Renke
Renke (ok Reinke, öller: Reineke) is een plattdüütschen Vörnaam for Jungs.
Herkamen[ännern | Bornkood ännern]
Renke kümmt vun den olen düütschen Naamen Reinhard. Dor steekt de beiden germaanschen Wöör ragin ‚Raat‘ or ‚Raatgever‘ (nich rein, as faken annahmen ward) un hart ‚stark‘ or ‚basig‘ in. Dat schall so wat bedüden, as starken Raatgever.
De plattdüütsche Naam[ännern | Bornkood ännern]
Vun den olen düütschen Naam is een korte Form maakt wurrn. Dat weer denn so wat, as Rein oder Reno. As dat bi de Plattdüütschen faken vörkeem (kiek ok bi Tölke, Gerke, Engelke un Henneke), is dor denn een Smusenaam for lüttje Gören vun maakt wurrn. Dat güng so, dat an den korten Naamen dat Anbacksel (Suffix) to'n Lüttjer maken (Diminutiv) -ike anbackt wurrn is. Up düsse Aart keem de Naam Reineke oder Reneke tostann. Later is de denn afslepen wurrn to Reinke un Renke.
Bekannt is ok de Geschicht vun Reynke den Voss. De Schriftföhrer vun de Breemsche Evangeelsche Kark heet Renke Brahms.
Plattdüütsche Tonaams[ännern | Bornkood ännern]
Vun düsse Vörnaams kaamt ok de plattdüütschen Tonaams Reinke, Reinken, Reinicke, Renike, Renken usw. vun her. De bedüüt so wat, as Ut Renke (Reinke) siene Familie oder Vun Renke (Reinke) sienen Hoff.