1955)
  • Randy Weston: Jazz A La Bohemia (OJC, 1956)
  • Kenny Burrell: Blue Moods (OJC, 1957)
  • John Coltrane: Dakar (OJC/Prestige, 1957)
  • Kenny Dorham: Blue Spring (OJC 1957)
  • Bud Powell: A Tribute To Cannonball Adderley (Columbia, 1961)

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]