Norman Foster Ramsey

Norman Foster Ramsey, Jr. (* 27. August 1915 in Washington, D. C.; † 4. November 2011 in Wayland, Middlesex County, Massachusetts^[1]) weer en US-amerikaansch Physiker. 1989 kreeg he den Physik-Nobelpries för sien Arbeiten, de to verbetert spektroskopisch Verfohren in de Atom-, Molekül- un Karnphysik un to präzisen Tiet- un Frequenzmeeten führen deen. Disse Verfohren sünd de Grundlaag för dat Tietmeeten mit Atomklocken.

Leven un Wark[ännern | Bornkood ännern]

Ramsey wurr as Söhn vun en Offizier un en düütschstämmigen ehmaligen Mathematikdozentin (an de University of Kansas) boren. De Familie truck upgrund vun militärisch Versetten vun den Vader faken um, ünner annern nah Paris. Af 1931 fung he en Ingenieursstudium an de Columbia University, wessel aber to de Mathematik, wobi he all för sien Graduierung upgrund vun regelmaatig wunnen Wettbewarfen en Assistentenstäe kreeg. Nahdem he denn sien Bachelor 1935 kreegen harr, hett he denn de Universität Cambridge in England besöcht, wo he noch den Bachelor Physik maakt, Maurice Goldhaber weer sien Tutor.

Dornah hett he weer an de Columbia University in de Grupp vun Isidor Isaac Rabi arbeit, de jüst de Molekularstrahl-Magnetresonanz-Methode utfunnen harr. Gemeensam mit Rabi un de sien Mitarbeiters Kellogg un Zacharias hett he de Karnmomente ünnersöcht un hett dorbi dat elektrische Quadrupolmoment vun dat Deuteron opdeckt. Nahdem he 1940 bi Rabi sien Dokter makt harr, gung he as Fellow vun de Carnegie Institution nah Washington D. C., um de Neutron-Proton-Streen un de Streen vun Neutronen an Heliumkarns to ünnersöken.

In‘ Tweeten Weltkrieg hett he anfangs in de Radarforschung an dat MIT-Radiation-Lab (Entwicklung vun en 3-cm-Radar) un af 1943 an dat Manhattan Project vun de Atombombenentwicklung in Los Alamos arbeit.

Nah den Tweeten Weltkrieg nehm he sien Molekularstrahlexperimente mit Rabi as Perfesser an de Columbia University weer up un hett de Hyperfienstruktur in dat Spektrum vun dat Waterstoffatom ünnersöcht. Mit Rabi weer he en vun de Initiatoren vun dat Brookhaven National Laboratory, dessen eerst Leiter vun dat Physik-Department Ramsey 1946 weer. 1947 wurr he Perfesser an de Harvard-Universität, wo he en Labor för Molekularstrahlexperimente upbaut hett. Hier hett he de „Separated oscillatatory field method“ för Magnetresonanzexperimente entwickelt un hett mit sien Studenten un Mitarbeiters tallriek Experimente to de Molekül- un Karnphysik dör (Karnmomente, Karnspins, Elektronenverdeelen in Molekülen, Spin-Spin-Wesselwirken usw.) dörführt. Mit sien Schöler Daniel Kleppner entwickel he den Waterstoff-Maser, mit de he Präzisionsünnersöken to Hyperfienstruktur anstellen. Mit Robert Vessot un annnern hebbt se dorut ok en Atomuhr entwickelt.

Ramsey hett ok en Grupp leit, de an dat Institut Laue-Langevin in Grenoble an Neutronenstrahlen u. a. dat magnetisch Dipolmoment vun dat Neutron nipp un nau bestimmt hett un bövere Grenzen för en mögelk elektrisch Dipolmoment angeeven hett (falls dat dat gifft, weer dat en Bispeel för de Verletzung vun de Tietumkehrinvarianz). In Harvard weer he ok Direkter vun dat „Harvard Cyclotrons“, en Zyklotron-Beschleuniger, mit de he un sien Mitarbeiters Proton-Proton-Streen ünnersöcht hebbt, un an de Konstruktschoon vun den 6-GeV-Elektronenbeschleunigers in Cambridge bedeeligt, mit de he in de 1960er Johren ünner annern de Elektron-Proton-Streen ünnersöcht hett.

1986 gung he in Harvard in den Ruhstand, bleev aber wieder as Physiker aktiv.

Ramsey schreev ok theoretische Arbeiten, ünner annern över de Wesselwirkung vun Karns in Molekülen inklusive chemischer Effekte vun de NMR, fröhe Arbeiten över Parität un Tietumkehrinvarianz un dat Konzept vun negativ Temperaturen.

As Wetenschaplich Berader vun den NATO-Generalsekretärs hett he dat NATO Advanced Study Program up den Weg brocht. As langjohrig Präsident vun de Universities Research Association weer he ok an de Entwicklung vun dat Fermilab bedeeligt.

Ramsey weer tweemal verheiradt, in eerst Ehe van 1940 bit 1983.

Ppriesen[ännern | Bornkood ännern]

Ramsey ist mehrfak Ehrendokter, ünner annern vun de University of Chicago, de Rockefeller University, vun Oxford.

Schriften[ännern | Bornkood ännern]

mit Emilio Segrè: Experimental Nuclear Physics. Wiley, 1953
Nuclear Moments. John Wiley, 1953
Molecular Beams. Oxford University Press, 1956, 1985
mit Daniel Kleppner: Quick Calculus. Wiley, 1965, 1985
mit Isidor Isaac Rabi, J. Kellogg und J. Zacharias: Magnetic Moments of Proton and Deuteron. Radiofrequency Spectrum of H2 in Magnetic fields. In: Physical Review. Band 56, 1939, S. 728.
mit Rabi, Kellogg und Zacharias: Electrical Quadrupole Moment of the Deuteron. Radiofrequency Spectra of HD and D2 Molecules in a Magnetric Field. In: Physical Review. Band 57, 1940, S. 677
Molecular Beam Resonance Method with Separated Oscillating Fields. In: Physical Review. Band 78, 1950, S. 695
Thermodynamics and Statistical Mechanics at Negative Absolute Temperatures. In: Physical Review. Band 103, 1956, S. 20.
mit J. Smith und Edward Purcell: Experimental Limit to the Electric Dipole Moment of the Neutron. In: Physical Review. Band 108, 1957, S. 120
Time Reversal, Charge Conjugation, Magnetic Pole Conjugation and Parity. In: Physical Review. Band 109, 1958, S. 225.
mit Kleppner und H. Goldenberg: Atomic Hydrogen Maser. In: Physical Review Letters. Band 8, 1960, S. 361
mit Kleppner und Goldenberg: Theory of the Hydrogen Maser. In: Physical Review. Band 126, 1962, S. 603.
mit S. Crampton und Kleppner: Hyperfine Structure of Ground State of Atomic Hydrogen. In: Physical Review Letters. Band 11, 1963, S. 338.
mit Kleppner, H. Berg, Crampton, Vessot, H. Peters und J. Vanier: Hydrogen Maser Principles and Techniques. In: Physical Review A. Band 138, 1965, S. 972.