Néstor Almendros

Vun Wikipedia

Néstor Almendros (* 30. Oktober 1930 in Barcelona; † 4. März 1992 in New York, USA) weer en spaanschen Kameramann.

Leven[ännern | Bornkood ännern]

Almendros is bi sien Mudder in Spanien opwassen. In’t Johr 1948 is he na Havanna togen, woneem sien Vadder leev, nadem he vör dat Franco-Regime dorhen flücht weer. Néstor Almendors hett bit 1955 Literatur un Philosophie studeert un hett dorna Filmkursen besöcht an’t New York City College un an’t Centro Sperimentale di Cinematografica in Rom. Na de kubaansche Revolutschoon hett Almendros dormit anfungen, Dokumentarfilmen för dat Instituto Cubano de Arte en Industria Cinematográfica (ICAIC) to maken. Dor hett he aver gau Problemen kregen mit de Zensur un is dorüm na Paris togen.

Bekannt worrn is Almendros vör allen dör sien langjohrige Arbeit mit de Speelbasen François Truffaut un Éric Rohmer. Vun’t Enn vun de 1970er Johren hett Almendros jümmer mehr ok in de USA arbeit. Ut disse Tiet is ünner annern de Film Days of Heaven, de optisch sünners goot worrn is. För dissen Film is is he mit den Oscar uttekent worrn. Almendros hett sik jümmer Möh geven, mit dat natürliche Licht uttokamen, dat an de Dreihplätz vörhannen weer. He hett över sien Arbeit ok en Book schreven, in dat he all sien Filmen ut de Sicht vun’n Kameramann diskuteert. Butendem hett he ok Warffilmen t. B. för Giorgio Armani oder Calvin Klein dreiht. Ok as Speelbaas hett he arbeit, vör allen bi Kortfilmen as t. B. Ritmo de Cuba (1960), Gente en la playa (1960), Escuelas rurales (1960), Mauvaise conduite (int. ok Bad Conduct, 1984) oder Nadie escuchaba (int. ok Nobody Listened, 1987).

Almendros is 1992 in’t Öller vun 61 Johren an de Immun-Krankheit AIDS dood bleven.

Filmografie as Kameramann (Utwahl)[ännern | Bornkood ännern]

Johr Titel
1960 Gente en la playa
1964 Nadja en Paris
dt.: Nadja in Paris
1966 Une étudiante d’aujourd'hui
1967 La Collectionneuse
dt.: Die Sammlerin
1969 More
dt.: More – Mer, immer mehr
1969 Ma nuit chez Maud
dt.: Meine Nacht mit Maud
1970 L’enfant sauvage
dt.: Der Wolfsjunge
1970 Le genou de Claire
dt.: Caires Knie
1970 Domicile conjugal
dt.: Tisch und Bett
1971 Les deux anglaises et le continent
dt.: Zwei Mädchen aus Wales und die Liebe zum Kontinent
1972 L’Amour l’Après-midi
dt.: Liebe am Nachmittag
1976 La Marquise d’O
dt.: Die Marquise von O
1976 Maîtresse
1977 L’homme qui aimait les femmes
dt.: Der Mann, der die Frauen liebte
1978 La chambre verte
dt.: Das grüne Zimmer
1978 Days of Heaven
dt.: In der Glut des Südens
1978 Goin’ South
dt.: Der Galgenstrick
1978 Perceval le Gallois
1979 L’amour en fuite
dt.: Liebe auf der Flucht
1979 Kramer vs. Kramer
dt.: Kramer gegen Kramer
1980 Le dernier métro
dt.: Die letzte Metro
1980 The Blue Lagoon
dt.: Die Blaue Lagune
1982 Sophie’s Choice
1983 Pauline à la plage
dt.: Pauline am Strand
1984 Places in the Heart
dt.: Ein Platz im Herzen

Utteken[ännern | Bornkood ännern]

Néstor Almendros is för sien Arbeit mit acht Filmpriesen ehrt worrn un weer för wietere söss nomineert. wunnen hett he:

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

  • Roald Koller: Gespräche mit Eric Rohmer und Nestor Almdendros. Filmkritik 1/1976. (to de Tosamenarbeit mit Rohmer)
  • Néstor Almendros: A man with a camera. Faber and Faber 1984. ISBN 0571135897
  • Thomas Brandlmeier: Natürliches Licht. Der Kameramann Nestor Almendros. In: film-dienst. 58. Johrgang Nr. 3/2005, S. 54-57, ISSN 0720-0781

Websteden[ännern | Bornkood ännern]