Radikale Mitt
De Radikale Mitt weer en indragen „Vereen gegen den bestigen Eernst vun de Tiet“, de toeerst ünner den Naam „Düütsche Gegenbewegung“ plaant weer. Grünnt weer de Radikale Mitt an’n 4. März 1950 vun Werner Finck ünner de Sülvstbeteken vun en düütsche Nakriegspartei, man an sik weer se en „Parodie-Partei“.[1] Ünner de Mitgrünners weer ok Thaddäus Troll.[2] Worhaftig töög de Bewegung veel Acht op sik. Ünner annern hebbt sik ehr ok Theodor Heuss un Carlo Schmid anslaten.[1]
Historie[ännern | Bornkood ännern]
De Grünnen vun disse Spaaßpartei hett sik gegen extrem linke un extrem rechte Positschonen richt, nich aver gegen Radikalität in’n Allgemenen. Na egen Bekunnen wullen de Liddmaten ok gegen den „Eernst vun de Tiet“ antreden, de vun Konrad Adenauer utropen weer, un dat giftige politische Klima in Berlin vebetern. Heinz Greul beteken de Radikale Mitt in’n Torüchblick later as en „pädagooschen Versöök, Humor in’t politische Leven in’n Rahmen vun Diskusschoon un Toleranz in de noch jungen Bundsrepubliek Düütschland kloortokriegen“.[1]
Grünnt weer de Bewegung in de Berliner Taberna academica. Vun de Grünnsveranstalten warrt seggt, dat se fakener in’t kabarettordige ümslahn de.[3] Finck hett mol seggt, dat een bi em in’n Gegensatz to manch annere Politikers tomindst al na wenige Minuuten markt harr, dat he Blöödsinn vertell. Annere öörtliche Grünnen schüll dat t. B. in Kiel geven.[4]
Rudolf Pechel hett vun en „Storm vun Tostimmen ut all Kreisen un sünners ok ut de Jöögd“ snackt, de sik na’t Grünnen vun de so nöömten Partei billt hett.[5] Bi’t Inpedden in de Radikale Mitt hebbt de Liddmaten ok togliek al jemehrn Uttritt in’n Vörrut verkloort, för den Fall dat Liddmaten in’n wieteren Verloop vun de Historie vun en Regime inst politisch verfolgt warrn schülln. Sülvst prominente Politikers as Carlo Schmid (SPD) un Theodor Heuss (FDP) hebbt sik anslaten. In’t Johr 1951 is de Parteisitt vun Berlin na Frankfort an’n Main wesselt.[6]
Positschonen[ännern | Bornkood ännern]
Een vun de eersten eernshaften Problemen un Tietfragen, för de sik de Radikale Mitt insetten de, weer de Saarfraag. Bi en grootveranstalten to dat Thema, hebbt Loddmaten en Transparent utrullt, worop „Wi sünd för de Saarfraag“ stünn. Togliek warven se üm Liddmaten. Annere bekannte Parolen weern to’n Bispeel „Gegen Kompromisslosigkeit“ oder „För Oprüsten vun de Toleranz“.
Ehrenteken un Parteifahn[ännern | Bornkood ännern]
Dat Parteiteken vun de Radikalen Mitt harr de Form un Grött vun en Sekerheitsnadel un weer ok wohrhaftig en Sekerheitsnadel. De Parteifahn weer en witt Dischdook.
Literatur[ännern | Bornkood ännern]
- Werner Finck: Witz als Schicksal, Schicksal als Witz. Ein deutsches Bilderbuch zu Nutz und Frommen Punkt. Aufgeblättert von Klaus Budzinski. vun Schröder, Hamborg 1966, S. 95 ff.
- Frankfurter Hefte, Publizeert vun Neue Verlagsgesellschaft der Frankfurter Hefte, 1951
Weblenken[ännern | Bornkood ännern]
Kiek ok[ännern | Bornkood ännern]
Borns[ännern | Bornkood ännern]
- ↑ a b c Heinz Greul: Bretter, die die Zeit bedeuten – Die Kulturgeschichte des Kabaretts, Köln/Berlin/Hamburg 1968
- ↑ Dieter Schnabel: Zuweilen muß einer da sein, der gedenkt, Books on Demand – S. 92
- ↑ Der Monat, Von Gesellschaft für Internationale Publizistik, Berlin Veröffentlicht von Beltz Verlag, 1950 – S. 100
- ↑ Werner Finck an Theodor Heuss: Egenhännigen Breef mit Sekerheitsnadel, Kiel, den 22. Juni 1950
- ↑ Rudolf Pechel: Deutsche Gegenwart: Aufsätze und Vorträge, 1945–1952 – S. 271
- ↑ Protokoll des dritten Parteitags der Nationaldemokratischen Partei Deutschlands, Verlag der Nation, 1951, S. 177