The Living Daylights

Vun Wikipedia
Filmdaten
Plattdüütsch Titel:
Originaltitel: The Living Daylights
Düütsch Titel: Der Hauch des Todes
Produkschoonsland: Vereenigt Königriek
Johr vun’t Rutkamen: 1987
Läng: 130 Minuten
Originalspraak: Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland: FSK 12
Filmkru
Speelbaas: John Glen
Dreihbook: Richard Maibaum
Michael G. Wilson
Produkschoon: Albert R. Broccoli
Michael G. Wilson
Barbara Broccoli
Tom Pevsner
Musik: John Barry
a-ha (Titelleed)
Kamera: Alec Mills
Snitt: Peter Davies
John Grover
Szenenbild: Peter Lamont
Kledaasch: Emma Porteous
Dorstellers

The Living Daylights (op plattdüütsch so veel as „De lebennigen Sinnen“, „De Seel“; dt. Titel Der Hauch des Todes) is de Titel vun den 15. James-Bond-Film ut de Reeg vun Eon Productions Ltd.. As Hööftdorsteller stünn to’n eersten mol Timothy Dalton in de Titelrull vör de Kamera. Dat Bond-Girl weer vun Maryam d’Abo speelt. Speelbaas weer to’n veerten mol John Glen. De Titel vun den Film kummt vun en Kortgeschicht vun Ian Fleming, de an’n Anfang vun den Film verarbeit worrn is. In’n Film kummt de Satz „That scared the living daylights out of her“ vör, wat so veel heet as „Dat hett ehr op’n Dood verjaagt“. In de bundsdüütschen Kinos lööp de Film an’n 13. August 1987 an[1]. De Weltpremiere weer al twee Maanden fröher an’n 29. Juni 1987 in’t Odeon Leicester Square in London[2].

Inholt[ännern | Bornkood ännern]

De Film fangt an mit en Öven op Gibraltar: James Bond un twee annere Dubbel-Null-Agenten (002 un 004) kriegt de Opgaav, en nee britisch Radar-System to överwinnen. De Soldaten op’n Militär-Stüttpunkt weet Bescheed un drööft blots mit Paintball-Wapen scheten. Man vörher hett sik al en annern Legen insleken, de een vun de Agenten ümbringen deit. Bi de Liek finnt man en Zedel, op den Smiert Spionem steiht. Dat is Russ’sch för „Dood för de Spionen“, as in’n Film verkloort warrt.

Dorna kriggt Bond den Opdrag na Batislava to fohren, woneem he mit sien Kolleeg Saunders, den KGB-General Georgi Koskov bi sien Flucht över de öösterrieksch-tschechoslowaaksche Grenz na’n Wetsen hülpen schall. Koskov is bang, dat en Scharpschütten op em ansett is. Den schall Bond utschalten, wenn dat so wiet is. Man de Scharpschütt stellt sik rut as de junge Cello-Spelerschsche Kara Milovy, de – as Bond later rutfinnt – Koskov sien Fründin is. Eerstmol warrt Koskov vun’n MI6 mit de Hülp vun Bond seker över de Grenz un wieter na England bröcht. In’n Gegentog verraat de General Informatschonen, dat de ne’e Baas vun’t Spionaasch-Afdeel vun’n KGB, General Leonid Pushkin, den ollen Plaan Smiert Spionem wedder opgrepen hett. Koskov gifft jem en List mit Naams vun Agenten, de an de Siet maakt warrn schüllt. Teel vun den Plaan schall wesen, de Grootmächt gegen’nanner optobringen un uttospelen, üm en Krieg to provozeren. Kort later warrt Koskov aver ut de Inrichten vun’n britischen Geheemdeenst roovt un schienbor torüch in de Sowjetunion bröcht.

Bond finnt aver bald rut, dat twüschen de Angaven vun Koskov un de wohren Fakten lütte Ünnerscheden sünd. Toeerst holt he Kara Milovy na Wien un stellt mit Hülp vun sien Kolleeg Saubders fast, dat Koskov ogenschienlich mit den Wapenhännler Brad Whitaker tosmanearbeit, de in in Tanger leevt. Mit dat Geld warrt Opium köfft. Kort later warrt ok Saunders ümbröcht un Bond maakt sik op’n Weg na Tanger, woneem he op Pushkin drapen deit. De aver vertellt, dat he vun nix afweet und Bond glöövt em opletzt. Tosamen inszeneert se den Dood vun Pushkin, üm Koskov wiestomaken, dat Bond op den Plaan rinfallen is. Man, in de Twüschentiet hett Kara Kuntakt to Koskov opnahmen, vunwegen dat se em jümmer noch leev hett. Tosamen mit Bond warrt Kara op en russ’schen Militärflaaghaven in Afghankistan bröcht in wegsparrt. Man, se künnt utbüxen un hülpt dorbi ok Kamran Shah, en Viez-Kummandant vun de Mudschahidin. Wokeen he is, warrt se aver later eerst gewohr.

Mit Hülp vun de Mudschahidin kann sik Bond an de Russen ranmaken. Dat Opium ut den Hannel kann he opletzt tonichten maken, un ok dat Militärlager warrt vun de Muschahidin düchtig opmischt. Opletzt geiht Bond torüch na Tanger, woneem he Whitaker an de Siet maakt. Koskov dorgegen warrt vun General Pushkin in Haft nahmen.

Kritik[ännern | Bornkood ännern]

De ne’e Hööftdorsteller Timothy Dalton weer bi de Tokiekers vun Anfang an ümstreden[3] De dormolige Kritiken to den Film weern ünnerscheedlich. Raymond Benson beteken den Film in sien 1987 nee opleggt Standardwark The James Bond Bedside Companion as den besten Bond-Film siet de 1960er Johren[4], de Washington Post sogors as den besten Bond vun all Tieten[5]. Roger Ebert seeg den Film dorgegen ennerworrns op de ünnersten Spraten vun de Bond-Ledder[6]. Ok de Guardian weer torüchhollern un meen, dat de Film nich noog Humor harr. Över Dalton schreven se, dat he nich de natürliche Autorität vun Connery harr un ok nich den natürlich Charme vun Moore[7]. Ok de Evening Standard beklaag sik över Dalton in de Hööftrull un beteken John Glen as en laschen Speelbaas[7].

Dat Lexikon vun’n internatschonalen Film schreev, dat de Film mit Erotik torüchhollern un nich ahn ’n düchtigen Slag Sülvstironie inszeneert weer. Dorüm weer he för Frünnen vun dat Genre vergnööglich.[8]

Utteken[ännern | Bornkood ännern]

De Film weer alltosamen för söss Filmpriesen vörslahn, dorünner eenmol för den Saturn-Pries in de Kategorie Best Fantasyfilm. Uttekent weer de Film mit dree Priesen:

Produkschoonsachtergrund[ännern | Bornkood ännern]

Dreihbook[ännern | Bornkood ännern]

As faststünn, dat Roger Moore nich mehr de Rull vun den Agenten Jmaes Bond spelen wull, hebbt de Verantwoortlichen doröver nadacht, mit de Filmreeg wedder nee antofangen. De ne’e Film schüll vun den eersten Opdrag vun Bond hanneln un wiesen, woans he en Geheemagent worrn is. De Produzent Albert R. Broccoli wull dor nich recht wat vun weten un lever bi dat olle Kunzept vun de Filmreeg blieven. Also hebbt de Dreihbookschrievers Richard Maibaum un Michael G. Wilson en Dreihbook utklamüstert, dat in de eersten Minuuten op de Kortgeschicht The Living Daylights vun Ian Fleming baseert, dorut denn aver en egenstännige Geschicht wieter entwickelt. As dat Book schreven weer, stünn noch nich fast, wokeen de Rull vun James Bond övernehmen de[2][9].

Ok wenn en echten Neeanfang vun de Reeg nich in Fraag kamen is, so hebbt de Schrievers den Wessel vun den Hööftdorstellers doch dorto nütt, üm en eernsteren, boddenständigeren James Bond intoföhren, as noch bi Moore. Bond schüll weniger technischen Speelkraam hebben, weniger Juxen vertellen un ok blots een Bond-Girl an de Siet hebben[9].

Besetten[ännern | Bornkood ännern]

Dalton un Krabbé bi de Premiere in London
Maryam d’Abo speel de Rull vun Kara Milovy

Roger Moore harr al na den vörigen Film A View to a Kill kloor stellt, dat he keen wieteren Bond-Film dreihn wull, güng dat los, en ne’en Dorsteller to finnen. Dat heet, dat de dormols bannig bekannte Schauspeler Mel Gibson vun United Artists för de Rull vörslahn worrn is, wat Brocoli aver aflhent hebben schall[10]. En annere Opschoon weer de neeseelännsche Schauspeler Sam Neill, de ok al to Proov en poor Opnahmen maakt harr[10]. Michael G. Wilson vertell, dat en Reeg vun Schauspelers Opnahmen to Proov maakt harrn, vun de opletzt blots twee Lüüd eernsthaftig andacht worrn sünd. Dat een weer de Waliser Timothy Dalton, dat annere de Ire Pierce Brosnan[11].

Produzent Broccoli hett sik al fröh op Brosnan fastleggt, den he 1981 al bi Dreiharbeiten to den Bond-Film For Your Eyes Only drapen harr. Brosnan sien dormolige Fro Cassandra Harris harr dor neemlich en lütte Rull speelt. As Broccoli sien Intresse aver denn publiek worrn is, weer de Feernsehreeg Remington Steele vun de NBC üm een Staffel verlängert. Brosnan harr sien Verdrag intohollen un weer dorüm för den Bond-Film nich mehr free[2]. An’n 6. August 1986 is denn offiziell verkünnt worrn, dat Timothy Dalton de ne’e James Bond warrn schüll. He weer al 1968 in de Utwahl wesen för den Film On Her Majesty’s Secret Service[2][12][9]

Maryam d’Abo is as Bond-Girl Kara Milovy utsöcht worrn. Se weer eerst as Brosnan sien Partnersche instellt worrn för de Proovopnahmen. man weer aver vun ehr Talent düchtig andoon, so dta man ehr denn de Rull anboden hett. To de Tiet güng man aver noch dorvun ut, dat Brosnan den Bond spelen de[9].

In den Film hett Walter Gotell sien letzten Optritt as General Gogol hatt, den he tosamen sössmol speelt hett. In From Russia with Love weer he mit en annere Rull to sehn. To’n letzten mol dorbi weer ok Geoffrey Keen, de alltohopen sössmol as britische Minister för’t Verdeffenderen, Sir Frederic Gray, to sehn weer. Ophöört hett butendem ok Lois Maxwell, de vun’n eersten Film all veerteihn mol de Miss Moneypenny speelt harr. An ehr Steed keem de dormols 25-johrige Caroline Bliss nee dorto.

För de Ingangssequenz weern de Schauspelers Frederick Warder un Glyn Baker as de Agenten 004 un 002 utsöcht, vunwegen dat se meist so utsehn deen as de fröheren Bonds Roger Moore un George Lazenby. Mit dissen Kneep schülln de Tokiekers in de eersten Minuuten henhollen warrn, wokeen den nu de ne’e Bond weer[9].

Desmond Llewelyn is as Dorsteller vun Q dorbibleven. M weer to’n drüdden mol vun Robert Brown speelt. To’n eersten mol siet 1973 (in Live and Let Die) keem wedder de CIA-Agent Felix Leiter vör, de in dissen Film vun John Terry speelt weer.

Dreiharbeiten[ännern | Bornkood ännern]

Op’n Fels vunGibralter speel de Ingangssequenz
De Gasometer in Wien deen as Kulisse för dat Enn vun de Gaspipeline in’n Film

De Dreiharbeiten to den Film füngen an’n 29. September 1986 in de engelschen Pinewood Studios an un weern in Marokko, Gibraltar un Öösterriek wietermaakt.

En Deel vun den Film speelt in Wien, woneem ok de Szenen in Bratislava dreiht worrn sünd, vunwegen dat dat in’n Vörfeld vun de Dreiharbeiten al Lasten geev, dor Verlööf to’n Dreihn to kriegen. In Öösterriek dorgegen geev dat veel Ünnerstütten. De dormolige Börgermeester vun Wien, Helmut Zilk, schall mit en Ogenplinkern seggt hebben, dat dat Team ok geern de U-Bahn in de Luft jagen künnen, wenn dat nödig weer.

De Szeen, woneem de Figuren vun den Överlöper un de Cellistin Kara Milovy inföhrt warrt speelt in’n Film bi de Oper in Bratislava. Dreiht weern de Butenopnahmen bi de Wiener Volksoper, de dör ehr Eckfassad goot to kennen is. De Binnenopnahmen för den Kunzertsaal weern in’t Slosstheater Schönbrunn dreiht. De Gasometer in Wien stell in’n Film de Endstatschoon dor na de Flucht dör de Gas-Pipeline, woneem de Överlöper Koskov in en Harrier-Pielstarter stiggt un wegflüggt. De romantische Fohrt in’t Resenrad finnt in’n Winer Prater statt. HIer hett de öösterrieksche Schauspeler Hanno Pöschl en korten Optritt as Oppasser.

Filmmusik[ännern | Bornkood ännern]

Dat Titelleed schüll eerst vun de Pet Shop Boys produzeert warrn. Man, de hebbt sik torüchtogen, as se wies worrn sünd, dat se blots den een Titel un nich de hele Filmmusik maken schülln. An jemehr Steed hett denn de norwegsche Grupp a-ha dat Leed inspeelt. Dat Video to de Single is deelwies in de Pinewood Studios dreiht worrn. To de Filmmusik hebbt opletzt ok noch The Pretenders twee Leder bistüürt, neemlich „If There Was A Man“ in’n Afspann un „Where Has Everybody Gone?“ in Necros sien Walkman. För de restliche Filmmusik weer eenmol mehr de Komponist John Barry tostännig.

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

Borns[ännern | Bornkood ännern]

  1. Starttermine för James Bond 007 – Der Hauch des Todes op imdb.de, afropen an’n 4. Januar 2013
  2. a b c d Production Notes - The Living Daylights auf mi6-hq.com (engelsch), afropen an’n 25. November 2012
  3. Die Promi-Geburtstage vom 21. März 2011: Timothy Dalton. Auf: news.de. Afropen an’n 20. Februar 2013.
  4. Benson, Raymond: The James Bond Bedside Companion (Kindle-Edition), Crossroad Press, 2012.
  5. ‘The Living Daylights’ (PG). op washingtonpost.com (31. Juli 1987). Afropen an’n 5. Januar 2013.
  6. The Living Daylights op suntimes.com (31. Juli 1987). Afropen an’n 5. Januar 2013.
  7. a b The Living Daylights – The Premiere & Press. op mi6-hq.com (29. Juni 2012), afropen an’n 5. Januar 2013.
  8. Kritik to’n Film in’t Lexikon vun’n internatschonalen Film, afropen an’n 27. September 2014
  9. a b c d e Dokumentatschooon Inside The Living Daylights op de DVD James Bond 007 – Der Hauch des Todes (Ultimate Edition), MGM, 2007
  10. a b The men that almost played Bond op uk.movies.yahoo.com (engelsch), afropen an’n 5. November 2012
  11. Steve Rubin, Siegfried Tesche: Die Hintergrund-Story zu 25 Jahre Bond Kino Verlag, Hamborg 1987, ISBN 3-89324-026-8, S. 211-213.
  12. James-Bond-Besetzungen op einestages.spiegel.de, afropen an’n 5. November 2012

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]