Sonny Stitt
Sonny Stitt (* 2. Februar 1924 in Boston; † 22. Juli 1982 in Washington D. C.; eegentlich Edward Boatner jr.[1]) weer en Saxophonist (Alt, Tenor) vun den Bebop un Hard Bop.
Werdegang[ännern | Bornkood ännern]
Stitts Öllern weern beid Musiklehrer in de Lüttstadt Saginaw bi Detroit, för hüm as för sien dree drei Geschwister weer de musikalisch Loopbahn vörtekend. Eerste Engagements hebbt hüm in de Big Band vun Tiny Bradshaw führt, in de ok wiedere latere Bebop-Musiker as Fats Navarro, Dexter Gordon, Gene Ammons un Art Blakey spelen deen. Sien Oort up dat Altsaxophon to spelen orienteer sück stark an Charlie Parker.
Stitt, de 1942 de Begegnung mit Parker in Kansas söcht hett, hett bericht, dat Parker hüm nah en gemeensam Jam-Session vörsmeeten hett:„you sound too much like me“, översett: Du klingst to düchtig nah mi[2]. Ansonsten bestunn he aber dorup, all immer so speelt to hemm. Wohrschienlich hett he sück aber dorum auf 1949 mehr mit dat Tenorsaxophon beschäftigt, um vun dat Image vun en reinen Parker-Imitator wegtokommen, wat hüm up dit Instrument ok gelung.
Wirken[ännern | Bornkood ännern]
Sonny Stitt weer 1945 Liddmaat in de Band vun Billy Eckstine un speel 1946 mit Dizzy Gillespie, wo ok Gene Ammons engageert weer. 1948/9 weer he wegen sien Heroinsucht in dat Gefängnis. 1949 bit 1952 harr he en eegen Septett mit Ammons, wo hör Battles (as in Blues up and down 1950) berühmt wurrn.
In de 1950er Johren weer he Leader vun stännig wesselnd lütt Gruppen, speel 1957 bit 1959 bi „Jazz at the Philharmonic“, is 1958 in dat Newport Jazz Festival uptreden un gung Enn‘ vun dat Johrteint weer in Dizzy Gillespie sien Band torüch. 1960 hett he John Coltrane in dat Quintett vun Miles Davis ersett, wurr aber bald dorup wegen sien Alkoholprobleme dör Hank Mobley ersett. Mit sien Freund Ammons nehm he ok in de fröh 1960er Johren up un weer denn Liddmaat vun verscheeden All Star Groups, as etwa de Giants of Jazz in de 1970er Johren mit Art Blakey, Thelonious Monk un Gillespie, z. B. 1971 in Berlin.
Sien Alben Tune up! un Constellation van 1972 weern ebenfalls spoodriek. He bleev bit toletzt as Musiker aktiv, Upnahmen entstunnen noch wenig Daag vör sien Dood in Japan. All an Krebs erkrankt is he wenig Daag nah der Rückkehr vun de Tournee an en Hartanfall storven.
Ehrungen[ännern | Bornkood ännern]
1989 wurr he in de Big Band and Jazz Hall of Fame upnommen und ok in de American Jazz Hall of Fame (AJHOF) is he upnommen wurrn.
Diskographisch Henwiesen[ännern | Bornkood ännern]
- Sonny Stitt With Bud Powell And J. J. Johnson, 1949–1950, Prestige (Stitt speelt hier Tenorsaxophon)
- Stitt’s Bits: The Bebop Recordings, 1949–1952 , Prestige 2006, 3 CD, (u. a. mit Gene Ammons)
- Kaleidoscope, 1950 - 1952, Prestige
- For Musicians only, 1956, Verve (mit Gillespie, Stan Getz, John Lewis, Ray Brown, Stan Levey)
- Sonny side up, 1957, Polygram (mit Gillespie, Sonny Rollins)
- Stitt meets Brother Jack, Prestige 1962 (mit Jack McDuff)
- Boss Tenors in Orbit, 1962 Verve (mit Gene Ammons)
- Sonny Stitt Sits in with the Oscar Peterson Trio, 1957 - 1959, Verve
- Salt and Pepper, 1963, Impulse
- Stitt plays Bird, 1963, Atlantic, (mit Jim Hall, John Lewis, Richard Davis, Connie Kay)
- Soul People, 1964–1969, Prestige (mit Booker Ervin)
- Sonnys Blues',' 1964 (Live von Ronnie Scott’s)
- Tune-Up!, 1972, Muse (mit Barry Harris, Sam Jones, Alan Dawson)
- Constellation, 1972
- Sonny Stitt/12!, 1972, Muse
- Sonny’s Back, 1980, Muse
- Sonny, Sweets and Jaws – Live at Bubbas, Whos Who in Jazz 1981 (mit Sweets Edison, Eddie Lockjaw Davis)
- Last Stitt Sessions, 1982, Muse
As Sideman:
- Gene Ammons: Boss Tenors, 1961, Verve
- Miles Davis: In Stockholm 1960, Dragon (mit Wynton Kelly, Jimmy Cobb, Paul Chambers)