STATT Partei

Vun Wikipedia
Logo vun de Partei

De Statt Partei (egen Schrievwies: STATT Partei – Die Unabhängigen) is en düütsche politische Lüttpartei, de 1993 in Hamborg as Wählervereenigung grünnt worrn is un noch dat glieke Johr in de Hamborger Börgerschop intogen is. Över en Tosamenarbeit mit de SPD weer se denn ok an’n Hamborger Senat bedeeligt.

De Versöök, dat Wahlresultat ok op annere Bundslänner, Europa- un Bundsdagswahlen uttowieten, harr keen Spood. In de folgen Tiet is de Partei denn vun Rechtsextremisten ünnerwannert worrn. De Partei weer sünners to de Tiet as rechtspopulistisch inordent.[1][2] 1997 is de Statt Partei nich wedder in de Börgerschop wählt worrn. Siether is de Partei över de kommunale Even rut nich mehr vun parlamentaarsche Bedüden.

In’n März 2001 harr de Statt Partei üm un bi 200 Liddmaten. Dör personelle Ännern un’n Programmwessel hett sik de Statt Partei vun 2005 an nee to en börgerlich-liberale Partei utricht. Vörsitter vun de Partei is opstunns Robert W. Hugo, sien Viez is Dieter God.

Politisch Profil[ännern | Bornkood ännern]

Mit de Beteken „Statt“ wull de Wählervereenigung Protest utdrücken un sik vun de bekannten Parteien afsetten. Se hett sünners dorop henwiest, dat dat Parteiprogramm free is vun Ideologien.

De Statt Partei hollt Volksbegehren, Volksinitiativen un Volksentscheden för nödig. Wieter hett se de Ansicht, dat de Tall vun de Afordenten in de Parlamente to hooch is, un dat de Politik akkeraat vun de Verwaltung scheedt warrn mutt. Dat Torüchbetahlen vun de Kosten för den Wahlkamp schall düütlich rünnersett warrn. Butendem schall fastsett warrn, dat en Afordentenmandat nich mit en Amt in de Regeeren vereenbor is. Ok will de Statt Partei weg vun den Frakschoonsdwang un sett sik dorför in, dat hoge Positschonen nich na dat Parteibook besett warrn schüllt, man na dat fackliche Weten un Kumpetenz.

Historie[ännern | Bornkood ännern]

Vörgeschicht: Striet in de Hamborger CDU[ännern | Bornkood ännern]

Vör’t Grünnen vun de Statt Partei harr dat Striet binnen den Hamborger Landsverband vun de CDU geven. En Koppel vun Liddmaten üm Winfried Steffani, Karl Albrecht Schachtschneider, Leonhard Hoffmann un den lateren Partei-Grünner Markus Wegner hebbt mehrmols Kritik öövt an de politischen Kultur un de Strukturen, na de in’n Landsverband de Richt fastleggt weer. In’n Middelpunkt vun de Kritik stünnen vör allen de dormoligen Landsvörsitters Jürgen Echternach un Dirk Fischer, vun de de Liddmaten menen, dat de de Besetten vun de Wahllisten utkungelt harrn. Över de Opstellen vun de Kandidaten för de Bundsdagswahl 1990 un de Börgerschopswahl 1991 keem dat opletzt to’n Eklat twüschen de Parteiböversten un de as „CDU-Rebellen“ bekannte Grupp vun Liddmaten.

Wegner hett bi’t Bundsverfatensgericht gegen de Bundsdagswahl un bi’t Hamboorgsche Verfatensgericht gegen de Börgerschopswahl klaagt. He argumenteer, dat de Parteiföhren för de Delegeerten vun’n Landsparteidag keen Mööglichkeit laten harr, över de Tosamensetten vun de Wahllisten to diskuteren, man blots allns tosamen to’n Afstimmen vörleggt hett. Sien Ansicht na, weer dat gegen dat Wahlgesett. Dat Hamborger Verfatensgericht hett in sien Oordeel vun’n 4. Mai 1993 swore Fehlers in disse Oort aftostimmen faststellt, de as en swoor Verstöten gegen dat Demokratiegebot binnen de Partei ansehn weer. Dat Gericht oordeel, dat eenige Wahlen to Bezirksversammlungen as ok de Börgerschopswahl 1991 nich gellen deen un orden Neewahlen an. De Hamborger Börgerschop hett sik an’n 22. Juni 1993 dorophen meist eenstimmig sülvst oplööst.[3]

Grünnen in Hamborg (1993)[ännern | Bornkood ännern]

80 Daag för de Börgerschopswahl hett Markus Wegner de apentliche Grünnen vun de Wählerinitiative „Statt Partei – Die Unabhängigen“ op’n Weg bröcht. Wohrhaftig hebbt se bi disse Neewahl denn mit 5,6 % ok gliek den Sprung in de Hamborger Börgerschop maakt. Mit de Hamborger SPD sünd se den en koalitschoonsglieken Bund ingahn – as Kooperatschoon betekent – in den de Senat twee parteiunafhangige Senatoren harr, de vun de Statt Partei stellt weern. Bi de gliektietigen Bezirksversammlungen sünd se ok glieks in de Versammlungen rinkamen.

In de Börgerschop seten för de Statt Partei de Liddmaten Georg Berg, Christian Bölckow, Gundi Hauptmüller (to Anfang vun de Wahlperiood ut de Frakschoon utpeddt), Dieter Obermeier, Achim Reichert, Klaus Scheelhaase (Juni 1995 ut de Frakschoon utpeddt), Rotraut Meyer-Verheyen (Januar 1997 ut de Partei un de Börgerschop utpeddt), Markus Wegner (Juni 1995 ut de Frakschoon utpeddt) un Fabian von Borcke (keem Januar 1997 an Steed vun Meyer-Verheyen)

Statt Partei in’n Bund (1994)[ännern | Bornkood ännern]

Ok in’n Bund is de Statt Partei – nu as richtige Partei – aktiv worrn, man buten vun Hamborg is se över de kommunalen Even ahn Bedüden bleven. Al bi de eersten Landdagswahl, de 1994 in Neddersassen weer, keem de Statt Partei blots op 1,3 %. Bito weer vun’n Landswahlleider noch en annere Grupp ünner den glieken Naam tolaten worrn. Bi all de annern Wahlen buten Hamborg hett de Statt Partei noch slechtere Resultaten hatt. Bi de Europawahl 1994 keem se blots op 0,5 %, bi de Bundsdagswahl sogor blots 0,1 %.

Bi kommunale Wahlen harr de Statt Partei ok buten Hamborg tallrieke Mandaten. Sünners in Sleswig-Holsteen in’t Fröhjohr 1994, as se in enige Gemeenen un Städer bit to 16 % vun de Stimmen kregen hett.

Entwickeln un Daalgang (1995-2004)[ännern | Bornkood ännern]

In’n Verloop vun de Wahlperiood geev dat jümmer mehr Striet twüschen de Funkschoonsdrägers. Den Hööchdpunkt harr disse Striet in’n Dezember 1994, as de Frakschoonsvörsitter un ehmolige Spitzenkandidat Markus Wegner verdreven worrn is. Wegner wull de afmaakte Kooperatschoon mit Henning Voscherau un de SPD nich üm jeden Pries wieterföhren, wenn sik de Statt Partei dorbi sülvst verraden müss. He is dorüm in’n Sommer 1995 ut de Partei utpeddt, as ok de Afordente Klaus Scheelhaase.

Bi de Wahl 1997 is se ok in Hamborg ünner de Fief-Prozent-Hinnern bleven un keem blots noch op 3,8 %. Se weer dormit nich mehr in de Börgerschop un is wieter ok ut all Bezirksversammeln utscheedt. Intwüschen is se ok in Hamborg nich mehr vun Bedüden. Ofschoonst en düren un opwännigen Wahlkamp – wohrschienlich vun Jürgen Hunke finanzeert – maakt worrn is, harr se 2001 blots noch 0,4 %.

Vele ehmolige Liddmaten un Wählers sünd bi de Wahl na de dormolige Schill-Partei afwannert. Bi de Börgerschopswahl 2004 is wegen Striet in de Partei un ok as se keen Utsicht op Spood harr nich mehr antreden. Nich toletzt deswegen harr Jürgen Hunke, de dormolige Landsvörsitter, de plaante Deelnahm an de Wahl hinnert. Sien Nafolger Lothar Löser hett sik toeerst Möh geven, sik mit den Bundsvörstand eenig to warrn, de vun dat ehmoligen NPD-Liddmaat Gerhard Sundmacher leidt weer. Dorbi keem aver nix rut, so dat dat in’n November 2004 in Gronau to’n Schandaal keem, as de Hamborger Landsverband versöch, den ut jemehr Sicht unmööglichen Bundsvörstand to störten. In’n Gegentog weer gegen den Hamborger Landsvöstand en Utslussverfohren inleidt. Dat künn aver nich dörföhrt warrn, vunwegen dat dat keen Schiedsgericht geev. Dat weer gegen de egen Satzung un ok gegen de Vörschriften vun’t Parteiengesett. In de Naklapp hett sik de Landsverband Hamborg, de eenzige gröttere, den dat noch geev, oplööst. De Liddmaten sünd meist all utpeddt.

Neeanfang (af 2005)[ännern | Bornkood ännern]

Na dissen Vörfall maakt de Partei en Neeanfang dör ok wat dat Programm angeiht. Op den Parteidag 2005 hett sik in de Bundspartei de liberale „Flögel“ dörsett. Ne’e Bundsvörsitter is Robert W. Hugo worrn, de fröher Bundsschattmeester weer. De Landsverband Hamborg schall nee wedder opboet warrn.

Ofschoonst de Statt Partei vör allen in de Gemeenen stark weer, will se sik nu mehr ok na de Fredenspolitik utrichten, de vun de bekannten groten Partein jemehr Ansicht na nich noog angahn warrt. En annern Arbeitsswoorpunkt vun’n ne’en Bundsvörstand schient ok dat Inföhren vun en ne’e düütsche Verfaten na Art. 146 GG to wesen.

De Statt Partei versöcht nu mehr mit de anneren Lüttparteien tosamentoarbeiten. To’n Bispeel is en Kooperatschoonsafkamen mit de Liberalen Demokraten (LD) maakt worrn, wat de aver op jemehrn Bundsparteidag 2006 opkünnigt hebbt. To de Landdagswahl in Sassen-Anholt 2006 is de Statt Partei to’n eersten mol gemeensom mit de Offensive D un de DSU op een Landslist antreden. De Listenvereenigung hett „Bündnis Offensive för Sassen-Anholt“ heten.

Siet 2006 höört de Statt Partei to de „Allianz vun de Demokraatschen Parteien un Organisatschonen“ (ADPO). De Bundsvörstand is an’n 23. Juni 2007 vullstännig wedder wählt worrn.

Kommunalparlamenten[ännern | Bornkood ännern]

Bit to’n Oplösen vun den Landkreis hett de Statt Partei twee Kreisrööt in’n Landkreis Merseburg-Querfurt stellt. 2007 is se in’n nee grünnten Saalekreis in Sassen-Anholt to de Kreisdagswahlen antreden un kreeg 7,5 % un dormit veer Mandaten. De Landraads-Kandidat Günther Scholz hett över 10 % kregen. In’n Burgenlandkreis in Sassen-Anholt hett de Partei 2007 en Listenverbinnen mit en Börgerlist slaten, de een Afordenten in den Kreisdag sennt.

In’n Kreis Unna in Noordrhien-Westfalen weer de Statt Partei vun 2004 bit 2009 mit een Kreisraat vertreden. In’n Stadtraat vun Siegen kreeg se 2004 1,9 % un dormit een Mandat, wat se 2009 aver wedder verloren hebbt. In’n Stadtraat vun Lünen hett se siet 2009 een Stadtraatliddmaat un hett butendem kommunale Mandaten in Merseburg un Leuna.

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

  • Frank Decker: Die Hamburger STATT Partei – Ursprünge und Entwicklung einer bürgerlichen Wählerbewegung. In: Jahrbuch für Politik. Baden-Baden 1994, 2. Band
  • Frank Decker: STATT Reform: Protest PARTEI. Aufstieg und Fall der Hamburger STATT Partei. In: Zeitschrift für Parlamentsfragen. 1996.
  • Jürgen Hoffmann: STATT Partei. Das Scheitern einer bürgerlichen Protestpartei. In: Winand Gellner und Hans-Joachim Veen (Rgv.): Umbruch und Wandel in westeuropäischen Parteiensystemen. Frankfort a. M. 1995
  • Adriana Wipperling: Protestparteien in Regierungsverantwortung. Die Grünen, die Alternative Liste, die STATT Partei und die Schill-Partei in ihrer ersten Legislaturperiode als kleine Koalitionspartner. Dokterarbeit, Universität Potsdam, Potsdam 2006. (Online as PDF)

Borns[ännern | Bornkood ännern]

  1. Decker, Frank: Perspektiven des Rechtspopulismus in Deutschland am Beispiel der „Schill-Partei“. Aus Politik und Zeitgeschichte, B 21/2002
  2. Florian Hartleb: Populismus – zentrales Kennzeichen von Parteipolitik in turbulenten Zeiten? In: Friso Wielenga, Florian Hartleb (Rgv.): Populismus in der modernen Demokratie. Die Niederlande und Deutschland im Vergleich. Waxmann, Mönster 2011. ISBN 3830924445, S. 119.
  3. Wipperling 2006, S. 159–160.

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]