Buddy Catlett
Buddy Catlett (eegentlich George James Catlett; * 13. Mai 1933 in Long Beach; † 12. November 2014 in Seattle[1]) weer en US-amerikaansch Jazzmusiker.
Catlett hett in Seattle tonächst Saxophon un Klarinett studeert un wessel denn to dat Kontrabass as Hööftinstrument. As Saxophonist fung sien Loopbahn in de Band vun Bumps Blackwell an, to de um 1950 ok Quincy Jones, Ernestine Anderson un Ray Charles hörrn deen. Anfang vun de 1950er Johren wurr de Bass sien Hööftinstrument; he speel denn bi Horace Henderson 1956/57, Johnny Smith 1958/59, un Cal Tjader 1959. Mit de Quincy Jones Big Band gung he 1959/60 up Europatournee (Freeand Easy); in den 1960er Johren speel he mit Curtis Fuller/Freddie Hubbard, Junior Mance, Chico Hamilton, Johnny Griffin un Eddie Lockjaw Davis. Van 1961 bit 1964 weer he Liddmaat vun dat Count Basie Orchestra, dornah 1964/65 vun de Maynard Ferguson Bigband. 1965 is he mit Coleman Hawkins un Barry Harris in dat New Yorker Five Spot uptreeden. In de tweet Hälft vun de 1960er Johren hörr he to Louis Armstrong sien All Stars, speel aber ok mit Roy Eldridge, Roland Hanna un Tyree Glenn. In de 1970er Johren weer he as freeschaffen Musiker in New York tätig. 1978 keem he nah Seattle torüch, wo he af denn as Bassist un Saxophonist mit lokalen Gruppen arbeit hett, ünner anner mit Michael Bisio, aber ok mit dat Seattle Repertory Jazz Orchestra uptreeden is (Album SRJO Live, 2002).
In de Loop vun sien Karriere wark Catlett buterdem an Upnahmen vun Bill Coleman (From Boogie to Funk, 1960), Ella Fitzgerald (Ella and Basie, 1963), Benny Bailey, Coleman Hawkins (Wrapped Tight, Impulse 1965), Frank Wess, Mel Tormé un Phil Woods mit. 1991 wurr he in de Seattle Jazz Hall of Fame upnommen.
Lexikalisch Indragg[ännern | Bornkood ännern]
- Richard Cook & Brian Morton: The Penguin Guide to Jazz Recordings, Penguin, London 2006 ISBN 0-141-02327-9 (8. Uplaag)
- Leonard Feather & Ira Gitler, The Biographical Encyclopedia of Jazz. Oxford University Press, Oxford/New York 1999, ISBN 978-0-19-532000-8